داود محرابی / رادیو کوچه
روز18 دسامبر، سال روز تولد مردی است که 55 سال پس از مرگش قرار‌است به عنوان نماد میهن‌پرستی به کتاب‌های درسی بچه‌های روسی بازگشتی پیروزمندانه داشته‌باشد.
نام او «یوسف ویسارینویچ جوگاشویلی» و پدر و مادرش به ترتیب ویساریون جوگاشویلی و اکاترینا گلادزه نام داشتند. در کودکی او را «سوسو» می‌خواندند که نام مستعار گرجی برای «جوزف» است. در سال 1913 او نام «استالین» (در روسی: مرد پولادین) را برگزید. سه خواهر و برادر استالین در سنین پایین از دنیا رفتند و جوزف عملن تک فرزند خانواده شد.
پدرش خیاط بود و مغازه خود را که باز کرد با ورشکستگی سریع مجبور شد به کارکردن در یک کارخانه کفاشی در تفلیس روی آورد. مادرش در خانه مردم کار می‌کرد و لباس می‌شست. یکی از مشتریانش مردی یهودی به نام پاپسیمدوف بود و به جوزف (که به همراه مادرش به کمک می‌رفت) پول و کتاب می‌داد و مشوق او بود.
استالین در هشت سالگی درمدرسه‌ی کلیسای «گوری» تحصیلاتش را آغاز کرد. در 14 سالگی بورسیه مدرسه علوم دینی تفلیس را دریافت کرد و از 1894 مشغول به تحصیل در آنجا شد. او در همین سال‌ها و در همان مدرسه دینی فعالیت چپ خود را آغاز کرد. در همین ایام او به یکی از سازمان‌های سوسیال دموکرات گرجستان پیوست و به تبلیغ مارکسیسم پرداخت و به همین دلیل در سال 1899 از مدرسه دینی اخراج شد.
استالین در دعواهای حزب سوسیال دموکرات کارگری روسیه طرفدار بحث‌های لنین بود و در کنگره پنجم این حزب در سال 1907 در لندن شرکت کرد. در دوره پس از انقلاب 1905 او سردسته گروه‌هایی بود که برای تـأمین مالی حزب بلشویک، بانک‌ها را سرقت می‌کردند. همین کارهای عملی بود که او را در حزب مطرح کرد و در ژانویه 1912 به کمیته مرکزی انتخاب شد. او از اواسط دهه ی 1920 تا مرگش در 1953 رهبر عملی حزب کمونیست اتحاد شوروی و در نتیجه رهبر دوفاکتوری کل این کشور بود.
حکومت استالین آثار ماندگار بسیاری داشت که تا پایان دولت شوروی در آن باقی ماندند. بسیاری او را مسوول مرگ انسان‌های بسیاری می‌دانند و او را در جایگاهی حتا فراتر از آدولف هیتلر، رهبر حزب نازی آلمان، قرار می‌دهند.
منابع:
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
