«شاعر گلدان شکسته»

سروش / رادیو کوچه

«من خیلی هیجان‌زده‌ام، خیلی زیاد . برای آلفرد(نوبل) هم بسیار خوشحالم که توانست وعده‌اش را عملی کند و از این که اولین دریافت کننده‌ی این جایزه در بخش ادبیات هستم خیلی خوشحالم »

این جملات را سولی پرودوم در 10 سپتامبر1901 و پس از دریافت اولین جایزه‌ی ادبیات نوبل از پادشاه سوئد به زبان آورد.

امروز مصادف است با سال‌روز درگذشت سولی پرودوم شاعر و مقاله‌نویس و هم‌چنین برنده نخستین جایزه نوبل ادبیات در سال 1901 در شهر پاریس فرانسه.

رنه فرانسوا آرماند سولی پرودوم پسریک مغازه دارفرانسوی در روز 16 مارس سال 1839 در پاریس متولد شد.  وقتی دو ساله بود پدرش درگذشت و سرپرستی او را عمویش عهده‌دار شد.
رنه در ابتدا مهندس بود، ولی به سمت فلسفه و بعدها شعر متمایل شد. در سروده‌هایش، او قصد داشته اشعار علمی برای لحظه‌های مدرن را بسراید. در شخصیت بی‌ریا و مالیخولیایی، سولی پروندوم، یکی از اعضای مکتب پارناس بود، با این وجود در بیشتر اوقات کار می‌کرد تا ویژگی‌های شخصی خود را آشکار کند.
مکتب پارناس، هر چند با فردگرایی پیروان مکتب رمانتیسم یعنی اصل مهم مورد نظر پیروان مکتب زیبایی‌گرایی و نظریه‌ی هنر برای هنر (زیبایی‌گرایی) مخالف بود و درحقیقت عکس‌العملی بر هنر مکتب رمانتیسم به شمار می‌آمد. اما در عین حال با کنار گذاشتن علایق اجتماعی و اخلاقی و توجه به شکل و زیبایی اثر، به نظریه‌ی هنر برای هنر نزدیک شده بود و حتی بعضی از دستورالعمل‌های خود را از نظریات تیوفیل گوتیه، مبلغ نظریه‌ی هنر برای هنر، گرفته بود. از میان نزدیک به 50 شاعر وابسته به این مکتب، لوکنت دولیل به عنوان بنیانگذار و سولی پرودوم، فرانسوا کوپ و ژوزه‌ مارسیا دوهردسیا، بزرگترین شاعران این مکتب شناخته شده‌اند.

از آنجایی که سروده‌های غیر شخصی باعث شهرت پرودوم شد، این شاعر را از پیش‌گامان مکتب ادبی ناتورالیسم می‌دانند.

از سولی پرودوم 12 مجموعه شعر و 5 مجموعه نثر با محتویات گوناگون به جای مانده است. از مهم ترین آثار او می توان به «خوشبختی»، «تنهایی‌ها»، «فرانسه» و «سرنوشت‌ها» اشاره کرد. نیما یوشیج نیز در ایران از جمله کسانی بود که تحت تأثیر اشعار سولی پرودوم قرار گرفت.

پرودوم در ششم سپتامبر سال 1907 در شاتنای مالابری یکی از دهکده‌های نزدیک پاریس در سن 68 سالگی درگذشت.

«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»