اکبر ترشیزاد/ رادیو کوچه
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
عضویت کشور فلسطین به عنوان عضو غیرناظر در سازمان ملل متحد برای دو گروه اتفاق خوشایندی نبوده است. دو گروهی که بقای خود را در حفظ و داشتن دشمنان قدرتمند و خطرناک می‌بینند، دشمنانی که خطر آنها واقعی و قابل نمایش باشد. نخست بخش عمده‌ای از رهبران جمهوری اسلامی و حامیانشان در منطقه و گروه دوم احزاب دست‌راستی در اسراییل که تشکیل کشور فلسطین و عضویت آن در سازمان ملل بدون شک برای راهبرد کنونی آنها که مبنی بر بزرگ جلوه دادن تهدید دشمن خارجی است یک فاجعه به شمار می‌آید.
گرچه که دو حزب اصلی دموکرات و جمهوری‌خواه در آمریکا به طور سنتی باید از تصمیمات اسراییل دفاع کنند و آرایشان هم راستا با سیاست‌های این کشور باشد اما نگارنده بر این باور است که رهبران این دو حزب نیز از اتفاق پیش‌آمده و روند روبرو خوشنود هستند. آنها خوب می‌دانند که پیش‌آمد اخیر وضعیت و مواضع فعلی دو گروه را تغییر داده و آنها را به ناچار از انفعال موجود در تصمیم‌گیری خارج خواهد کرد. وضعیت نه جنگ و نه صلح فعلی میان اسراییل و فلسطینیان در دهه‌ی گذشته، دو گروه را وارد بازی کرده است که در این میان فقط به دنبال منافع خود هستند و شرایط و مشکلات مردم فلسطین کوچکترین اهمیتی برای آنان ندارد، کشورهایی چون جمهوری اسلامی و کشورهای عربی و مسلمانی مانند مصر، قطر و ترکیه در یک سو که بیشترین بهره را از شرایط فعلی می‌برند و دولت اسراییل نیز از دیگر سو که قادر خواهد بود تا با این وضعیت همچنان به بلندپروازی‌هایش در شهرک‌سازی و توسعه‌ی سرزمین‌هایش ادامه دهد.
پذیرش فلسطین به عنوان عضوی از سازمان ملل این رشته‌ی موجود را پاره خواهد کرد. ایران، حماس و دیگر گروه‌های تندرو و تروریستی اکنون در شرایط دشواری درگیر شده‌اند. آنها از سویی مجبورند تا از این اتفاق به عنوان یک پیروزی یاد کنند و از دیگر سو می‌دانند که سیاست‌های یک بام و دوهوای فعلی آنها یعنی حمایت از تشکیل کشور فلسطین از یک سو و عدم به رسمیت شناختن اسراییل نمی‌تواند تا ابد ادامه یابد زیرا با روند فعلی اگر فلسطینیان می‌خواهند تا به رویای یک کشور مستقل دست یابند چاره‌ای بر پذیرش اسراییل به عنوان یک واقعیت موجود نداشته و باید خود را برای زندگی مسالمت‌آمیز در کنار آن آماده کنند. اکنون بیش از هر زمانی می‌توان به گفت‌وگوهای صلح میان اسراییل و فلسطینیان امیدوار بود. فتح حالا دست بالا را در مذاکرات داشته و از حمایت تمامی شهروندان فلسطینی از جمله ساکنین نوارغزه برخوردار است. سیاست‌مداران واقع‌بین در اسراییل که از قضا کم‌شمار هم نیستند نیز اکنون می‌دانند که شکست مذاکرات به معنای میدان دادن و سپردن ابتکار عمل به دست گروه‌هایی چون حماس است. چندین درگیری نظامی کوچک و بزرگ که میان دو طرف در سال‌های اخیر رخ داده است نیز به خوبی نشان دهنده‌ی این است که این بازی در نهایت برنده‌ای نخواهد داشت.
امید است تا تمامی کشورهایی که خواهان برقراری صلح در این منطقه‌ی حساس هستند، دو طرف درگیر را تحت فشار بگذارند تا با کوتاه آمدن از برخی از خواسته‌ها و شرایط ناممکن، به روند صلح سرعت بیشتری بدهند. فراموش نکنیم که خطر قدرت گرفتن بنیادگرایی، سلفی‌گری و تندروی در منطقه‌ی خاورمیانه بسیار جدی است و ادامه‌ی وضع موجود بیش از هرچیز به قدرت گرفتن این نیروها در معادلات سیاسی در کشورهای عربی منجر خواهد شد، چیزی که نه به نفع غرب خواهد بود و نه به سود آزادی‌خواهان و دموکراسی‌طلبان در منطقه‌ی خاورمیانه.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
