محمدرضا/ رادیوکوچه
درست پس از جام‌جهانی 1998 بود که فوتبال آلمان با اعلام کناره‌گیری دسته‌جمعی، ستارگان نسل طلایی دهه‌ی 90 خود، با یک شوک عظیم مواجه شد. با خداحافظی این نسل سرمربی این تیم که بیش از یک دهه در معیت فدراسیون فوتبال آلمان بود نیز از این اریکه کنار کشید و فوتبال آلمان به یک رُنسانس بزرگ دچار گشت. کنار رفتن بازیکنان بزرگی که هرکدام بی‌مانند بودند، هافبک‌های توانمندی چون «لوتار ماتئوس»، «آندریاس مولر»، «توماس هاسلر»، «اشتفان افنبرگ»، «ماتیاس سامر» و مدافعین قدرتمندی چون «یورگن کوهلر»، «اشتفان رویتر»، «کلاوس آگن تالر» مهاجمین کارکشته و گل‌زنی چون «یورگن کلینزمن»، «اشتفان کونتز»، دروازبانان بزرگی هم‌چون «آندریاس کوپکه» و «بودو ایلگنر» تمامی این نفرات در تیم ملی آلمان مثابه حلقه‌‌های زنجیر مکمل یکدیگر بودند و به همین علت بود که عنوان تیم شکست‌ناپذیر برازنده‌ی این تیم بود. هدایت این تیم را سرمربی با تجربه و کار کشته‌ای چون برتی فوگتس بر عهده داشت.
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
تیم ملی آلمان در آغاز دهه 90 با قهرمانی در جام جهانی 1990 در ایتالیا با نفرات فوق به انضمام بازیکنان مستعدی که در آن برحه‌ی زمانی در اختیار قیصر فوتبال آلمان فرانتس بکن باوئر بودند نظیر، «پیر لیتبارسکی»، «توماس برتولد»، «آندریاس برمه»، «رودی فولر» و «گیدو بوخوالد» تمامی رقبا را یکی پس از دیگری کنار زده و مقتدرانه بر قله‌ی رفیع فوتبال جهان ایستادند و همین قهرمانی سر آغازی شد برای سلطنت فوتبال آلمان بر جهان در دهه‌ی 90 …
البته در سال 1988یعنی دو سال قبل و در کشور آلمان این جرقه پیش‌تر زده شد و در یورو 88 تیم آلمان تنها با شکست 2-1 از هلند درنیمه نهایی از رسیدن به فینال جام ملت‌های اروپا باز ماند، با شکست از تیمی که در همان جام قهرمان شد و به عقیده‌ی بسیاری از کارشناسان بهترین تیم تاریخ فوتبال هلند بوده، مثلث طلایی مارکو فان باستن، رود گولیت، و فرانک رایکارد، تحت هدایت رینوس میشل فقید …
با تولد این نسل طلایی دوران با شکوه آلمان در دهه‌ی 90 با قهرمانی د ر جام‌جهانی 1990 آغاز شد، شکست دادن تیم‌های بزرگی چون یوگسلاوی، هلند، انگلستان، و آرژانتین که از وجود بازیکن بزرگی چون مارادونا بهره میبرد توانایی‌های بالقوه این تیم بیش از پیش به رخ کشیده می‌شد.
دو سال بعد این تیم در غیاب کاپیتان و رهبر خویش یعنی لوتار ماتئوس در آوردگاه سوئد و در جام ملت‌های اروپا ظاهر شد و توانست به فینال این رقابت‌ها راه پیدا کند، اما در فینال مغلوب تیم دانمارک شد .
دو سال بعد تیم ملی آلمان به عنوان مدافع عنوان قهرمانی جهان در ایالات متحده امریکا در جام جهانی 1994 حاضر شد، رنکینگ فیفا، کلوپ‌های شرط بندی و بنگاه‌های پیش‌بینی، مردم، همه و همه حکم به قهرمانی مجدد آلمان‌ها می‌دادند.
آلمان جام را با یک پیروزی خفیف 1-0 برابر تیم نه‌چندان مطرح بولیوی با تک گل یورگن کلینزمن آغاز کرد، و در دیدار دوم با یک پیروزی خفیف‌تر برابر تیم کره‌جنوبی نشان دادند که دود از کنده بلند می‌شود.
اما چیزی که عیان بود این بود که این آلمان طراوت و شادابی 4 سال پیش را نداشت، به خصوص با منتقل‌شدن «لوتار ماتئوس» به پست سوئیپر که یک پست جدید در فوتبال جهان بود و ابداع قیصر فوتبال آلمان بود، عملن آلمان در میانه‌ی میدان رهبر و لیدر خود را نداشت.
جام با پیروزی‌های آلمان تا مرحله یک چهارم نهایی ادامه پیدا کرد و همگان وقتی بلغارستان را رقیب تیم آلمان در این مرحله دیدند بی هیچ درنگی آلمان را در نیمه نهایی تصور کردند ، اما آلمان‌ها ناباورانه به جای مقام قهرمانی پنجم شدند.
روزهای کم فروغ آلمان در سال 94 و 95 میلادی سپری شد تا این‌که در سال 1996 آلمان برای رقابت‌های جام ملت‌های اروپا به سرزمین دشمن همیشگی‌اش یعنی انگلستان پا نهاد
روزهای کم فروغ آلمان در سال 94 و 95 میلادی سپری شد تا این‌که در سال 1996 آلمان برای رقابت‌های جام ملت‌های اروپا به سرزمین دشمن همیشگی‌اش یعنی انگلستان پا نهاد.
برتی فوگتس که این بار هم رهبر و کاپیتان اصلی تیم یعنی لوتار ماتئوس رو به دلیل مصدومیت به همراه نداشت با بازیکنان جدید نظیر مهمت شول و کریستین زیگه با تلفیق بازیکنان با تجربه تیم بسیار آماده‌ای را روانه میادین کرد.
آلمان رقبا را یکی پس از دیگری از پیش روی برداشت تا این‌که در مرحله نیمه نهایی به تیم میزبان یعنی انگلستان برخورد، انگلستانی که درصدد انتقام به دلیل شکست در نیمه نهایی جام جهانی 1990 از آلمان برآمده بود و با تمام قوا به میدان آمد، بازی در پایان 120 دقیقه پیکار نفس‌گیر به ضربات پنالتی رسید. این بار هم با درخشش «آندریاس کوپکه» تیم انگلستان از رسیدن به فینال بازماند آن هم در خانه و در استادیومی که بزرگ‌ترین افتخار فوتبالی خویش یعنی قهرمانی در جام جهانی 1966 را برابر همین آلمان جشن گرفته بود. این بار مغلوب این تیم شد، دقیقن مشابه شش سال پیش و باز هم در ضربات پنالتی.
آلمان‌ها در فینال به انتظار جمهوری چک نشستند ،این بازی طاقت فرسا که به یک ماراتون تبدیل شده بود و تا دقیقه 109 با تساوی یک بر یک در جریان بود با اولین گل طلایی تاریخ فوتبال که به وسیله «الیور بیرهوف» مهاجم رعنای فوتبال آلمان به ثمر رسید حکم به سومین قهرمانی آلمان در جام ملت‌های اروپا داد، چیزی که ژرمن‌ها را به عنوان پرافتخارترین تیم قاره اروپا معرفی می‌کرد.
برای آلمان‌ها چه افتخاری بالاتر از این‌که جام قهرمانی را در سرزمین دشمن همیشگی از دستان ملکه انگستان دریافت کنند و بالای سر ببرند، امری که محقق شد.
اما دو سال بعد، در جام‌جهانی 1998 فرانسه که آخرین جام هزاره دوم میلادی بود، آلمان که یک تیم پیر و خسته و عاری از هرگونه بازیکن جوان پای به فرانسه گذاشته بود به دلیل پیشینه بسیار درخشان باز از یکی از مدعیان جدی به حساب می‌آمد، به دلیل حضور همان ستاره‌های معروف دهه 90 .
آلمان‌ها جام را با یک پیروزی 2-0 برابر ایالات متحده شروع کردند و در ادامه با تساوی 2-2 برابر یوگسلاوی متوقف شدند، اما در دیدار با تیم ملی ایران با دو گل به پیروزی رسیدند و به عنوان تیم اول به دور حذفی راه یافتند. در این مرحله ژرمن‌ها از سد مکزیک عبور کردند و به تیم کرواسی رسیدند ،همه کارشناسان باز هم آلمان را برنده میدان می‌دانستند و از همین حالا آلمان‌ها را در نیمه نهایی فرض کردند، اما این تیم خسته و پیر آلمان حریف کرواسی نشد و درست مثل دوره گذشته در یک قدمی نیمه نهایی حذف شد.
شکست از کرواسی و کناره‌گیری «برتی فوگتس» و شاگردانش از تیم ملی آلمان آخرین سکانس آلمان دهه 90 بود، اما همه فوتبال‌دوستان بعد از گذشت سالیان سال و خداحافظی این نسل طلایی می‌دانندکه آلمان دهه‌ی 90 یعنی چــه …
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
