سروش / رادیو کوچه
سازمان نظام پزشکی ایران بعد از انقلاب اسلامی، روز یکم شهریور را برای بزرگ داشت ابن‌سینا، دانشمند پرآوازه‌ی ایرانی، روز پزشک نام نهاد تا بتواند از زحمات این قشر زحمت کش که همواره تلاش بی‌وقفه‌ای برای سلامت جسم و روح انسان‌ها می‌کنند، قدردانی نمایند.
«طب دانشی است که به‌وسیله آن می‌توان بر کیفیات تن آدمی آگاهی یافت. هدف آن حفظ تندرستی در موقع سلامت و اعاده آن به هنگام بیماری است.» «از کتاب قانون ابن سینا»
در روزگاران کهن دانش پزشکی برای مردم ناشناخته بود و بیماری‌ها را برآمده از عوامل فراطبیعی می‌دانستند، و برای درمان آنها به سحر و جادو دست می‌یازیدند. یونانیان در پیشرفت این دانش نقش به‌سزایی داشتند. دانشمندانی از جمله بقراط، ارسطو و جالینوس از مروّجان اصلی این علم در یونان باستان بودند.
در پیشینه تاریخی و در فرهنگ عمومی و باور اجتماعی مردمان سرزمین ایران همواره طبابت و طبیب از قداست و جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده است.
طبیب را مظهر اسم محیا و احیاگری نامیده و او را مانند عیسی می‌دانند که با دم مسیحیائی خویش درد و رنج را از جسم و روان دردمندان زدوده و امید را در کالبد جسم و روح آنان می‌دمد و آنها را شفا می‌دهد. در واقع پزشک ضامن سلامت جامعه ، امنیـت روحی بیماران و فرشته‌ی نجاتی هست که درد جسم را با روح بلندش در سایه لطف الهی التیام می بخشند.
هم‌چنین امروز سالروز تولد ابن‌سینا نیز هست. بوعلی سینا را باید جانشین بزرگ فارابی و شاید بزرگ‌ترین نماینده حکمت در تمدن اسلامی بر شمرد. اهمیت وی در تاریخ فلسفه اسلامی بسیار است زیرا تا عهد او هیچ‌یک از حکمای مسلمین نتوانسته بودند تمامی اجزای فلسفه را که در آن روزگار حکم دانش نامه‌ای از همه علوم معقول داشت در کتب متعدد و با سبکی روشن مورد بحث و تحقیق قرار دهند و او نخستین و بزرگ‌ترین کسی است که از عهده این کار برآمد. وی از مشهورترین و تاثیر گذارترینِ فیلسوفان و دانشمندان اسلامی بود. از ابن‌سینا ۴۵۰ کتاب در زمینه‌های گوناگون به جای مانده که تعداد زیادی از آنها در مورد پزشکی و فلسفه‌است.کتاب قانون او یک دایره المعارف پزشکی است که در ان تمام مبانی اصلی طب سنتی مورد بحث قرار گرفته‌است.
ابن سینا را باید در عصر خود، مظهر دانش قلمداد کرد چرا که با تحول عظیمی که در دانش پزشکی بوجود آورد باعث نو‌آوری‌های فراوانی شد. او در زمینه‌های ریاضیات و نجوم و فلسفه و طب مرزهای جدیدی از دانش را باز نمود.
روزکی چـــــند در جهان بودم
بر سر خـــــاک باد پیمودم
کـس نداند که مــن کـــجا رفتم
خود ندانم که من کجا بودم
کم‌تر کسی از دانش موسیقی و طبع شعر ابن‌سینا با خبر است اما این طور است که ابن سینا در شعر نیز دستی داشته و اشعار زیادی به زبان عربی سروده‌است و حتی منظومه‌هایی مثل قصیده ارجوزه در مسایل علمی ساخته‌است. اشعاری نیز به زبان فارسی از او روایت کرده‌اند که برخی از آنها به نام دیگران نیز آمده‌است و به گفته‌ی برخی با توجه به اسلوب و معانی آنها باید در انتساب این اشعار به ابن سینا تردید روا داشت.از شیوه نگارش کتاب‌های علمی و فلسفی ابن‌سینا و اشعار عربی او که مشهورترین آنها قصیده «عینیه روحیه» است به خوبی می‌توان توانایی و تسلط او در شاعری و سخنوری در ادبیات عرب را دریافت. اشعار فارسی‌ای که به ابن‌سینا نسبت داده‌اند، روی هم رفته ۲۲ قطعه و رباعی در ۶۵ بیت می‌شود.
وی سال های آخر عمرخود را در اصفهان در حمایت «علاءالدوله کاکویه» والی اصفهان گذرانید ودر سفری که همراه او به همدان می رفت بیمار شد و در سال 428 درگذشت. آرام گاه وی هم اکنون در شهر همدان قرار دارد.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
