احمد نوید پویان/ رادیو کوچه / بخش افغانستان
این روزها بحثی که بیش از همه توجه مردم افغانستان را به خود معطوف کرده، سرنوشت افغانستان بعد از سال ۲۰۱۴ است و این که سیاست و اقتصاد افغانستان به کدام سو خواهد رفت؟ افغانستان چگونه خواهد توانست با امکانات و بودجه محدود، مصارف هنگفت امنیتی، دفاعی، زیربنایی، بهداشتی و خدماتی خود را فراهم کند؟
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
این سوالات اذهان مردم را در داخل و خارج افغانستان فراگرفته است.
یکی از روزنه‌های امید افغانستان و مردم این کشور، به آینده روشن‌تر و توسعه پایدار، استفاده موثر از موقعیت استراتژیک جغرافیایی این کشور به عنوان شاه‌راه ترانزیتی بین آسیای مرکزی، جنوبی و جنوب شرق آسیا است که سال‌ها است این مسیر مسدود بوده است.
اما با ایجاد راه‌آهن مشترک افغانستان، ترکمستان و تاجکستان گام دیگری برای بهبودی مرزهای افغانستان به چشم می‌خورد. هیاتی که به شمول «نجیب‌اله اوژن» وزیر فواید عامه افغانستان، «جمعه خان ظهور اوف» معین وزارت نقلیه تاجیکستان و نماینده از بانگ آسیایی به شمال افغانستان سفر کرده‌اند، از آغاز کار مقدماتی راه‌آهن از والسوالی «کلدار » ولایت بلخ به بندر تجارتی «آقینه» ولایت «فاریاب» در شمال خبر دادند.
«نجیب‌اله اوژن» وزیر فواید عامه افغانستان:
آقای «اوژن» می‌گوید: این راه‌آهن در هر کیلومتر ١۵٠ تا ٢٠٠ میلیون دالر هزینه بر خواهد داشت که از سوی بانک توسعه‌ای آسیایی پرداخته می‌شود.
از سوی هم «جمعه خان ظهور اوف» معین وزارت نقلیه «تاجکستان» ایجاد راه‌آهن را در این مسیر در رشد و پیشرفت اقتصادی در این کشورها موثر دانست.
در حال حاضر شمال افغانستان از طریق شهرک بندری ترمز «ازبکستان» به شبکه راه‌آهن آسیای‌میانه، روسیه و اروپا وصل است.
خط آهن جدید، افزون بر آن‌که ترکمنستان و تاجیکستان را به هم وصل می‌کند، امکان دسترسی افغانستان به شبکه خط آهن آسیای‌میانه و اروپا را نیز افزایش می‌دهد.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
احمد فرید ناصح
جناب پویان یک خبر بسیار خوب ونیک درضمن به شکل آشکار گفته میتوانیم که امید افغانستان به طریقی بی سابقه است وشایعه دو هزار چهارده هر گز نمی تواند پیش راه پیشرفت افغانستان را بگیرد .
بااحترام
احمد نوید پویان
ناصح گرامی
سپاس از نظر خوب شما
در واقع بالای مردم افغانستان ۲۰۱۴ یا این و آن دیگر مفهومی ندارد ما هرگز اجازه نمیدهیم که دیگر امنیت ما بخطر مواجه شود.