سروش / رادیو کوچه
souroosh@radiokoocheh.com
سوم دسامبر برابر با دوازدهم آذرماه از سوی سازمان ملل متحد به عنوان «روز جهانی معلولین» نام‌گذاری شده است. روز جهانی معلولین زمانی است برای برپایی جشن و ارج نهادن به تجارب و توانایی‌های مردمی که با معلولیت‌های گوناگون دست و پنجه نرم می‌کنند.
برطبق تعاریف؛ معلول به کسی گفته میشود که بر اثر نقص جسمی یا ذهنی، اختلال قابل توجهی به طور مستمر بر سلامت و کارایی عمومی، و یا در شوون اجتماعی، اقتصادی و حرفهای او به وجود آید، به طوری که این اختلال، از استقلال فردی، اجتماعی و اقتصادی وی بکاهد. این گروه، شامل ناشنوا، نابینا، و معلول جسمی و معلول ذهنی میباشد.
به منظور بهبود موقعیت و ارتقای جایگاه افراد معلول در جوامع بشری، در سی و هفتمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 1362 برابر با 1983 روز سوم دسامبر مطابق با دوازدهم آذرماه، از سوی سازمان ملل به عنوان روز جهانی معلولان نام گرفت.
براساس بررسی های تخمینی سازمان ملل متحد 500 میلیون معلول در دنیا زندگی می کنند و این رقم همه ساله روبه افزایش است. هم‌چنین حـدود ۱۲ درصـد از جمعیـت ایـران را معلولین تشکیل می‌دهند که از این میزان در حدود ۲ میلیون نفر دارای معلولیت شدید و 5.6 میلیون نفر معلول کم توان در ایران زندگی می کنند. معلولین بزرگ ترین اقلیت جهان هستند.
درگیری‌ها و کشمکش‌های ناشی از جنگ در نواحی گوناگون کره زمین؛ گرسنگی؛ امراض و بیماری‌های مختلف؛ مصایب و مشقات زندگی در کشورهای در حال توسعه؛ ترافیک و تصادفات حین انجام کار؛ آلودگی محیط زیست و عدم استفاده صحیح از دارو در کشورهای صنعتی همه روز باعث بروز معلولیت‌های جدید می شود.
حـدود ۱۲ درصـد از جمعیـت ایـران را معلولین تشکیل می‌دهند که از این میزان در حدود ۲ میلیون نفر دارای معلولیت شدید و 5.6 میلیون نفر معلول کم توان در ایران زندگی می کنند
در طی بیست سال اخیر کوشش‌های چشم گیری در شناساندن و معرفی اشخاص معلول به جامعه انسانی صورت پذیرفته است. یکی از مواردی که می‌توان از آن به عنوان نقطه عطفی در این زمینه نام برد اعلام سال 1981 میلادی به عنوان سال جهانی معلولین است که توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد صورت پذیرفت.
در سال بعد (1981) فاصله سالهای 1992-1983 میلادی دهه جهانی معلولین نام گرفت تا کیفیت و شرکت فعالانه و همه جانبه افراد معلول را در زندگی اجتماعی و گسترش و پیشرفت آن ها ارتقا بخشد.
تخمین زده میشود که هشتاد درصد از معلولان، در کشورهای درحال توسعه زندگی می‌کنند، زیرا اغلب معلولیتها ناشی از سوء تغذیه، فقر، عدم مراقبتهای بهداشتی و آموزشی و دیگر عواملی است که نتیجه توسعه نیافتگی است.
می‌توان بسیاری از معلولیتها را از طریق مراقبتهای اولیه بهداشتی نظیر واکسیناسیون، تغذیه مناسب و هم‌چنین مراقبتهای حرفهای از قبیل توان بخشی طبی، گفتار درمانی و… از بین برد. امروزه باید خود معلولین نیز در طراحی و اجرای برنامههای توانبخشی خود سهیم باشند. با این روش، افراد با معلویتهای شدید نیز قادر خواهند بود استقلال زیادی داشته باشند.
پیمان نامه حقوق معلولان که به تازگی توسط سازمان ملل متحد به تصویب رسیده است حق کارکردن و اشتغال برای معلولان را بر مبنایی یکسان با سایر افراد جامعه به رسمیت شناخته است و بر حق افراد معلول برای داشتن فعالیت و شغل مناسب در محیطی پذیرا تاکید کرده است. هم چنین متعقد است کارفرمایان و اصناف نقش موثری در تلفیق اجتماعی و اقتصادی افراد معلول در جامعه ایفا خواهند کرد.
بسیاری از کشورها قوانینی برای حمایت از حقوق کارگران معلول ندارند. این خود موجب تبعیض در زمینه‌های قانونی و مانع از ورود افراد معلول به بازار کار شده است. کارفرمایان نیز در مقابل استخدام افراد معلول مقاومت می‌کنند و معتقدند آنان قادر نیستند مانند دیگران کار انجام دهند و یا پرهزینه هستند. اما شواهد نشان می‌دهد افراد معلول دارای عملکرد بالا و نیروی حافظه بهتری هستند هم‌چنین نسبت به هم کاران غیرمعلول خود حضور بهتری دارند. مطالعات نشان داده است از حیث روحیه کار و افزایش رضایتمندی مشتریان، مزایای ویژه‌ای در به کارگیری افراد معلول وجود داشته است.
منبع
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
