سروش / رادیو کوچه
souroosh@radiokoocheh.com
«حتی تظاهر به شادی نیز برای دیگران شادی‌بخش است.»
بیست و پنجم دسامبر مصادف با سال‌روز درگذشت چارلی چاپلین بازیگر، کارگردان و موسیقی‌‌دان نام‌دار هالیوود و برنده‌ی جایزه اسکار است. فیلم‌های چاپلین کمدی و اکثر آنها به صورت صامت است. وی سال 1977 و در سن 88 سالگی در منزلش در سوییس بر اثر بیماری درگذشت.
سر چارلز اسپنسر چاپلین در شانزدهم آوریل سال 1889 در لندن زاده شد. پدرومادر او هر دو هنرمند بودند، اما قبل از ۳ سالگی چارلی، از یکدیگر جدا شدند.
چارلی آواز خواندن را از مادرش می‌آموزد و در پنج سالگی زمانی‌که مادرش به علت مشکل حنجره نتوانست برنامه خود را به روی سن ادامه دهد، به‌جای او برنامه اجرا کرد. پدرش یک الکلی می‌شود و کمتر با چارلی ارتباط دارد. بعدها مادر چاپلین دچار بیماری روانی می‌شود و در یک آسایشگاه در حوالی لندن بستری می‌شود.
دوران کودکی او در فقر و تنهایی سپری شد. در 12 سالگی پدرش را از دست می‌دهد و با بستری شدن مادر , چارلی و برادرش رابطه‌ی عمیق‌تری پیدا می‌کنند و هر دو با استعداد بالایی که داشتند در همان سالن قدیمی که پدر و مادرشان در آن کار می‌کردند، مشغول به کار شدند.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=ZUpiD8vEw2Y[/youtube]
در سال ۱۹۲۸ مادر می‌میرد. سالهای پس از مرگ مادر و فقر و استیصال برادران چاپلین تاثیر زیادی بر فضای فیلم‌های چاپلین در سالهای بعد می‌گذارد.
چارلی اولین فیلم‌های خود را برای استودیوهای «مک سنت» بازی کرد و خیلی زود هنر بازیگری و فیلم‌سازی را آموخت. او نوع خاص راه رفتن‌اش را در دومین فیلم خود به‌نام «مسابقات ماشین‌سواری کودکان در ونیز» به معرض نمایش گذاشت.
خودش در این‌باره می‌گوید: «من هیچ ایده‌ای درباره‌ی چهره‌پردازی و لباسم نداشتم. لباسی که در فیلم اول داشتم را دوست نداشتم. در باره لباس به این نتیجه رسیدم که شلوار بگی گشاد بپوشم و کفش های بزرگ و کلاهی خاص. می‌خواستم همه چیز با هم در تضاد باشد. کتی تنگ و کلاهی کوچک و کفشی بزرگ. نمی‌دانستم باید پیر به نظر بیایم یا جوان؟ اما وقتی یاد حرف کارگردان افتادم که می‌خواست کمی بزرگ‌تر از آن‌چه هستم به نظر بیایم، پس یک سبیل اضافه کردم. نمی‌دانستم چه شخصیتی باید داشته باشم، اما زمانی که لباس‌ها را پوشیدم، خود لباس‌ها احساسی به من داد که شخصیت را دیدم. آغاز به شناختنش کردم و زمانی که به روی صحنه می‌رفتم، کاملن متولد شده بود.»
چاپلین یکی از معروف‌ترین آثارش به‌نام «چراغ‌های شهر» را در سال ۱۹۳۱ به نمایش گذاشت. هم‌چنین اولین فیلم با دیالوگ چاپلین، «دیکتاتور بزرگ» بود که سال ۱۹۴۰ بر علیه «آدولف هیتلر» ساخته شد.
بسیاری چارلی چاپلین را تنها یک کمدین موفق می دانند حال آنکه او در طول زندگانی خود در زمینه موسیقی نیز استعداد فراوانی از خود نشان داد.
بسیاری چارلی چاپلین را تنها یک کمدین موفق می دانند حال آنکه او در طول زندگانی خود در زمینه موسیقی نیز استعداد فراوانی از خود نشان داد. ساخت موسیقی فیلم کار عادی وی بود و توانست در مجموع، موسیقی ۲۳ فیلم را به پایان برساند. در توانایی ساخت موسیقی چاپلین همین بس که موسیقی فیلم «لایم لایت» ساخته چالین در سال ۱۹۷۲ برنده جایزه اسکار شد.
در سال ۱۹۷۵ در سن ۸۵ سالگی لقب «سر» را از ملکه الیزابت دوم دریافت کرد. او در مدت 70 سال فعالیت هنری در زمینه‌های مختلف توانست جوایز متعددی را کسب کند. دریافت دو دوره جایزه اسکار برای بازیگری، جایزه بهترین موسیقی برای فیلم «لایم لایت» و هم‌چنین «شیر طلایی ونیز» از این قبیل هستند.
سلامت جسمانی چاپلین تقریبن پس از پایان ساخت فیلم «کونتسی از هنگ‌کنگ» آخرین اثر وی، و پس از دریافت جایزه اسکار در سال 1972، روبه وخامت گذاشت. وی که پس از سال‌ها حضور ماندگار بر پرده سینماهای جهان، از سال 1977 برروی «ویلچر» می‌نشست، سرانجام در 25 دسامبر سال 1977 در سن 88 سالگی در منزلش در سوئیس درگذشت.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
