«گالری / بادبادک اما اسیر»

عکس/ ذکریا جاسمی

در نگاه نخست، بیننده یک فضای کودکانه‌ی مهیج را احساس می‌کند. نوجوانانی که شادمانه بادبادک‌های خویش را هوا می‌کنند، اما سمت راست تصویر به یک‌باره همه‌ی ادراکات بیننده را دگرگون می‌کند. سیم‌های خارداری که با لطافت کودکی و بی‌ریایی سادگی و از همه مهم‌تر با حس آزادی و رها شدگی در تضاد است. نکته‌ی ظریفی که در این عکس به شکلی واضح شگفت‌آور، تصادفی و البته نامحسوس، تاثیرِ ژرفی گذاشته است مثلثی است که از سه بادکنک ایجاد شده و در ابعادی کوچک‌تر مثلثی دیگر با همین زاویه‌ها از خم شدگی سیم‌های زمخت خاردار به وجود آمده است.

تم عکس و ضد نور بودن سوژه‌ها به درک بیش‌تر مخاطب از پیام تصویر کمک شایانی نموده است. به باور من ضد نور بودن موجب می‌شود تا بیننده توجه‌اش از چهره به حالت یا به بیانی دیگر از فاعل به فعل تغییر یابد.

می‌توانیم بادبادک‌ها را سمبلی از رویاهای این نسل به حساب آوریم که آن ها را در ورای محدودیت‌های ساخته شده به پرواز در آورده‌اند، نسلی که می‌رود تا ساختارهای دست ساخته‌ی محدود کننده را در هم ریزد.

«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»