سروش / رادیو کوچه
souroosh@radiokoocheh.com
بیست و نهم آذرماه مصادف با سومین سال‌روز درگذشت ناصر عبدالهی شاعر و خواننده ایرانی است. عبدالهی سال 1385 در بیمارستان هاشمی‌نژاد تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد. دلیل مرگ وی اعلام نشده است و هم‌چنان در ابهام است. وی با ترانه ناصریا به شهرت فراوانی دست یافت.
ناصر عبدالهی در ساعت ده و ده دقیقه‌ی دهمین روز دهمین ماه (دی) سال ١٣۴٩ در محله مسجد بلال شهر بندرعباس زاده شد.
پدرش عبدالرحمن عبدالهی کارگر بازنشسته شرکت ملی بود و مادرش مهرنگار بندری نیایی خانه دار است. او از ۱۳ سالگی به موسیقی علاقمند شد.
خودش در این‌باره می‌گوید: « در یک خانواده‌ی ساده، معتقد و هنردوست به دنیا آمدم. یک خواهر و چهار برادر دارم و فرزند سوم خانواده‌ام. پدرم همواره احیا کننده‌ی موسیقی در خانه‌ی ما بود و درکنار تشویق ما برای پرداختن به موسیقی، قرآن را نیز سفارش می‌کرد و آن را با صوتی خوش تلاوت می‌کرد. تحصیلات خود را در بندرعباس گذرانده‌ام و از سال‌های نوجوانی در صدا و سیما، در حوزه‌ی هنری سازمان تبلیغات اسلامی و امور تربیتی استان هرمزگان فعالیت‌های هنری خود را با اجرای برنامه‌های هنری و فرهنگی آغاز کردم.باید بگویم که در خانواده‌ای هنر دوست زاده شده‌ام و از همین رو تک تک افراد خانواده‌ام همواره در این زمینه حامی و مشوق من بوده‌اند.»
ناصر در هجده سالگی با فهیمه غفوری اهل بندرعباس که سه سال از خودش بزرگتر است ازدواج کرد و حاصل آن سه فرزند ( دو پسر و یک دختر ) به نام‌های نوید , نازنین و نامی است .
وی کار حرفه‌ای را به طور جدی از سال ۱۳۷۴ خورشیدی آغاز کرد. در سال ۱۳۷۵ همراه با همسرش به تهران آمد. محمدعلی بهمنی شاعر هرمزگانی و دوست نزدیکش، وی را به انتشارات دارینوش معرفی کرد. پس از آن آلبوم‌های ناصر را این انتشارات ضبط و منتشر کرد.
ناصر عبدالهی که به علت نامعلومی از پنجشنبه شب 2 آذر 1385 در کما به سر می برد در صبح روز چهارشنبه 29 آذر سال 85 در سن 36 سالگی در بیمارستان هاشمی‌نژاد تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد. دلیل مرگ وی اعلام نشده است و هم‌چنان در ابهام است.
عبدالهی با موسیقی غربی و ایرانی آشنا بود و به آثار محمدرضا شجریان و علیرضا افتخاری علاقه بسیاری داشت.
عبدالهی در ترانه‌های خود از کسی تقلید نمی‌کرد و صدایی منحصر به فرد داشت . بیشتر اشعار ترانه‌های او از سروده‌های محمدعلی بهمنی بود. در کار موسیقی به گفته خود وی تحت تاثیر سبک موسیقی ابراهیم منصفی بود. طوری که در سال‌های آغازین کار هنری ترانه‌های منصفی را بازخوانی می‌کرد.
عبدالهی هم‌چنین با موسیقی غربی و ایرانی آشنا بود و به آثار محمدرضا شجریان و علیرضا افتخاری علاقه بسیاری داشت.
ترکیبی که ناصر عبدالهی برای ترانه‌هایش می‌ریخت از جهتی تازه و بکر بود و دلیل استقبال عظیم و اقبال بزرگش نیز جدا از صدای خاصش٬ ریتم و فضای کارش می‌باشد.
از یک سو گویش بندری که ریشه اوستایی دارد به دلیل هم خانوادگی اش با زبان سانسکریت و ریشه‌های مشترک فرهنگی اش با هند به موسیقی هندی نزدیک است و از سوی دیگر به دلیل ریتم تند و ضرباهنگ شدید در گفتار و رفتار و کلام مردم هرمزگان٬ با ریتم و لحن اسپانیایی نزدیکی فراوانی دارد ٬ رفتار موسیقی اسپانیایی را نیز در خود دارد.
منابع
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
