بهرنگ زندی-شادیار عمرانی / رادیو کوچه
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
سلامی دوباره به شنوندگان مجله کارگر رادیو کوچه. بهرنگ زندی هستم با دومین شماره مجله کارگر همراه با شادیار عمرانی.
من هم سلام دارم خدمت شنوندگان عزیز، طبق روال هفته‌ی گذشته و قبل از شنیدن مهم‌ترین سرتیتر اخبار کارگری در هفته‌ای که گذشت، بخش ویژه‌ی مجله‌ی کارگر را معرفی می‌کنیم. با ما همراه باشید.
کارگران ایران چگونه می‌توانند اقدام موثری در پایان دادن به سرکوب‌ها و فاجعه‌هایی انجام دهند که در منطقه به طور مستقیم آنها را مورد حمله قرار می‌دهد؟
۲۴ژوئیه، روز همبستگی سوسیالیستی کارگران ایران-فرانسه در پاریس، تظاهرات در حمایت از مردم غزه.
نقش کارگران خاورمیانه در پایان دادن به کشتار کودکان در غزه چیست؟
کارگران چگونه می‌توانند در مسائل کلان‌تر و خارج از حیطه‌ی صنفی دخالت کنند؟
این سوالاتی ست که در برنامه این هفته با بهروز فراهانی، کار‌شناس مسائل کارگری از پاریس در میان می‌گذاریم.
سر تیتر مهم‌ترین اخبار کارگری در هفته‌ای که گذشت.
سندیکای کارگران فلزکار و مکانیک با صدور بیانیه‌ای خواستار توقف جنگ در غزه و نیز کشتار کودکان، زنان و زحمتکشان شدند. این بیانیه که در تاریخ ششم مرداد در اختیار رادیو کوچه قرار گرفته است، در این بیانیه آمده است که: «ما از رهبری فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری WFTU خواسته است که با سازماندهی یک تظاهرات متحد و همزمان سندیکاهای منطقه را فرا بخواند که جنگ و خونریزی را محکوم کنند و با شعار صلح و برادری، زحمتکشان منطقه را از هر‌‌نژاد و پیرو هر مذهب و ایدئولوژی که هستند را متحد‌تر کند.»
همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران در فرانسه حدود ۸سال پیش تشکیل شد و در پاسخ به نیازی بود که ما احساس می‌کردیم که در بین صداهایی که در رابطه با ایران است و راجع به مسائل ایران است
کارگران ریسندگی پرریس سنندج روز پنجم مرداد ماه ششمین روز اعتصاب خود را پشت سر گذاشتند. این کارگران همزمان با اعتصاب، در اداره کار شهر سنندج دست به طرح دعوی علیه کارفرما نیز زده‌اند. ۳۲کارگر شرکت ریسندگی پرریس از اول سال تا کنون دستمزدهای خود را دریافت نکرده‌اند و عیدی و پاداش سالهای ۹۱و ۹۲خود را نیز از کارفرما طلب دارند.
۶نفر مامور من و پسرم را بیش از سه ساعت بازداشت کردند و اجازه ندادند به خانه‌مان برویم و ما را تحت نظر به سبک گرو گان گیری به خانه برده و خانه ما را زیر و رو کردند و وسایل ما را با خود بردند و هنوز هم نمی‌دهند. این قسمتی از صحبت‌های همسر بهنام ابراهیم‌زاده بود. در تاریخ ۱/۵/۱۳۹۳بهنام ابراهیم‌زاده عضو شورای نمایندگان کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های کارگری و از همکاران جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان توانست تلفنی با خانواده‌اش صحبت کند ولی همچنان او در انفرادی ۲۰۹قرار دارد و ملاقات به خانواده‌اش نمی‌دهند.
صبح روز شنبه (۵مرداد ماه) کارگران معدن ذغال سنگ البرز شرقی (واقع در منطقه طرزه استان سمنان) برای پنجمین باردر یکماه گذشته در اعتراض به بی‌توجهی مسئولان کشوری به خصوصی سازی این معدن دست از کار کشیده و در محوطه کارخانه در مقابل ساختمان اداری این معدن تجمع کردند.
جمعی از کارگران نیشکر هفت‌تپه در اعتراض به عدم دریافت یک ماه ونیم حقوق، صبح روز دوشنبه (۶مرداد ماه ۹۳) دست از کار کشیده ودر محوطه کارخانه مقابل ساختمان امور اداری مجتمع تجمع کردند.
و اما حوادث کار در هفته‌ای که گذشت:
صبح روز شنبه (۴مرداد ماه) یک کارگر درحین خارج کردن یک دستگاه پمپ آب از درون چاه آب در شهرستان ری بعد از سه راه ترانسفور، خیابان صنعت با پاره شدن ناگهانی طناب حائل به درون چاه سقوط کرد و جان خود را از دست داد.
روز شنبه ۲۴ژوئه در فرانسه و شهر پاریس سازمان همبستگی سوسیالیستی کارگران ایران و فرانسه در تظاهراتی علیه دولت سوسیالیستی فرانسوا اورلاند شرکت کردند و همبستگی خود را با مردم غزه اعلام کردند. در این تظاهرات بهروز فراهانی از همبستگی سوسیالیستی کارگران ایران فرانسه شرکت کرده بود. به این بهانه به سراغ این کار‌شناس مسائل کارگری رفتیم و سوالات مهم تری را در مورد نقش کارگران در مسائل کلان‌تر و خارج از حیطه‌های صنفی را مزرح کردیم. مه‌مان امروز برنامه مجله کارگر بهروز فراهانی هستند که در این رابطه با او به گفت‌و‌گو نشستیم.
بهرنگ زندی: «با خبر شدیم که همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران – فرانسه «روز پنجشنبه ۲۴ژوئیه در پاریس تظاهراتی را در حمایت از مردم غزه برگزار کردند. اول لطفا در مورد همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران – فرانسه توضیحی به شنوندگان ما بدهیم و از فعالیت این انجمن بگویید.»
اعلامیه‌هایی که آمده نه فقط از طرف سندیکای فلزکار مکانیک بلکه شخصیت‌های جنبش کارگری در ایران، آنها که دست اندرکار این هستند در مقالات مختلف، به شکل‌های مختلف، در صفحات خود، این همبستگی با جنبش مردم فلسطین را با صدای بلند اعلام کردند و این مایه‌ی خوشبختی ماست
بهروز فراهانی: «همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران در فرانسه حدود ۸سال پیش تشکیل شد و در پاسخ به نیازی بود که ما احساس می‌کردیم که در بین صداهایی که در رابطه با ایران است و راجع به مسائل ایران است در بین فرانسویان عمومن مربوط به حقوق بشر و جنبش ضد استبدادی مطرح می‌شود و آن طوری که باید خواسته‌های جنبش کارگری و مبارزات کارگری و به خصوص فعالیت کارگران ایران برای ایجاد تشکلات مستقل کارگری آن طوری که باید پژواکی در اینجا ندارد. و بر همین اساس با هم‌دیگر جمع شدیم و بر اساس منشوری پنج ماده‌ای که ادعا می‌کند بلندگوی جنبش کارگری و فعالان کارگری در خارج از کشور باشیم. ما هم در اینجا زندگی و کار می‌کنیم، هم در جنبش کارگری فرانسه شرکت می‌کنیم. هم آنها را آشنا می‌کنیم با آنچه که در ایران می‌گذرد. ما معتقدیم که جهانی دیگر ممکن است و چشم‌انداز سوسیالیستی را می‌بینیم. و بر این اساس از تمام گرایشات فکری مختلف در انجمن ما جمع شده‌اند و مطلقا یک ترکیب حزبی یک‌دست و یک‌رنگ ندارد. افراد مستقل یا متعلق به احزاب و سازمان‌های مختلف در کنار هم‌دیگر هستند و خوش‌بختانه موفق شده‌ایم این صدا‌ها را تا جایی که می‌شود بلند و هر روز رسا‌تر از روز پیش به گوش افکار عمومی فرانسه و به خصوص سازمان‌ها و اتحادیه‌های کارگری برسانیم. این مجموعه‌ای که پنج سندیکای اصلی فرانسوی در حمایت از جنبش کارگری ایران سه سال پیش به پا کردند همکاری نزدیکی با ما دارند و سعی می‌کنیم این ارتباط متقابل کارگران فرانسوی و ایرانی را هر چه بیشتر کنیم. این‌ها ابتکارات خیلی خوبی می‌زنند که ما از آن حمایت می‌کنیم. اگر شما در جستجوگر گوگل به زبان فرانسوی بزنید «کارگر ایرانی» اولین سایتی که پیشنهاد می‌شود سایت همبستگی سوسیالیستی کارگران ایران-فرانسه است. در آخرین شماره «لوموند دیپلماتیک» هم برای اولین بار نشریه‌ای که ما هر از چند‌گاه در می‌آوریم به نام «اکو د ایران» یعنی پژواک ایران، مهم‌ترین اخبار آن را در یک نشریه بین ۸تا ۱۶صفحه پخش می‌کنیم با عنوان یکی از بولتن‌های مهم مربوط به جنبش کارگری ایران معرفی شد. تکرار می‌کنم ما نه نماینده‌ی کارگران ایران بلکه بلندگوی خواسته‌های آنها در فرانسه باشیم.»
شادیار عمرانی: «در ایران هم بیانیه‌هایی در حمایت از مردم غزه نوشته شد که می‌توان به بیانیه سندیکای کارگران فلزکار مکانیک اشاره کرد که در این بیانیه از کارگران همه‌ی کشورهای منطقه خواسته شده بود که به اتحاد انترناسیونال کارگری برای دفاع از حقوق زحمتکشان بپیوندند. به نظر شما کارگران ایران چگونه می‌توانند اقدام موثری در پایان دادن به سرکوب‌ها و فاجعه‌هایی انجام دهند که در منطقه به طور مستقیم آنها را مورد حمله قرار می‌دهد؟»
بهروز فراهانی: «پاسخ به این سوال بسیار کلی است زیرا وضعیت جنبش کارگری در ایران به صورتی است که اولا خودش زیر شدید‌ترین ضربات است و ما مبارزه قهرمانانه‌ی رضا شهابی را در این مدت دیدیم برای خواسته‌ی ابتدایی یعنی رعایت مسایلی که برای حفظ جانش و بهبود شرایط جسمانی‌اش می‌شود مجبور شد به که یک اعتصاب غذای طولانی و بی‌سابقه دست زند تا اینکه از حداقل شرایط بهداشتی و درمانی لازم برخوردار شوند. این خودش به طور نمونه‌وار نشان دهنده‌ی شرایط جهنمی است که کارگران ایران دارند در آن به سر می‌برند. از طرف دیگر خیلی هم خوش‌بخت هستیم که این کارگران به مسایل بین المللی توجه می‌کنند، و همبستگی بین المللی خود را رعایت می‌کنند. اعلامیه‌هایی که آمده نه فقط از طرف سندیکای فلزکار مکانیک بلکه شخصیت‌های جنبش کارگری در ایران، آنها که دست اندر کار این هستند در مقالات مختلف، به شکل‌های مختلف، در صفحات خود، این همبستگی با جنبش مردم فلسطین را با صدای بلند اعلام کردند و این مایه‌ی خوشبختی ماست.
به نظر من خارج از کشور و نیروهایی که در آن‌جا هستند قبل از هر چیزی پشت جبهه‌ی جنبش کارگری هستند. به این معنا که در خدمت فعالان کارگری‌ای که در ایران هستند باید قرار بگیرند
اما اینکه چه کاری را می‌توانند بکنند که به مردم فلسطین و مبارزه‌ی آنها کمک کند طبیعتا جز یک کمک غیرمستقیم نمی‌تواند باشد. فراخواندن به بایکوت محصولات اسراییلی که در مناطق اشغالی درست می‌شوند این جنبش بزرگی که در سطح جهان راه افتاده است می‌تواند کمک کند. همین طور شرکت در تظاهراتی که به نفع جنبش فلسطین و علیه سیاست‌های رژیم اسراییل برگزار می‌شود. به نظر من تا همین حدی هم که این‌ها واکنش نشان داده‌اند هم مایه‌ی افتخار است و هم خوشبختی که نشان می‌دهد این‌ها به مساله‌ی همبستگی بین المللی هم توجه دارند و هم وفادارند. اما واقعیت این است که نه فقط آنها، بلکه هیچ کس دیگری به طور مستقیم از طریق تظاهراتی که می‌کند نمی‌تواند کمک خیلی چشم‌گیری به جنبش فلسطین کند جز از طریق حساس کردن افکار عمومی و شکست دادن دولت اسراییل در ترفندهای تبلیغاتی خود، مبارزه با لابی‌های پرو-اسراییل که در کشورهای اروپایی بسیار قوی هستند و در آمریکا که اصلن سیاست خارجی آمریکا را تعیین می‌کنند و درخواست اینکه قطع‌نامه‌های سازمان ملل از طرف اسراییل به رسمیت شناخته شود.»
بهرنگ زندی: «آیا انجمن‌ها، سازمان‌ها و تشکل‌های کارگری خارج از کشور با احتساب دور بودن فیزیکی و جغرافیایی از کارگران ایران می‌توانند نقشی در مبارزات و فعالیت‌های کارگری در ایران داشته باشند؟»
بهروز فراهانی
بهروز فراهانی: «به نظر من خارج از کشور و نیروهایی که در آن‌جا هستند قبل از هر چیزی پشت جبهه‌ی جنبش کارگری هستند. به این معنا که در خدمت فعالان کارگری‌ای که در ایران هستند باید قرار بگیرند. حداقل این چیزی است که ما به آن معتقدیم و از طریق انتقال تجربیات کارگری کشورهای دیگر، از طریق ایجاد ارتباط بین جنبش کارگری ایران و جنبش‌های کارگری کشورهایی که در آنها زندگی می‌کنیم سعی می‌کنیم که ارتباط انترناسیونالیستی این‌ها را بالا ببریم همبستگی این‌ها را بالا ببریم. طبیعتا کسانی که خودشان را متعلق به جنبش کارگری می‌دانند و دارای نظریاتی هستند که فکر می‌کنند می‌تواند به جنبش کارگری کمک کند با دخالت در بحث‌های که معضلات جنبش کارگری است مثل مساله‌ی نحوه‌ی تشکل کارگران، مساله‌ی برخورد به جنبش مطالباتی، مساله‌ی تحزب کارگری در ایران، مرز ندارد. کسانی که خارج از کشور هستند چون مشکل سانسور را ندارند راحت‌تر می‌توانند صحبت کنند و مسایل را مورد مداعه قرار دهند و از زوایای مختلف به آنها نگاه کنند. یکی از وظایف ما همین است، یعنی بردن این بحث‌های تئوریک و تجارب تاریخی‌ای که وجود دارد در مورد اشکال مختلف سازماندهی کارگران در سطوح مختلف خود چه سازمان‌های توده‌ای، چه سازمان‌های چپ و چه احزاب کارگری‌ای که ما می‌بینیم، نقد تجربه‌ی تاکنونی، انتشار نظریاتی که تا کنون وجود دارد و انتقال این به داخل کشور نقش خیلی مهمی را به نظر من می‌تواند داشته باشد.
کارگران ریسندگی پرریس سنندج روز پنجم مرداد ماه ششمین روز اعتصاب خود را پشت سر گذاشتند. این کارگران همزمان با اعتصاب، در اداره کار شهر سنندج دست به طرح دعوی علیه کارفرما نیز زده‌اند
ولی اینکه از خارج از کشور عده‌ای ادعا کنند که ما دارای ارتباط اورگانیک با جنبش کارگری در ایران هستیم و از این نظر نقش هدایت‌کننده آنها را داریم پیش می‌بریم، به نظر من، این ادعایی غلو آمیز است، و ما دور و بر خودمان را می‌بینیم که چنین ارتباط اورگانیکی وجود ندارد. و از این زاویه این غلوگویی‌ها به جای آن که کمک کند که جنبش به پیش رود بیشتر باعث تفرقه بین کسانی می‌شود که خود را متعلق به این یا آن گرایش می‌دانند.
طبقه‌ی کارگر یا متشکل است و وقتی متشکل شود می‌تواند در تمام عرصه‌های جامعه تاثیر سنگینی بگذارد برای آنکه طبقه‌ی سراسری‌ای هست که به لحاظ جغرافیایی در سراسر کشور وجود دارد و به لحاظ ساختار اجتماعی طبقه‌ای است که بدون آن سرمایه‌داری نمی‌تواند بچرخد. ایران هم مستثنا نیست و از این قاعده بیرون نیست. اما جمله‌ای هست که می‌گویند طبقه‌ی کارگر یا متشکل است یا هیچ نیست. یعنی طبقه‌ی کارگر اگر متشکل نباشد نه تنها در سیاست‌های کلان نمی‌تواند تاثیر بگذارد بلکه برای پیش‌برد جنبش مطالباتی خودش هم حتا نمی‌تواند تاثیرگذار باشد و به مثابه آحاد پراکنده این قدرت عظیم عددی‌ای که طبقه‌ی کارگر دارد اینجایگاه ویژه‌ای که در اقتصاد سرمایه‌داری ایفا می‌کند بدون وجود تشکلات کارگری تاثیری را نمی‌تواند در سطح سیاست‌های کلان داشته باشد. تا وقتی که حداقل انسجام در این تشکلات وجود نداشته باشد حرف زدن از اینکه طبقه‌ی کارگر می‌تواند در سیاست‌های کلان تاثیر بگذارد و مسیر جنبش‌های دیگر را به این یا آن طرف سوق دهد به نظر من ادعاست. ادعایی است که پایه‌ی مادی ندارد. می‌شود فعالان کارگری راجع به مسایل مختلف نظر دهند، اما جای تشکلات توده‌ای کارگری را نمی‌گیرد.»
مطالب مرتبط
فعالیت کارگری یا اقدام علیه امنیت ملی
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
Erickchaby
wh0cd8895940 sildenafil citrate