سیمین/ رادیوکوچه
simin@koochehmail.com
این برنامه از پرسه به روال هرهفته به خوراکی‌های کشورهای گوناگون می‌پردازد اما کمی متفاوت است. بیشتر دیدنی است تا شنیدنی.
در هفته‌ی گذشته نامه الکترونیکی دریافت کردم که به عکس‌هایی از خوردنی‌ها مربوط می‌شد البته این بار خوردنی‌های ایرانی و من حیفم آمد که این عکس‌ها را هرچند که ممکن است بارها دیده شده باشند، باز هم در معرض بینندگان قرار ندهم.
ما ایرانی‌ها در هرگوشه این سرزمین پهناور که زندگی کنیم، گاهی وقت‌ها دلمون برای یک چیزهایی لک می‌زنه. فرقی نمی‌کنه در ایسلند زندگی کنیم یا جنوب آفریقا، در آسیای شرقی باشیم یا آمریکا. ساکن جنوبی‌ترین قاره زمین باشیم یا در کانادا زندگی کنیم. در همه این مناطق گاهی حس‌های مشترکی داریم . دلمان می‌خواهد به جای نان تست صبحانه، یک نون بربری داغ با پنیر لیقوان و خیار و گوجه وطنی بخوریم یا یک ظرف حلیم بوقلمون با دارچین و سایر مخلفات روی میز حاضر باشد.
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
حالا چقدر برای «آب‌گوشت» ظهرهای جمعه که کنارش سبزی‌خوردن و ترشی هم فراهم شده با نان سنگک تازه دلمان تنگ می‌شود، بماند.
یا «آش‌رشته‌های» عصرهای تعطیل با «سیرداغ» و «نعناداغ» و یا «نون‌داغ کباب‌داغ» غروب‌ها. گاهی هم سرزدن به جیگرکی سرپل تجریش یا خوردن یک پیاله سمنوی عمه لیلا.
البته هرچند که این روزها به لطف تلاش هموطنانمان در هرجای دنیا که باشیم می‌شود حداقل کباب ایرانی را تجربه کرد اما همه اذعان داریم که هیچ چیز مزه‌ی کباب و ریحان وطنی را نمی‌دهد.
در این میان، یک سری خوراکی‌ها هم هستند که به واقع هیچ‌جای دنیا آن‌ها را نمی‌شود پیداکردو اگر هم باشند آن طعم و مزه را ندارند. خوردنی‌هایی که همه ما یک جورایی براساس فرهنگ و ذائقه وطنی‌مان به آن‌ها عادت کردیم و حالا حتا پس از گذشت سال‌ها دوری از وطن، جای خالی‌شان با هیچ‌چیز پر نمی‌شود.
اگر شما هم مثل من اهل خوردن «آب‌زرشک» و این قبیل خوراکی‌ها باشید حسابی درک می‌کنید که هیچ چیز در هوای گرم جای خوردن یک لیوان بزرگ پر از یخ از مخلوطی از آب‌زرشک و آب آلبالو را نمی گیرد. یا آلبالوهایی که دانه‌شده، نمک زده‌شدند و در یخچال خنک نگه‌داشته شدند تا یک ضیافت دوستانه عصر را کامل کنند. یا ذغال اخته‌های خوش طعم که تازگی‌ها خیلی هم در وصف خواص پزشکی‌شان صحبت می‌شود و یا لواشک‌های خانگی که خیلی وقت‌ها اسمش هم دهان آدم را آب می‌اندازد.
حالا بگذریم از انواع شیرینی‌های محلی و ملی و بستنی سنتی ایرانی با آن تکه‌های خامه که بهترین بستنی‌های دنیا از بستنی‌های معروف بلژیکی گرفته تا سایر برندهای معروف بستنی هم نمی‌تواند ذره‌ای جای اونو بگیرد.
به هرحال در این برنامه قصد اشتم حسی را که از دیدن عکس‌هایی که یک عکاس با ذوق گرفته و من متاسفانه نتوانستم صاحب آن‌ها را بیابم و ذکری از او بکنم، با شما به اشتراک بگذارم. حسی که شاید در غربت، ابتدا آدم را کمی دچار نوستالژیا بکند اما این‌قدر خوشمزه و وسوسه‌انگیزه که به تجربه‌اش می‌ارزد و باز به ما داشته‌هایمان را در سرزمین کهن و پهناورمان یادآوری می‌کند.
با شما همراه می‌شوم تا با هم نگاهی به این عکس‌ها بیاندازیم. عکس خوردنی‌هایی که بخشی از فرهنگ ما را تشکیل می‌دهند و می‌توانیم به آن‌ها افتخار کنیم، در هرکجای دنیا که باشیم.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
حمید
بسیار عالی و دلچست بود. دست مریزاد
bahar
agar ghasdet aab kardane dele ma bood movafagh shodi! merci aali bood.