«آیا ‌این‌بار جهان علیه اسراییل به پا خواهد خاست»

بهرام رحمانی

صبح دوشنبه، 31 می 2010، کماندوهای ارتش اسراییل ناوگان کمک‌رسانی به نوار غزه را، که قرار بود اروز دوشنبه در سواحل این منطقه پهلو بگیرد، مورد حمله قرار داد. ناوگان دریایی موسوم به «ناوگان آزادی» متشکل از هشت فروند کشتی حامل کمک‌های بشردوستانه برای ساکنان منطقه تحت محاصره غزه است که توسط صدها طرف‌دار حقوق مردم فلسطین، با هدف شکستن محاصره دریایی غزه، عازم سواحل غزه بودند.

کاروان امدادرسانی غزه که از هفته پیش حرکت خود را از یونان و ترکیه آغاز کرده‌ بود، شامل 10 هزار تن مواد پزشکی، ساختمانی و 100 منزل مسکونی آماده برای اسکان هزاران آواره و 500 دستگاه ویلچر برای معلولان بوده است.

کاروان امدادرسانی برای غزه شامل هشت کشتی است که از سوی یک ائتلاف بین‌‌المللی شامل جنبش آزادی غزه، بنیاد کمک‌های انسان‌دوستانه ترکیه، کمپین اروپایی رفع محاصره غزه و چند موسسه و نهاد از مالزی، یونان و ایرلند مدیریت می‌‌شود و بیش از 40 دولت از آن حمایت می‌‌کند.

در بندر غزه نیز حدود یک‌صد قایق ماهی‌گیری نوسازی شده بود تا شخصیت‌‌های فلسطینی غزه بر روی آن‌ها به استقبال کشتی‌‌های کمک‌رسانی بروند.

در میان فعالین سیاسی، اجتماعی و فرهنگی هم‌بستگی بین‌المللی که این کاروان دریایی را هم‌راهی می‌کردند و شمارشان به صدها تن می‌رسید، نویسنده، روزنامه‌نگار، هنرمند، استاد دانشگاه، فعال سیاسی چپ و انسان‌دوست، اعضای پارلمان اروپا و کشورهای دیگر، چندین گروه از گزارش‌گران و فیلم‌برداران شبکه‌های تلویزیونی خارجی، به ‌ویژه شبکه‌‌های بین‌‌المللی عربی، یک بانوی سال‌خورده از بازماندگان هولوکاست، یک برنده جایزه صلح نوبل، یک افسر ارشد بازنشسته آمریکایی و… در بین هم‌راهان این کاروان دریایی هستند.

نیروهای اسراییلی پس از ورود به کشتی، به گروهی پانصد نفری که در کشتی حضور داشتند، یورش بردند. هنوز به درستی معلوم نیست که چه تعداد از این فعالان جان باخته، زخمی شده و دستگیر و زندانی شده‌اند. این حمله اسراییل، در آب‌های بین‌المللی روی داده است.

تاکنون خبرگزاری ها، اعلام کرده‌اند که تعداد قربانیان حمله به کشتی‌‌های حامل کمک برای باریکه غزه، به ۱۹ نفر رسیده است. در این عملیات هم چنین ۲۶ نفر زخمی شده‌‌اند. این حمله در آب‌های بین‌المللی صورت گرفته است.

بامداد دوشنبه، ۱۰ خرداد 1389‌- ۳۱ مه 2010، شبکه‌های تلویزیونی ترکیه تصاویری ار عملیات کماندوهای ارتش اسراییل را نشان دادند که از هلی‌کوپتر به تعدادی از شناورهای حامل مواد امدادی که به قصد شکستن محاصره اقتصادی نوار غزه عازم این منطقه بودند، پیاده شدند.

در گزارش‌های رسانه‌ای ترکیه آمده بود که حمله کماندوهای اسراییلی به کشتی‌های امدادرسانی عازم نوار غزه حدود یک‌صد کیلومتری سواحل غزه و در آب‌های بین‌المللی روی داده است.

پس از خاتمه عملیات، قایق‌های نظامی اسراییلی کشتی‌های امدادی را به بنادر اسراییل اسکورت کرده‌اند و به گفته منابع دولتی این کشور، این اقلام به نوار غزه انتقال خواهد یافت و سرنشینان کشتی‌ها نیز به کشورهای خود فرستاده خواهند شد. اکثر سرنشینان این کشتی‌ها نیز شهروندان ترکیه بوده‌اند.

با انتشار خبر حمله کماندوهای اسراییلی به کشتی‌های امدادرسانی، گروهی از معترضان در برابر کنسول‌گری اسراییل در استانبول دست به تظاهرات زدند و با پلیس محافظ این ساختمان درگیر شدند. اما دقایقی بعد پلیس ترکیه مانع ادامه تعرض آن‌ها به این سفارت شد.

وزارت امور خارجه ترکیه نیز سفیر اسراییل را برای ادای توضیحات و دریافت اعتراض رسمی احضار کرد.

دولت اسراییل نیز از شهروندان این کشور که به ترکیه سفر کرده‌اند خواسته است تا به دلایل امنیتی، هر چه زودتر این کشور را ترک کنند.

«ستاد مبارزه با ترور» وابسته به اسراییل دوشنبه از همه اسراییلی‌ها خواست که سفر خود به ترکیه را لغو کنند، و نیز از همه گردش‌گران اسراییلی خواست که سریع ترکیه را ترک کنند. هم اکنون ده‌‌ها هزار گردش‌گر اسراییلی در آنتالیا، آنالیا، مرمره، استانبول و دیگر نقاط ترکیه هستند.

مناسبات ترکیه و اسراییل از زمان حمله اسراییل به غزه در ژانویه ۲۰۰۹ در پی انتقادهای علنی رجب طیب اردوغان، نخست‌ وزیر ترکیه از اسراییل رو به وخامت نهاد و هر از چند گاهی، امری دیگر موجب تنش در این مناسبات شده است.

در واقع حمله به کشتی‌‌های حامل کمک برای غزه، بدترین تاثیر را بر روابط دیپلماتیک اسراییل و ترکیه گذاشت که در دو سال اخیر رو به تیرگی نهاده است. هدف مرکزی حمله اسراییل، کشتی مرمره بود که کمک‌‌ها و فعالان صلح را با پرچم ترکیه حمل می‌‌کرد. در پی این عملیات، دولت ترکیه ضمن حمله شدید به اسراییل، سه رزمایش نظامی مشترکی را که قرار بود با اسراییل برگزار کند لغو کرد، سفیر خود را از تل‌آویو فراخواند و خواستار تشکیل نشست اضطراری شورای امنیت سازمان ملل متحد شد.

این اقدام دولت و ارتش اسراییل، آن چنان جنایت‌کارانه و وحشیانه بود که هر فرد و جریان انسان‌دوستی بدون کم‌ترین تاملی باید آن را محکوم کند و با مردم ستم دیده و زجر‌کشیده فلسطین عمیقن هم‌بستگی و هم‌دردی نماید.

در پی این جنایت نروژ، سوئد، اسپانیا، یونان، ترکیه، اردن، بلژیک، اتریش، سوییس و چند کشور دیگر سفیران حکومت اسراییل را فراخوانده و خواستار توضیح درباره این جنایت شده‌‌اند.

بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسراییل از عملیات ارتش این کشور حمایت کرده است. نتانیاهو که به کانادا سفر کرده و قرار بود فردا در آمریکا با باراک اوباما، رییس‌جمهوری این کشور دیدار کند، سفر خود به واشنگتن را لغو کرد و به اسراییل باز گشت.

ناوی پیلای، کمیسر حقوق بشر سازمان ملل متحد، نیز در نشست شورای حقوق بشر ژنو گفت که از حمله ارتش اسراییل به کشتی‌‌های حامل کمک برای غزه شوکه شده است.

کاترین اشتون، مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، ضمن محکوم کردن حمله به فعالان صلح و ابراز هم‌دردی با بستگان قربانیان، خواستار توضیح کامل دولت اسراییل شد. وی در عین حال سفرای اتحادیه اروپا را برای بعد از ظهر دوشنبه به شرکت در یک نشست ویژه فراخواند.

وزارت خارجه آلمان اعلام کرد که پنج شهروند آلمانی، از جمله دو نماینده مجلس فدرال، در میان سرنشینان ۶ کشتی حامل کمک‌‌ها بوده‌‌اند.

گیدو وستروله، وزیر خارجه آلمان، در یک تماس تلفنی از هم‌تای اسراییلی خود لیبرمان خواست که درباره ماجرا تحقیق جامع کند و هم چنین فورن وضعیت پنج شهروند آلمانی را روشن سازد. وستروله به خبرنگاران گفت: «دولت آلمان از این پیش‌آمد بسیار ناخوشایند در آب‌‌های بین‌‌المللی، به شدت ناراحت است و عمیقن نسبت به مرگ انسان‌‌ها ابراز تاسف می‌کند.»

اتحادیه عرب، اقدام اسراییل را دلیل روشنی بر عدم تمایل اسراییل به پیش‌برد روند صلح خاورمیانه تلقی کرد. خبرگزاری آلمان به نقل از عمرو موسی، دبیرکل اتحادیه عرب، نوشت: «ما می‌‌بینیم که مذاکره بر سر صلح با اسراییل بی‌‌معنا است. اسراییل حقوق بین‌‌الملل را نادیده می‌‌گیرد و تصور می‌‌کند، فراتر از قانون است.» عمرو موسی، اعضای اتحادیه عرب را برای روز سه‌شنبه (۱ ژوئن) به شرکت در نشست اضطراری قاهره فراخواند.

اسپانیا، رییس دوره‌ای اتحادیه اروپا با ابراز نگرانی از عواقب بین‌‌المللی این امر، همگان را به شکیبایی و مدارا و جلوگیری از دامن زدن به ماجرا فراخواند.

یونان و سوئد، که شماری از فعالان مدنی کشورهای آن‌ها به روی عرشه کشتی ترکیه بودند، نمایندگان سیاسی ارشد اسراییلی را احضار کرده و خواهان توضیح شده و رسیدگی شایسته پزشکی اسراییلی به زخمی‌ شدگان را درخواست کردند.

فرانسه اعلام کرد که هیچ دلیلی چنین تلفاتی را تصدیق نمی‌کند و برنارکوشنر، وزیر خارجه فرانسه گفت که از این رخ‌داد «تکان خورده است.» فرانکو فراتینی، وزیرخارجه ایتالیا نیز این رخ‌داد را محکوم کرد.

ایرلند، اعلام کرد که نگران کشته و زخمی‌شدن شهروندان خود در کاروان است. یکی از کشتی‌‌ها با نام «ریچل کوری» از بندر داندالک ایرلند چهاردهم ماه مه حرکت دریایی خود را برای پیوستن به کاروان یاد شده، آغاز کرده بود.

جان گینگ، مدیر «اونرا»، نهاد ویژه کمک‌‌رسانی سازمان ملل متحد به فلسطینی‌‌ها که در غزه مقیم است، از تبدیل شدن ماجرای کمک‌‌رسانی کاروان دریایی به رخ‌دادی خونین ابراز تاسف و خشم شدید کرد.

اتحادیه آفریقا، با ابراز حیرت عمیق از این ماجرا خواستار تحقیق درباره این ماجرا شد.

در این میان حمله اسراییل به کشتی‌‌های حامل کمک‌‌های انسانی، امکان مناسبی را به سران اسلامی داد تا از یک سیاست‌های رقابت‌آمیز خود را تشدید کنند و از سوی دیگر هرگونه اعتراض در سال‌گرد تقلب انتخاباتی را به تحریک «صهیونیست‌ها؟» نسبت دهد. کمیسیون امنیت ملی و مجلس شورای اسلامی، با صدور بیانیه‌‌ای اقدام اسراییل را اعلان جنگ علیه همه جهان دانست و از سازمان ملل خواست که فورن با صدور قطع‌نامه‌‌ای عمل اسراییل را محکوم و پرونده آن را به دیوان کیفری بین‌‌المللی ارجاع کند.

محمود احمدی‌نژاد، حمله به کاروان کشتی‌‌ها را نشانه پایان کار دولت اسراییل دانست و ادعا کرد: «دیگر اسراییل باید چه کاری انجام دهد تا حامیان حقوق بشر آزرده شوند؟»

وزارت خارجه حکومت اسلامی، در بیانیه‌‌ای اقدام اسراییل را تداعی‌‌کننده اقدامات دزدان دریایی در قرون گذشته دانست. وزیر دفاع حکومت اسلامی نیز ادعا کرد که با حمله به کشتی‌‌ها، شمارش معکوس برای نابودی اسراییل آغاز شده است.

حکومت اسلامی ایران، حکومتی که دستش به خون ده‌ها هزار شهروند ایرانی آلوده است و در سطح بین‌المللی نیز حامی گروه‌های تروریستی حزب‌الهی چون حماس و جهاد اسلامی و غیره است دفاع‌اش از کسانی که در راه انسانیت و هم‌بستگی با مردم زجر دیده فلسطین جان باختند ریاکارنه و مزورانه است. حکومت اسراییل و حکومت اسلامی ایران، هر دو جنایت کار و جنگ‌طلب و تروریست و عامل بدبختی شهروندان هستند.

روز 31 می 2010، بلافاصله با انتشار خبر یورش وحشیانه کماندوهای ارتش اسرائیل به کشتی‌های امدادرسانی، تظاهرات بزرگی در کشورهای مختلف جهان برگزار شد. از جمله تظاهرات بزرگی در استکهلم برگزار شد که در آن چندین هزار تن شرکت کرده بودند. تظاهرکنندگان نخست در میدان مرکزی شهر سرگل، تجمع کردند و نمایندگان احزاب و سازمان‌های مدافع حقوق بشر سوئدی به سخن‌رانی پرداختند. اما هنگامی که نماینده حزب سنتر (مرکز) سخن‌رانی خود را آغاز کرد مردم یک صدا او را هو کردند و یا با شعار اسراییل بایکوت باید شود سخنان او را قطع کردند. این حزب در دولت ائتلافی سوئد قرار دارد. نماینده دیگری از احزاب حاکم در ردیف سخن‌رانان نبودند. سپس این جمعیت عظیم به سوی سفارت اسراییل راه‌پیمایی کردند. تعداد ایرانیان در این تظاهرات بسیار اندک بود، جریانات ناسیونالیست و به ویژه سلطنت‌طلبان، همواره سعی می‌کنند به زور هم شده در تظاهرات‌ها پرچم خود را به عنوان این که نماد «ملی» است بالا ببرند در این تظاهرات اثری از آن‌ها نبود. دلیلش این است که سلطنت‌طلبان و همه جریانات ناسیونالیست طرف‌دار سیاست‌های آمریکا و اسراییل هستند.

در حالی که هر فرد و سازمان و نهاد انسان دوست، آزادی‌خواه و برابری طلب، در عین حالی که سیاست‌های اقتصادی، سیاسی و نظامی آمریکا، اسراییل، جمهوری اسلامی ایران، ترکیه، حماس و غیره را بر علیه بشریت محکوم می‌کند در عین حال با صدای بلند نیز باید از حقوق مردم فلسطین و حق تعیین سرنوشت آن‌ها دفاع کند. دولت‌های ارتجاعی و سرکوب‌گر اسراییل، بیش از پنج دهه است که سرزمین‌های مردم فلسطین را اشغال کرده‌اند و جنگ و سرکوب و کشتار و بی‌حقوقی هر روزه‌ای را بر این مردم حق‌طلب تحمیل کرده‌اند، هم‌چنین با ادامه اشغال و سرکوب خود، هرگونه تلاش در راه دست‌یابی به یک صلح واقعی را به شکت کشانده‌اند. در واقع دولت اسراییل با حمایت و پشتیبانی همه جانبه سیاسی، اقتصادی، نظامی و دیپلماتیک دولت آمریکا و مماشات دولت‌های غربی و بی‌کفایتی دولت‌های عربی، هم‌چنان به سیاست‌های قلدرمنشانه و آدم‌کشی ادامه می‌دهد. اکنون زمان آن رسیده است که این دولت با فشار افکار عمویم مردم جهان، با بایکوت سیاسی جهانی روبه‌رو شود تا در چنین شرایطی، دست از اشغال و آدم‌کشی و رعب و وحشت و ترور بردارد.

از ژوئن سال ۲۰۰۷، با قدرت‌گیری گروه اسلامی حماس، نوار عزه علاوه بر این که در محاصره ارتش اسراییل قرار دارد بارها نیز ارتش اسراییل از زمین و هوا و دریا این منطقه را زیر بمباران‌های شدید خود گرفته و تعدادی بی‌شماری از مردم غزه را کشته و زخمی کرده است. منابع مهم این منطقه از جمله منابع آب و برق و بیمارستان‌ها و مدارس و جاده‌ها و اماکن مسکونی آسیب‌های جدی دیده‌اند و یا ویران شده‌اند.

دولت مصر نیز کمابیش مرز خود با غزه را بسته است و به همین دلیل، ساکنان این منطقه طی این سال‌ها با کمبود خدمات درمانی، کالا و دشواری‌های اقتصادی هولناکی مواجه بوده‌اند.

محمود عباس، رییس تشکیلات خودگردان فلسطینی، بامداد دوشنبه 31 می با حضور در تلویزیون فلسطینی با خشم زیاد رفتار نیروی دریایی اسراییل را محکوم کرد و اعلام داشت که هر اقدامی را در واکنش به این رخ‌داد محتمل می‌‌داند.

صائب عریقات، مذاکره کننده اصلی فلسطینیان در گفت‌وگوهای صلح، حمله کماندوهای اسراییلی را یک جنایت جنگی توصیف کرده و گفته است این حمله یک بار دیگر نشان می‌دهد که اسراییل خود را فراتر از قانون می‌داند.

در پی این جنایت ارتش اسراییل، در غزه سه اعتصاب عمومی از سوی تشکیلانت فلسطینی اعلام شده است و همه کاسبان فلسطینی دست به اعتصاب کامل زده‌اند، آن‌های هم که مغازه‌‌های خود را باز کرده بودند با خبردارشدن از این واقعه محل کسب و کار خود را به قصد راه ‌پیمایی تعطیل کردند. ارتش و پلیس اسراییل نیز به حال آماده ‌باش درآمده است.

شورای امنیت سازمان ملل روز سه ‌شنبه 1 یونی 2010 با اکثریت آرا حمله به کاروان کمک‌‌رسانی غزه را که به مرگ دست ‌کم ۱۰ غیرنظامی انجامید محکوم کرد و خواهان انجام تحقیقی «شفاف و بی‌‌طرفانه» در این باره شد.

شورای امنیت در بیانیه‌‌ای که به همین منظور انتشار داد ضمن ابراز تاسف از مرگ افراد در کاروان متشکل از شش کشتی در راه غزه گفت: «شورای امنیت اقداماتی را که به مرگ دست‌ کم ۱۰ غیرنظامی انجامید محکوم می‌کند و به خانواده‌‌های این افراد تسلیت می‌گوید.»

هنوز دقیقن مشخص نیست در حمله‌‌ای که ارتش اسراییل حدود چهار صبح روز دوشنبه 31 می به کاروان کشتی‌‌های کمک‌‌رسانی به مردم غزه انجام داد چند نفر جان خود را از دست داده‌‌اند.

در حالی که اسراییل آمار کشته‌‌شدگان در حمله نیروهای خود به کشتی‌ها را ۹ تن اعلام کرده، «جنبش غزه را آزاد کنید»، یکی از گروه‌‌های سازمان‌‌دهنده این کاروان،‌ میزان تلفات را بالاتر از این می‌‌داند، اما رقم دقیقی اعلام نکرده است.

این در حالی است که ارتش اسراییل خود در بعد‌از‌ظهر روز دوشنبه خبر از ۱۵ کشته و ده‌ها زخمی متعاقب حمله خود به شش کشتی در راه غزه داده بود.

روز دوشنبه بسیاری از خبرگزاری‌ها نیز تعداد جان‌باختگان را 19 نفر اعلام کرده بودند.

اسراییل اعلام کرده است که از ۶۰۰ فعال سیاسی که به زندانی در جنوب اسراییل منتقل شده بودند تنها ۴۵ نفر آزاد شده‌‌اند.

افزون بر قطع‌نامه شورای امنیت، کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل در ژنو نیز روز سه‌‌شنبه تشکیل جلسه داد تا صدور قطع‌نامه‌‌ای علیه اسراییل را بررسی کند.

احمد داوود اغلو، وزیر خارجه ترکیه در  نشست شورای امنیت، از عمل‌کرد اسراییل به شدت انتقاد کرد.  در همین ‌حال یک مقام رسمی اسراییل تایید کرده که بیش‌تر کسانی که روی عرشه کشتی کشته شدند، از اتباع ترکیه بود‌ه‌‌اند.

جلسه اضطراری شورای امنیت به درخواست ترکیه و لبنان که هر دو از اعضای غیردایم شورای امنیت هستند، برگزار شد. ریاض منصور، عضو ناظر فلسطینی در سازمان ملل پیش از برگزاری جلسه به خبرنگاران گفت که امیدوار است شورای امنیت واکنش قاطعی نشان دهد.

بان کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل نیز خواستار تحقیقات کامل در مورد یورش اسراییل به کشتی حامل کمک‌ها برای غزه شده است.

این واقعه که عمیقن احساسات انسانی مردم جهان را جریحه‌دار کرده است باید با تظاهرات‌های خیابانی و اعتصابات کارگری پی‌گیر، دولت‌ها و هم‌چنین سازمان ملل را وادار کرد سفرای اسراییل را از کشورهای خود اخراج کنند و سفیران خود را نیز از اسراییل فرا بخوانند و شرط بگذارند تا زمانی که نیروهای سرکوب‌گر و اشغال‌گر اسراییل از کلیه سرزمین‌های فلسطینی خارج نشده‌اند و حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین را به رسمیت نشاخته‌اند به بایکوت سیاسی خود خاتمه نخواهند داد. نشست‌های تاکنونی و مصوبات شورای امنیت سازمان ملل، اتحادیه اروپا، و مذاکرات صلح بین اسراییل و فلسطین، ثمری داده است. زیرا دولت‌های غربی و در راس همه دولت آمریکا، حامی دولت اسراییل هستند. اساسن دولت آمریکا به اسراییل همانند حیاط خلوت خود نگاه می‌کند و در هر شرایطی از آن مواظبت می‌کند.

اما سوال مهم این است که آیا این بار جهان جدی‌تر و پی‌گیرتر از گذشته علیه اسراییل به پا خواهد خاست و یا صرفن در حد اعتراض و محکوم کردن بدون هیچ نتیجه عملی محدود خواهد شد؟

یازدهم خرداد 1389 – یکم ژوئن 2010

«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»