سجاد نقوی در وبلاگ آریوبرزن آوردهاست:
غرض از این نوشته مقایسه مرحوم کردان با مرحوم آیتالهالعظمی منتظری نیست، بلکه نگاهی دوباره به سرگذشت این دو در یک سال پایانی عمرشان است، که چگونه یک نفر از اوج عزّت و آبرو و مقام و مرتبه به آنچنان بی آبرویی دچار میشود که از درد آن حتا یک سال هم دوام نمیآورد. دیگری با اینکه بیش از دو دهه همهی رسانههای رسمی حکومت در جهت تخریب و بیآبروکردن ایشان برنامهسازی و پرونده سازی میکردند، در یک سال پایانی عمر شریفشان زمانه آنچنان گذشت که در مراسم تشییع ایشان مردم از سراسر کشور خود را به قوم رساندند تا ادای احترام خود را به آن بزرگ شریف نشان دهند.
«عوضعلیکردان» سالها معاونت صدا و سیما، بزرگترین و پرنفوذترین رسانه کشور را به عهد داشت، و در این سالها چهها که نکرد، چه آبروها که نبرد، چه دروغ سازیها که نکرد و … او حتا مراحل پیشرفت را نیز به خوبی طی کرد و به مقام وزارت کشور هم رسید اما همهی اینها باعث نشد تا عاقبت بخیری این شخص تضمین شود و او در اوج بی آبرویی رخت از این جهان بست.
«حسینعلیمنتظری» قبل از انقلاب جوانی و زندگی خود را در راه انقلاب و آزادی خواهی گذشت، زندان رفت و شکنجه شد. بعد از انقلاب هم همپای رهبر آن انقلاب به پیش آمد تا بدانجا که به عنوان جانشین آن رهبر انتخاب شد. اما به واسطه اتفاقاتی مورد غضب رهبر انقلاب قرار گرفت و از جانشینی برکنار شد. اگر چه به دستور امام خمینی ایشان تنها از آن منصب برکنار شد و تاکید شد که از تواناییهای علمی و فقهی ایشان بیش از پیش استفاده شود، ولی از فردای آن روز تا همین امروز هر آنچه توهین و افترا و تخریب بود نثار ایشان کردند. بیش از بیست سال تمام تلاششان را کردند که ایشان را از چشم مردم بیاندازند، ایشان را گوشهگیر و منزوی کنند. واقعیت این است که تا حدودی هم موفق شدند، چرا که نسل جدید و جوانهایی که دوران انقلاب را ندیدهاند کمتر شناختی از ایشان داشتند. اما شش ماه بیشتر نیاز نبود تا آنچه حکومت در طول بیست سال رشته کرده بود همه پنبه شود. همه شاهد آن بودیم که در این دوران کوتاه منتظری نه تنها حذف نشد بلکه تکثیر شد. اگر بیت او محصور در میلههای حکومت ساخته بود امروز بیت او به وسعت کشور که نه، به وسعت قلبهای ایرانیان آزادی خواه در سراسر دنیا شدهاست.
راز این ماجرا در چیست. عاقبت بخیری در چیست و در دست کیست. به این امید که این پیشامدها آنچه را که باید، به ما بیاموزد.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»