سروش / رادیو کوچه
souroosh@radiokoocheh.com
«زحق توفیق خدمت خواستم، ندا آمد پنهانی چه توفیقی از این بهتر که خلقی را بخندانی»
شانزدهم آذرماه مصادف با سال‌روز درگذشت منوچهر نوذری بازیگر تئاتر، سینما، رادیو و تلویزیون ایران و از پیشگامان هنر دوبله است. نوذری، در سن ۶۹ سالگی و پس از نیم قرن فعالیت هنری در بیمارستان مدرس تهران درگذشت.
منوچهر نوذری در سال ۱۳۱۵ در کاشان به دنیا آمد. پدرش حسابدار و نقاش قالی و اهل کاشان بود. پس از اخذ مدرک دیپلم فعالیت هنری را در سال 1332 و با دوبله فیلم دختر نمک‌زار(به مدیر دوبلاژی هوشنگ لطیف پور) در استودیو شهاب و در کنار زنده‌یادان ایرج و کاووس دوستدار آغاز کرد. وی از پایه‌گذاران دوبله ایران بود.
تبحر نوذری در گویندگی به قدری بود که صاحبان فیلم را مجاب کرد که مدیریت دوبلاژ برخی آثار را در اوایل دهه 1340 به او بسپارند که دوبله فیلم «پیرمرد و دریا» (اثر جان استرجس) اولین کار مدیردوبلاژی‌اش بود.
نوذری اولین شخصی بود که در تلویزیون ایران در مقابل دوربین ظاهر شد. او سینمای حرفه‌ای را سال 1341 با بازی در فیلم «لاله آتشین» به کارگردانی محمود نوذری و هوشنگ لطیف پور آغاز کرد و با ساخت فیلم «ایوالله» نخستین تجربه‌اش در کارگردانی را مقابل دوربین برد.
در سال 1347 در شبکه BBC یک دوره شش ماهه را گذراند و در سال بعد استودیو دوبلاژ تندیس را تاسیس کرد.
نوذری در دهه 1350 با مهاجرت به مصر فیلم «الو من گربه هستم» را ساخت. وی تا سال 1356 در مصر بود، سپس مدت چهار ماه و نیم به سوریه و پنج ماه نیز به اردن رفت و از آنجا به ایران بازگشت.
نوذری برادر محمود نوذری (کارگردان و فیلمبردار) و پدر ایرج نوذری (بازیگر سینما و تلویزیون) بود.
سرانجام منوچهر نوذری، در روز چهارشنبه ۱۶ آذر ماه ۱۳۸۴ به علت بیماری ریوی و عفونت کلیوی در بیمارستان مدرس تهران درگذشت.
منبع
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
