اکبر ترشیزاد/ رادیو کوچه
«شی جین‌پینگ» و «باراک اوباما» بر سر مهار فعالیت‌های اتمی کره‌شمالی و پیش‌گیری از دست‌یابی این کشور به سلاح اتمی به توافق رسیدند.
ایالات متحده و چین با وجود تقابل‌های سیاسی فراوان، از بزرگ‌ترین شرکای تجاری یکدیگر در جهان هستند. شاید به همین علت باشد که علی‌رغم فشار شدیدی که بر روی اوباما برای اخطار دادن به ریاست‌جمهوری چین به سبب جاسوسی و خراب‌کاری سایبری چینی‌ها در شرکت‌های آمریکایی و اقتصاد این کشور وجود داشت، لحن انتقادآمیز او از جین‌پینگ بسیار ملایم‌تر از آنی بود که انتظار می‌رفت.
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
به تازگی واشینگتن پست در گزارشی فاش کرد که چین به اطلاعات بسیار سری درباره‌ی ۴٠ برنامه‌ی نظامی آمریکا دست یافته است. اوباما البته از در دیگری وارد شد و به رییس‌جمهور چین هشدار داد که اگر این حملات سایبری ادامه یابد، ممکن است که در آینده موانع جدی بر سر روابط اقتصادی دو کشور ایجاد شود.
در دیگر سو اما توافق کامل دو کشور بر سر بحران هسته‌ای کره‌شمالی و جنگ لفظی این کشور با همسایه‌ی جنوبی و متحدان غربی‌اش، نشان داد که تا چه اندازه برای دو غول بزرگ اقتصادی دنیا یعنی آمریکا و چین ثبات در منطقه‌ی آسیا-پاسیفیک باارزش و مهم بوده و نظر آن‌ها چقدر به یکدیگر نزدیک است. گرچه که این توافق هیچ‌گاه به این معنا نیست که چین از نفوذ روزافزون ایالات متحده در این منطقه استقبال خواهد کرد.
طرف چینی در مذاکرات جاری تاکید کرده است که تلاش برای پیش‌گیری از هسته‌ای شدن کره‌شمالی به معنای سستی و خلل در روابط دوستانه‌ی این دو کشور نبوده و در ضمن این کشور، آمریکا و سازمان ملل متحد را برای تحریم‌های فلج کننده‌ی پیونگ یانگ مورد انتقاد قرار داده است. واقعیت این است که پکن از بحران و آشوب در مرزهای آرام خود با کره استقبال نمی‌کند، چیزی که ممکن است هر لحظه و در اثر تداوم فشارهای اقتصادی بر کره‌شمالی دیر یا زود پیش بیاید.
از دیگر سو منطقی به نظر نمی‌رسد که چینی‌ها اهرم فشار مناسبی چون کره‌شمالی را برای فشار بر متحد نزدیک غرب در همسایگی خودشان، یعنی کره‌جنوبی، از دست بدهند.
دستاورد قابل ذکر دیگر این گفت‌وگوهای دوطرفه رسیدن به توافقی برای کاهش تولید گازهای آلاینده جو زمین و به ویژه هیدروفلروکربن است که از عوامل اصلی گرمایش کره‌زمین است. بخش دیگری از مذاکرات دو کشور درباره‌ی جزایر مورد مناقشه‌ی میان چین و ژاپن بود که طرف آمریکایی ترجیح می‌دهد تا از روشی مسالمت‌آمیز حل و فصل شود. بسیاری بر این باورند که جدای از موضوعات مختلف سیاسی، امنیتی و اقتصادی که میان این دو به نمایندگی از کشورشان رد و بدل می‌شود، هر چه رابطه‌ی فردی این دو نفر عمیق‌تر و صمیمانه‌تر شود امید به بهبود و حل مشکلات میان ایالات متحده و چین نیز افزایش خواهد یافت.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
