اردوان/ رادیو کوچه
پروفسور «کامران شواربی» استاد دانشگاه ازجمله نخستین ایرانیانی است که زندگی در مالزی را برگزیده است. او در دانشگاه یو آی‌تی‌ام ((UITM مالزی به تدریس در دانشکده معماری مشغول است و تخصصصش «بتون آرمه» است. اما چگونه است که از میان بتون آرمه ساختمان‌ها قدم به صحنه نمایش گذارده است؟ رادیوکوچه گفت‌و گویی دارد با او در این ارتباط:
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
آقای دکتر شما در چه رشته‌ای تدریس می‌کنید و در کدام دانشگاه؟
من از سال 1984 تا حالا در واقع بیست و پنج سال است که در دانشگاه یو آی تی ام ((UITM، در دانشکده معماری تدریس می‌کنم و تخصص من بتون آرمه است.
شما در زمینه موسیقی و تئاتر هم فعالیت می کنید. لطفن در مورد آن‌ها هم صحبت کنید.
برای خیلی از مردم گلف سرگرمی آن‌ها است و تاتر هم برای من سرگرمی است. از کودکی که حدود یازده سال داشتم به همراه پدرم به تاتر می‌رفتم. بعد هم که به انگلستان رفتم دوره‌های کوتاهی از تاتر را در آنجا گذراندم و به آن علاقه‌مند شدم . سپس در مالزی با انجمن‌های تاتر دانشگاه هم‌کاری کردم وچندین جایزه هم کسب کردم . خیلی با ورزش سرگرم نیستم اما تاتر را دوست دارم.
شما در چه سبکی از تاتر فعالیت می‌کنید؟
من در زمینه تاتر مدرن فعالیت و تدریس می‌کنم و دانشجویان اینجا کلاس‌های فوق برنامه دارند و به تاتر علاقه مندند. به اتفاق آن‌ها در دانشگاه یو آی تی ام((UITM گروه تاتری را تشکیل دادم که نمایش‌هایی را اجرا می‌کنیم.
دانشجویان گروه تاتر مالایی هستند؟
بله تمام آن‌ها مالایی هستند.
آیا از نظر فرهنگ ارتباط برقرار شده؟
بله. چون خیلی تاتر دوست دارند و مردمان هنرمندی هستند. البته به پای ایرانیان نمی‌رسند و من در طی چندین سال زندگی به این موضوع پی بردم.
نگاه ایرانیان به تاتر چگونه است؟
تا حالا کسی از ایرانیان به دیدن تاتر ما نیامده. من می‌خواهم نشان دهم که یک ایرانی (در این جا) کار تاتر انجام می‌دهد.
چرا ایرانیان در اینجا با وجود شما به تاتر نپرداخته‌اند؟
شاید درگیر تحصیل هستند و وقت ندارند.
با توجه به این‌که رشته تحصیلی شما بتون آرمه بوده ،در صحنه تاتر چه چیزی دیده‌اید؟
البته صحنه تاتر با چوب و پلی‌استر است و (من ) از دانش خودم برای طراحی صحنه استفاده می‌کنم.
آیا نمایش‌نامه‌ها را خودتان می‌نویسید؟
خیر. دانشجویان هنرمندی دارم که آن‌ها می‌نویسند و من کارگردانی می‌کنم.
از زمان نوشتن نمایش‌نامه تا اجرای تاتر چه احساسی دارید؟
بسیار خوشحال می‌شوم به‌خصوص زمانی که سالن مملو از جمعیت می‌شود. زمانی که نتیجه کار دانشجویانی را می‌بینم که در کنار تحصیل به این کار هم می پردازند،خیلی خوشحال می‌شوم.
در اوایل سال ژانویه 2010 اجرایی دارید به اسم willow که عوایدش صرف کودکان معلول خواهد شد.در این مورد صحبتی می‌کنید؟
(این نمایش) داستان موزیکالی است که یکی از دانشجویان نوشته و با هم‌کاری دانشکده‌های دانشگاه یو آی تی ام ((UITM برنامه‌ای را برای مدرسه کودکان معلول ترتیب داده ایم که کلیه عواید آن صرف این مدرسه خواهد شد.
آیا ایرانیان در این زمینه کمکی کرده‌اند؟
اکثر دانشجویان در تعطیلات هستند و من منتظر بازگشت آن‌ها هستم . البته تبلیغاتی را نیز انجام داده‌ایم.
آیا این حرکات و علایق مرز دارند؟
خیر مرزی ندارند و یک وظیفه هستند.
آیاخاطره خاصی در طی این چند سالی که در زمینه تاتر مشغول بودید ،دارید؟
خاطره خوبی که دارم این است که چهارده سال در یکی از شعبه‌های استان پرا مشغول به کار بودم و گروه تاتر ما وارد مسابقه تاتر ملی شد و بین 168 گروه در تمام مالزی، این استان بعد از بیست و پنج سال برنده تاتر ملی شد که زیر نظر من بود که این به یاد ماندنی‌ترین خاطره در این زمینه برای من است.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
