مریم پالیزبان/ رادیوکوچه
Maryam.p@koochehmail.com
در گرگ صابونی، هربار یک شعر، دوبار خوانده میشه و دو قطعهی موسیقی، این دوبارهخوانی شعر رو همراهی میکنه. دلیل؟ شاید بشه داستان و یا هر نوشتهی دیگر رو با یک بار خوانش رها کرد. اما همهی ما اگر نه بعد از بار اول، بعد از مدتی فاصله دوباره برگهای یک کتاب شعر رو ورق میزنیم و دوباره شعری رو که به روزها و سالهای گذشته تعلق داشته، بازخوانی میکنیم.
دو قطعه موسیقی
برای فاصلهی بین لحظهها که در کنار هم میشه همون سال
و دوبار خوانش
برای ورقزدن و دوباره خواندن
سلام
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
ساده نوشتن
دستهایی سفید و چاق میخواهد
و دستهای سفید و چاق
پیراهن
یا حداقل دستکشی بدون پارهگی
بدون زخم
و دیوانگی رمز چمدانیست
که پشت دختربچه را خم میکند
و تو دستت را بلند میکنی
محکم پشت من میکوبی
با محبت میگویی:
«قوز نکن!»
و جای دستت برای همیشه
بر پشتم باقی میماند
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
محمد صادق
خوشحالم که خانم پالیزبان برنامه ی رادیویی دارن
F. Palizban
Dastam Be-ch-kane!!!!…
Take care
manijeh palizban
I am proud of you Maryam jan and very happy to hear your voice. Morteza , Feri and I listen to your voice and your poem
farah
Khanoome paizbane aziz . khoshhlam ke bad az weblogetoon hala enja hoozoor darid . mishe barnameye bad oon shere filme nafase amigh ro bekhoonid?
ghazaal
و ما دخترکانیم که تا ابد قوز می کنیم
Mehrdad
Mesle Hameshe KHALLAGH!! Keep Doing ThaT. It is so New!
Nastaran
حتما همیشه میام برنامتو گوش میکنم. ولی من اصولا شعر خوانی دوست ندارم. (البته سالهای گذشته شاملو گوش میکردم که خوب سالهای گذشته خیلی کارها میکردم :)) موقعی از شعرهات لذت میبرم که خودم بخونمشون. با صدای ذهن خودم یا بهتر بگم صدایی که خود به خود از روی کلمههای تو بلند میشه. این بود نظر صادقانه من