شادیار عمرانی/ رادیو کوچه
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
هم‌چنان همراه من و آزاد عزیزیان هستید.
شادیار: وای آزاد! من نمی‌تونم نفس بکشم. توچطوری می‌تونی بزنی زیر آواز؟
آزاد: دست خودم نیست. صدای خفه‌ی بچه‌های حلبچه از حلقم بیرون میاد.
شادیار: من می‌دونم آخرش ما به خونه نمی‌رسیم و وسط راه می‌میریم. ٢۵ اسفند ١٣۶۶ رژیم بعث عراق حلبچه رو بمباران شیمیایی میکنه و پنج هزار انسان از پیر و جون و کودک و زن کشته میشن.
صدام حسین به پسر عموش علی شیمیایی دستور بمباران شیمیایی این منطقه رو میده و سکوت، اون چیزی که می‌شنوی سکوته، سکوت دستای پشت پرده. سکوت سلاح فروشان.
آزاد: شهید ماشین زمان می‌شیم.
آزاد: آخیش باورم نمی‌شه بالاخره یک جای آروم پیدا کردیم.
شادیار: آزاد! چیزی که هرگز در لبنان احساس نمی‌کنی آرامشه. تاریخ لبنان را که ورق بزنی پره از قیام، جنگ، و منازعات.
آزاد: اما کافه‌های کنار ساحل همه پراند. از مردمی که موسیقی می‌زنند و گوش می‌دهند و به نظرم آروم و آسوده می‌آیند.
شادیار: لبنان همینه. مردم همیشه پر انرژی و پر امیدند. اگر بمبی در جنوب منفجر بشه در شمال هنوز خوانندگان برای حضار به خوندنشون ادامه می‌دند. اما جنبش‌های سیاسی و حزبی در این کشور به شدت پویاست. مثلن از همین گارسون اگر بپرسی گرایش حزبیت چیه حتمن جوابی آماده داره.
آزاد: چقدر دلم می‌خواد اینجا بمونم.
شادیار: بیا بریم صبرا و شتیلا
آزاد: وای! این نسل‌کشیه. این یک جنایته.
شادیار: پیش از این هم نسل‌کشی دیگری شده بود. مارونی‌ها را کشته بودند. و بعد بهانه‌ای برای کشتار فلسطینیان پناهنده در اردوگاه‌های صبرا و شتیلا فراهم شد.
آزاد: می‌دونم. تاریخش را خوندم. دست اسراییل در کار بود. اما تا به چشم ندیده بودم عمق فاجعه را نمی‌فهمیدم.
شادیار: آزاد! ریگ. ریگ. اینجا تنها سلاحت ریگه.
آزاد: یا باید مراقب عملیات انتحاری حماس باشیم یا حمله‌های اسراییل.
شادیار: و فتح که امروز چیزی شبیه…چغندره…
آزاد: خنده‌ی تلخ من از گریه غم‌انگیزتر است.
آزاد: دارم از پا می‌افتم. حالا با این دیوار حایل چه کنیم؟
شادیار: رد می‌شیم. طاقت بیار رفیق. دیگه چیزی نمونده می‌رسیم به شهر سلام.
آزاد: وای، اینجا، بیت‌المقدس؟
شادیار: من بهش می‌گم قلب زمین. فعلن نقطه‌ی ثقل زمینه. هر جا هر جنبنده‌ای بجنبه مستقیمن به جنبش ذرات هوا در این جا ربط داره.
آزاد: برای خیلی‌ها دیدن اینجا آرزوئه.
شادیار: به خصوص برای ساکنانش. همون‌هایی که برای بازگشت به خانه‌هاشون هنوز نظر مساعد اعضای ناتو و دول متحده را کسب نکردند.
آزاد: سازمان ملل
شادیار: بخوان سازمان دول.
شادیار: خونه‌ی من همین‌جاست، قلب زمین. بالاخره رسیدیم.
شادیار: بیا تو.
آزاد: به خانه خوش آمدی.
شادیار: امتحان می‌کنیم یک، دو، سه. شنوندگان عزیز، شنوندگان عزیز. صدای ما را از قلب زمین می‌شنوید. امروز آخرین چهارشنبه پاییز ١٣٩٢ است.
آزاد: ٢٠١٣
ما به دنیای امروز شما بازگشته‌ایم با کوله‌باری از ممنوع‌ترین صداها.
شادیار و آزاد: این صدا ممنوع است و از طریق سیگنال ممنوع دریافت می‌شود.
آزاد: برم یه چایی دم کنم. شادیار: لب‌سوز، لب‌دوز، قند پهلو.
قطعات موسیقی و شعر این برنامه به ترتیب:
گروه کامکاران – هوشنگ کامکار – پوئم سمفونی حلبچه
سعداله نصیری – چیروکی حلبچه
مارسیل خلیفه – یا بیروت
راغب علامه – حبیبتنا یا بیروت
محمود درویش – صبرا فتاه نائمه
ناس الغیوان – صبرا و شاتیلا
أنس علاف (Michael Heart) We will Not Go Down-song for Gaza
The Hoppers – Jerusalem
فیروز – القدس العتیقه
حلمی بکر – جمعی از خوانندگان عرب – حلم العربی
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
