اکبر ترشیزاد/ رادیو کوچه
از چند هفته پیش و با نزدیک‌‌ترشدن به تاریخ سفر «محمود احمدی‌نژاد» به نیویورک، سخنان جسته گریخته‌ای از احتمال آزادی دو کوهنورد زندانی در ایران به گوش می‌رسید. یک بازی دیگر شروع شده بود و پایان آن از ابتدا معلوم. آزادی این دو گروگان وجه‌المصالحه‌ی جمهوری اسلامی و آمریکا خواهد بود برای یک سفر بی دردسر دیگر «احمدی‌نژاد» به نیویورک.
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
از ابتدای جنبش آزادی‌‌خواهانه‌ی سبز مردم ایران، بارها و بارها بحث‌ها و گفت‌وگوهایی را از کنش‌گران سیاسی، روزنامه‌نگاران و مردم با این مضمون شنیده‌ایم که آیا حمایت کشورهای غربی از چنین حرکت‌هایی به نفع یا به ضرر جنبش خواهد بود و آیا اساسن چنین حمایت‌هایی اگر صورت هم بگیرد قابل اعتماد خواهد بود یا نه. واقعیت این است که از ابتدای پیش آمدن این اتفاقات بسیاری از کشورهای غربی به روش‌هایی هم‌چون حمایت رسانه‌ای از جنبش، وضع تحریم‌های بیش‌تر بر علیه حکومت و اعطای پناهندگی‌های در شمار محدود به تعدادی از روزنامه‌نگاران و فعالان شناخته شده، سعی در نمایش چنین ژستی گرفته‌اند اما واقعیت چیز دیگری است.
وقتی که نخستین بار «انیس نقاش» تروریست لبنانی و طراح و مجری نخستین ترور «شاهپور بختیار»، پس از تحمل تنها شش سال از محکومیت خود از سوی «فرانسه» مورد عفو قرار گرفت و به ایران بازگشت، دهان خیلی‌ها باز ماند. او موفق به قتل دکتر «بختیار» نشده بود، اما از حمله‌ی او یک کشته‌ی فرانسوی که زن همسایه‌ی «بختیار» بود و یک مامور حفاظت از جان او به حال فلج مادام‌العمر برجا ماندند. با وجود آن‌که محکومیت قاتلان در «فرانسه» حبس ابد است، «فرانسوا میتران» رییس جمهوری وقت فرانسه، برای آزادی او از حق عفوی که به مقام او تعلق دارد استفاده کرد. این عمل در راستای معامله‌ی پنهان فرانسه با جمهوری اسلامی در جهت آزادی گروگان‌های فرانسوی اسیر در لبنان انجام شد. چیزی که در این ماجرا از همه دردناک‌تر به نظر می‌رسد آن است که این رفتار سبب شد که پس از آن جمهوری اسلامی با وقاحت و اعتماد به نفس بیش‌تری شمار دیگری از تروریست‌ها را به اروپا اعزام کرده و «شاهپور بختیار» و جمعی از سران اپوزیسیون ایرانی در خارج از کشور را به قتل برسانند. گرچه که آن‌ها هم هر کدام به بهانه و روش دیگری آزاد شدند.
مهم‌ترین پیام چنین حرکاتی از سوی کشورهای غربی برای مردم ایران این بود که رویای استقلال قوای قضاییه در کشورهای غربی یک خواب و خیال خوش بیش نیست. دادگاه‌ها و قضات این کشورها نیز بر اثر فشارهای سیاسی و در جهت حفظ و گسترش منافع مردم و حکومت خود حاضر به انجام هر عملی هستند حتا اگر این اقدامات با ابتدایی‌ترین اصول حقوق‌بشر در تضاد و ناسازگاری باشند. اکنون نوبت به بازی عفو و بخشش و وثیقه و این جور چیزها رسیده است تا با آزادی دو کوهنورد آمریکایی زمینه‌ی سفر چند روزه‌ی «محمود احمدی‌نژاد» به آمریکا و سخن‌رانی‌ها و مصاحبه‌های عوام‌فریبانه‌اش با کانال‌های تلویزیونی آمریکایی فراهم شود.
در این میان آن‌چه که باید برای مردم و مبارزین ما درس عبرتی باشد، عدم تکیه کردن بر سخنان و وعده و وعیدهای غربیان در حمایت از گسترش دموکراسی در ایران است. واقعیت این است که آنان به تمامی بر اساس منافع کشور خود عمل کرده و آن‌چنان که تاریخ 200 ساله‌ی اخیر کشورمان به روشنی نشان می‌دهد، حاضرند تا در یک روز به تمامی قول و قرارهای گذشته پشت پا زده و راهی را بروند که سودشان را در پی داشته باشد. مبارزات ما باید گام به گام، سنجیده و با عدم اتکا بر حمایت‌های کشورهای غربی صورت گرفته و در این راه چشم امیدی به هیچ نیرویی بیرونی نداشته باشیم. تروریست‌های ایرانی و عرب گرفتار در غرب با نظامیان و شهروندان غربی معاوضه خواهند شد اما این ما هستیم که باید به یاد صدها زندانی سیاسی، روزنامه‌نگار و شهروندان بی‌گناه و بی‌پناهی باشیم که در زندان‌های جمهوری اسلامی اسیرند و امیدی به آزادی آنان نیست.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
