«خودکشی یا قتل»

مهشب ­تاجیک/ رادیو کوچه

هر سال شاهد آمار ارائه شده از خودکشی هزاران نفر هستیم که در این میان بسیاری از آن­ها نجات پیدا می­کنند و فرصت دوباره­ی زندگی کردن به دست می­آورند. خودکشی در واقع نوعی واکنش به بی­سامانی­های اجتماعی است که وجود دارد. این نابه­سامانی­ها در ابتدا سلامت روانی و سپس سلامت جامعه را مورد تهدید قرار خواهد داد.

فایل صوتی را از اینجا بشنوید

فایل را از این جا دانلود کنید

این نوع از مرگ در واقع نوعی اعتراض است که فرد به تمام نابهنجاری­های اطراف خود نمایش می­دهد.

هر انسانی در گذرگاههای اضطراب­انگیز زندگی خود که به فکر خودکشی می­افتد تا زمانی که انگیزه­ای نارسیستی یعنی جایگزین کردن خود وجود دارد، این مسئله رخ نمی­دهد. اما زمانی­که این واقعیت هم با بن­بست مواجه شود، یعنی وقتی­که تمام علت­های این مسئله دچار فروپاشی شود، شخص هم واپس­روی می­کند که به هر دلیلی خود را از بین ببرد، با این واکنش شخص کینه­ی شدید خود را نسبت به دنیای اطرافش با نیست کردن خود نشان می­دهد.

این نوع از مرگ در واقع نوعی اعتراض است که فرد به تمام نابهنجاری­های اطراف خود نمایش می­دهد. اما در این میان مرگ به شیوه­ی خودسوزی یکی از شدیدترین شیوه­های اعتراض این افراد به استیصال رسیده است.  بیمارستان­های سوانح و سوختگی شاهد خودسوزی­هایی هستند نسبت به شرایط خانوادگی اتفاق می­افتد و بیشترین آن­ها طبق شواهد زنانی هستند که از شرایط خانوادگی خود به تنگ آمده­اند.

در جامعه­ای که تفاوت­های فاحش طبقاتی در آن به شدت به چشم می­خورد، فقر اقتصادی و فرهنگی علل به­وجود آمدن بسیاری از آسیب­های اجتماعی است. در پژوهش­های انجام گرفته بسیاری از خودسوزی­های در زنانی از طبقات پایین اجتماع با شرایط سخت معیشتی و فشارهای زندگی صورت می­گیرد. این زنان بیشتر متاهل بوده­اند و از طرف همسر خود تحت خشونت و فشار قرار می­گرفته­اند. درصدی از آنان در زمان خودکشی تنها می­خواهند که اعتراض خود را به شرایط نامطلوب­شان اعلام کنند و برای همین خودسوزی را برمی­گزینند که آتش درصد زیادی از آنان را در خود می­بلعد و تعدادی هم که نجات پیدا می­کنند زندگی سخت­تر و زجرآورتری را ادامه خواهند داد. باید پرسید چه اتفاقی می­افتد که این افراد یکی از دردناک­ترین راه­ها را برای نشان دادن اعتراض خود انتخاب می­کنند؟

فقر اقتصادی، فقر فرهنگی، بیکاری، خشونت، اختلافات خانوادگی، تهمت­های ناموسی، تبعیض­های جنسیتی و عواملی از این دست هرگاه با مولفه­های درونی شخص همراه شوند سازوکارهای دفاعی او را بهم می­ریزند و آن­ها را به سمت رفتارهایی مانند خودکشی سوق می­دهند. اما این پرسش به جاست که  چرا با این­که زنان و مردان هر دو از این روش برای خودکشی استفاده می­کنند اما تعداد زنانی که خود را از این طریق نابود می­کنند بیشتر است؟

خب به طور مسلم پاسخ به این پرسش نیاز به تحقیقات و بررسی­های ویژه­ای دارد اما به نظر می­رسد، در دسترس بودن مواد سوختنی یکی از دلایل عمده­ی اقدام به خودسوزی از طرف زنان باشد. در این میان نقصان آموزش­های فرهنگی و همچنین مرد سالاری رایج را نیز نباید از نظر دور داشت. ویژگی­های فرهنگی و عدم همسویی رفتارها باعث این مسئله خواهد شد. در پژوهش­های جاری درصد زیادی از زنانی که خودسوزی کرده­اند زنانی هستند که از تحصیلات پایینی برخوردار بوده­اند و شغل خاصی نداشته و تنها به خانه­داری مشغول بوده­اند.

زنان به دلیل همین محدودیت­ها و آگاه نبودن به حقوق فردی خود در اجتماع و محیط خانواده و این مسئله که باید همیشه تابع مردان باشند، دچار نوعی افسردگی پنهان می­شوند.

زنان به دلیل همین محدودیت­ها و آگاه نبودن به حقوق فردی خود در اجتماع و محیط خانواده و این مسئله که باید همیشه تابع مردان باشند، دچار نوعی افسردگی پنهان می­شوند. محیط اجتماع و خانه برایشان کاملن بسته است و حق هیچ­گونه ابراز عقیده­ای را ندارند. این فقدان امید و عدم مثبت­اندیشی با توجه به شرایط که فرد احساس می­کند شاید درآینده وخیم­تر نیز شود، او را به این سمت سوق می­دهد که زندگی ارزش زیستن ندارد. هیچ راه حل ممکنی برای مشکلاتش ارایه نمی­شود و او هم نمی­تواند به تنهایی زندگی زیسته­ی خود را مدیریت نمیاد بنابراین دست به یک عمل برگشت ناپذیر که انتخاب مرگ است می­زند.

زن­ها در زندگی اجتماعی و مدنی خود از حقوق برابر برخوردار نیستند و هیچ مرز مشخصی برای حقوق ویژه­اشان در نظر گرفته نشده و این عدم چتر حمایتی قانون و عرف و اجتماع این تصور را برای آن­ها به­وجود می­آورد که بیش از پیش تنها هستند. زن­آزاری، هتک حرمت، توهین، خشونت، عدم درک متقابل، محیط توام با عصبیت و رنجی را برای زنان فراهم می­کند که در واقع خودکشی آنان را به مثابه قتل­شان رقم خواهد زد.

«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»