محبوبه شعاع / رادیو کوچه
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
«محمود عنایت» فعال سیاسی، روزنامه‌نگار و مترجم ایرانی در بیست‌و‌هشتم دی‌ماه 1391 برابر با هفدهم ژانویه 2013 در آمریکا و در سن هشتاد سالگی درگذشت.
دکتر «محمود عنایت» و برادر دوقلوی‌اش «حمید عنایت» در سال 1311 خورشیدی در تهران متولد شدند. حمید عنایت، استاد نامی فلسفه و علوم سیاسی بود که در سال ۱۳۶۱ در اثر ایست قلبی درگذشت. محمود عنایت خود گفته: از سال پنجم راه من و حمید از هم جدا شد. حمید سال ششم به دارالفنون رفت که رشته ادبی بخواند برای دانش‌کده حقوق و من به دبیرستان البرز رفتم که به خیال خود طبیب شوم.
اما وقایع ملی شدن صنعت نفت و شور و حال آن سال‌ها او را به فعالیت‌های اجتماعی کشاند و نخستین فعالیت‌های سیاسی مطبوعاتی‌اش را با مقالاتی در روزنامه «شاهد» شروع کرد و در همان سال 1330 وارد دانش‌‌گاه شد و در رشته دندان‌پزشکی فارغ‌التحصیل شد اما به دلیل علاقه به فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی هرگز به کار طبابت نپرداخت.
سردبیری نشریه «ایران‌آباد» را بر عهده گرفت و از اسفند ۱۳۳۴ سردبیری نشریه «فردوسی» را نیز عهده‌دار شد. در این نشریه با افرادی چون ابراهیم گلستان، جلال مقدم، فروغ فرخزاد، مهدی اخوان ثالث، احمد شاملو هم‌کاری می‌کرد.
اوج‌گیری فعالیت‌های نهضت ملی وی را به طور کامل به نویسندگی کشاند. تا سال 1344 که مجوز انتشار مجله «نگین» را گرفت که یکی از نشریات بسیار خواندنی و موثر در تاریخ مطبوعات معاصر بود او هم‌چنین در دوران نخست‌وزیری «شاپور بختیار» به عنوان مشاور وی انتخاب شد.
نشریه نگین تا اردیبهشت سال 1359 انتشارش ادامه داشت که مقالات دکتر عنایت در آن با عنوان «راپرت‌ها» منتشر می‌شد که به صورت کتاب نیز درآمده است. وی نثر ویژه‌ای داشت، بسیار جان‌دار و جذاب و دارای کشش بسیار و طنز از زمینه‌های اصلی نوشته‌هایش بود او معتقد بود در جوامعی که اظهار عقیده صریح ممکن نباشد، بسیاری از حقایق تلخ و ناخوشایند را می‌توان در پوشش طنز و تمثیل بیان کرد.
او هم‌چنین در جوانی از هواداران حزب ایران بود و در دوران قبل از انقلاب مسئول تهیه برنامه‌ای رادیویی به نام «پنج و سه دقیقه» بود که بعدها به «همه روز، همین ساعت، همین جا» تغییر نام داد. این برنامه انتقاداتی را به حکومت وارد می‌کرد و برنامه‌ای پرطرف‌دار بود.
دکتر محمود عنایت بعد از توقیف «نگین» در سال 1359 خانه‌نشین شد و به ترجمه روی آورد و کتاب‌های «مهاتما گاندی و پیروان او »، «کالبدشناسی انقلاب» و کتاب «انسان در عصر توحش» را ترجمه کرد که چاپ شد و با استقبال فراوان رو به رو شد.
سپس وی در اواخر دهه 1360 برای معالجه بیماری قلبی و دیدار فرزندان‌اش از ایران خارج شد اول به اروپا و سپس به آمریکا سفر کرد و در لس انجلس اقامت گزید و انتشار نگین را به طور مجدد آغاز کرد اما نتوانست تداوم انتشارش را حفظ کند. اما او هم‌چنان می‌نوشت و ترجمه می‌کرد که در مجله «کلک» و «بخارا» ترجمه‌ها و مقالاتی از او وجود دارد.
در نهایت دکتر محمود عنایت که سال‌ها از بیماری رنج می‌برد در بیست‌و‌هشتم دی ماه سال ۱۳۹۱ و در سن هشتاد سالگی در آمریکا در گذشت.
منبع ها:
ویکی‌پدیا
نوشته‌هایی از علی دهباشی
بخش خبر رادیو کوچه
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
