جعفر کاظمی زندانی محکوم به اعدام در تاریخ ۲۷ شهریور ماه سال گذشته بازداشت و به اعدام محکوم شده است. همسر وی طی نامه‌ای آن‌چه را که بر وی گذشته خطاب به دبیر کل سازمان ملل نوشته است:
متن این نامه به شرح زیر است:
این‌جانب رودابه اکبری خانه‌دار و همسر زندانی سیاسی جعفر کاظمی, دارای ۲ فرزند هستم.
همسرم را در تاریخ ۲۷ شهریور ماه ۱۳۸۸ در خیابان هفت‌حوض درشهر تهران ساعت ۶ صبح دستگیر و به مدت ۲ هفته خبری از او نداشتم و ۳ روز تحت شکنجه بوده و ۷۴ روز در سلول انفرادی در شرایط بدی به سر می‌برد.
اتهام وارده به همسرم هواداری و تبلیغ از سازمان مجاهدین و دیدار با فرزندمان در اشرف بوده است.
وضعیت او در داخل زندان به این نحو بوده که پس از ۳ روز شکنجه و ۳ ماه انفرادی ایشان را تحت فشار برای انجام مصاحبه تلویزیونی کردند و وقتی با مقاومت وی روبه‌رو شدند اقدام به شکنجه و ضرب شتم شدید نمودند به‌طوری که منجر به شکسته شدن ۳ دندان او گردید هم اکنون همسرم در شرایط جسمی و روحی نگران‌کننده‌ای به سر می‌برد.
بعد از دادگاه اول که حکم اعدام از سوی قاضی مقیسه صادر شد وکیل همسرم شفاهن اعتراض نمودند که حکم صادره برای اتهام موجود که فقط تبلیغ علیه نظام بوده بسیار سنگین و غیر‌قانونی است که همان‌جا قاضی پرونده اعلام می‌دارد: «من تحت فشار مقامات بالا مجبور شدم چنین حکمی صادر نمایم». طبق گفته وکیل همسرم لایحه تنظیم شده جهت دادگاه دوم که ۳ صفحه بوده و اختصاص به تبلیغات علیه نظام بود، اصلن در دادگاه اشاره‌ای به آن نگردید و درحد ۲ خط کوتاه حکم اول (اعدام) را تایید کردند. نام قاضی دوم برای دادگاه تجدید‌نظر (زرگر) است.
بازجو به همسرم گفت که ما برای حفظ نظام احتیاج به چندقربانی داریم که یکی از قرعه‌ها به نام تو افتاده است. مجددن از همسرم می‌خواهند که مصاحبه برای درگیری روز عاشورا انجام بدهد که با مخالفت وی روبه‌رو می‌شوند چرا که همسرم ۳ ماه قبل از عاشورا دستگیر شده بود بازجویان اورا تهدید می‌کنند در صورت عدم موافقت جهت انجام مصاحبه همسر و فرزندت را جلوی چشمانت تحت شکنجه قرار می‌دهیم وعلی‌رغم تهدید بازجویان مبنی براین‌که همسرت را جلویت قطعه‌قطعه می‌کنیم ولی باز او در مقابل انجام هرگونه مصاحبه مقاومت می‌کند و در مقابل مقاومت همسرم به وی اعلام می‌کنند که اعدام وی لازم‌الاجرا و قطعی است. بعد از ۷۴ روز که در بند ۲۰۹ در انفرادی بودند ایشان را یک هفته به جایی به نام سوییت منتقل و بعد از آن به بند ۳۵۰ منتقل می‌کنند .
مدت سه هفته علی‌رغم مراجعات مکرر من وفرزند کوچکم به زندان برای دیدار پدرش می‌رفتیم هیچ ملاقاتی ندادند.
در کدام قانون و قاموس و در کدام کشور دیدار با فرزند جرم محسوب می‌شود؟ اگر دیدار با فرزند از نظر جمهوری اسلامی جرم است و گناهی است که حکمش اعدام باید باشد، بله همسر من گناه‌کار است.
با توجه به وضعیت وخیم زندانیان سیاسی و با توجه به عدم رسیدگی به احکام ضد حقوق بشری و غیر‌قانونی و بی‌گناهی عموم زندانیان سیاسی درخواست رسیدگی فوری و عملی در باب عدم اجرای احکام صادره اعدام را دارم.
شرایط بالا فقط خاص همسر من و خانواده ما هست، بلکه همه خانواده‌های زندانیان سیاسی درشرایط بد روحی هستند وخانواده‌های زندانیان سیاسی خواهان اقدام عملی و فوری سازمان ملل متحد و کمیسر عالی حقوق بشر هستیم.
با تشکر رودابه اکبری
همسر زندانی سیاسی جعفر کاظمی
اردیبهشت ۱۳۸۹
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
