سورنا / رادیو کوچه
«سکینه محمدی‌آشتیانی» زنی است که از سال ۱۳۸۴ در زندان تبریز در انتظار اجرای حکم سنگ‌سارخود است. وکیل او محمد مصطفایی می‌گوید: «او به اتهام گناه ناکرده زنای محصنه به سنگسار محکوم شده است.»
حکم سنگسار بر اساس قوانین ایران در مواردی صادر می‌شود که فردی متاهل با فردی دیگر غیر از همسر خود رابطه جنسی برقرار کند و این رابطه با شهادت چهار شاهدی که دادگاه آن‌ها را عادل تشخیص می‌دهد یا چهار‌بار اعتراف فردی‌که مرتکب این عمل شده، ثابت می‌شود. برای اجرای مجازات سنگسار محکوم مرد را تا کمر و محکوم زن را تا گردن در زمین دفن می‌کنند و سپس بدنش را هدف پرتاب سنگ قرار می‌دهند. این سنگ‌ها نباید آن‌قدر بزرگ باشد که محکوم را در جا بکشد بلکه باید به تدریج باید سبب مرگ او شود. این مجازات قرون وسطایی در هیچ کجای سرتاسر این جهان پهناور اجرا نمی‌شود جز در ایران و کشورهایی که حکومت اسلامی برپاست، آن هم بنا به شرع و فقه اسلامی. اما در هیچ کجای احادیث و روایات این نوع مجازاتی ذکر نشده است، چرا و چرا به‌نام شرع در سرزمینمان ایران این‌گونه مجازات وحشیانه اجرا می‌شود؟
ابتدا به تاریخ‌چه‌ای از سنگسار مراجعه می‌کنیم
سنگسار چیست؟
سنگسار، یک نوع مجازات مرگ است که از طریق پرتاب سنگ (که به‌صورت گروهی انجام می‌شود) به طرف مجرم صورت می‌گیرد. جامعه بین‌المللی اعدام از طریق سنگسار را «عملی وحشیانه و سبعانه» تلقی می‌کند.
مجازات سنگسار دارای پیشینه تاریخی بلندی است. در کتب تاریخی به‌رواج سنگسار به‌عنوان مجازات در یونان باستان اشاراتی شده است.
سنگسار استفانوس. اثر رامبرانت به‌سال ۱۶۲۵ میلادی.
اعمال سنگسار در عصر حاضر
سنگسار امروزه در برخی از کشورهای مسلمان که حکومت آنان اسلامی است و یا احکام بر اساس اسلام است، به‌اجرا گذاشته می‌شود از این میان می‌توان به کشورهای ایران، افغانستان، نیجریه، سودان، عربستان سعودی و امارات متحده عربی اشاره کرد. در این کشورها کسی‌که به سنگسار محکوم می‌شود باید در پارچه‌ای سفید پوشانیده شده اگر مرد است تا لگن خاصره و اگر زن است تا کمر او را در خاک دفن می‌کنند و سپس با سنگ‌هایی که یک‌باره محکوم را نمی‌کشد بلکه به تدریج و با تحمل درد موجب مرگ وی می‌شود به پرتاب سنگ به‌سوی شخص قربانی می‌پردازند.
سنگسار در ایران
مجازات سنگسار کماکان در قانون مجازات اسلامی ایران در نظر گرفته شده‌است. در سال‌های اخیر چندین مورد سنگسار گزارش شدند که باعث فشار به ایران برای توقف اجرای سنگسار شد. محمود هاشمی شاهرودی رییس قوه‌قضاییه در ۲۰۰۳ گفته است: «اجرای حکم سنگسار در اختیار حاکم شرع است و در حال حاضر جمهوری اسلامی به‌دنبال تعیین مجازات جای‌گزین برای این نوع از جرایم است.»
آیت‌اله سیدمحمد موسوی بجنورد با نظر امام، بخش‌نامه شد دادگاه‌ها حکم سنگسار ندهند ۷ مرداد ۱۳۸۶
اما قرآن چه می‌گوید؟
یک آیه مهم در رد سنگسار و آن آیه 25 از سوره نسا است که در مورد تخلفات ناموسی کنیزان شوهردار، می‌فرماید: «فانکحو هن باذن اهلهن و آتوهن اجورهن بالمعروف محصنات غیر مسافحات و لامتخذات اخذان فاذا احصن فان آتین بفاحشه فعلیهن نصف ما علی‌المحصنات من‌العذاب».
پس ازدواج کنید با آن زنان با اجازه اهل‌شان و اجرشان را به‌طور شایسته بدهید (از طریق شوهرداری و نه زناکاری). پس هنگامی که شوهردار شدند، سپس فحشایی آوردند، پس علیه آن‌ها عذابی (تنبیهی) است نصف زنان شوهردار آزاد (غیر کنیز).
فکر می کنم خواندن دقیق آیه (عربی یا ترجمه آن) برای هر انسان حتا تازه آشنا با قرآن هم روشن کننده این موضوع است که عذاب (تنبیه) کنیز زناکار شوهردار نصف عذاب (تنبیه) زن آزاد شوهردار است.
حال سوال این است که اگر عذاب (تنبیه) زن آزاد شوهردار سنگسار است، عذاب (تنبیه) کنیز زناکار شوهردار چیست؟ آیا سنگسار قابل نصف‌کردن است؟ (در صورتی که 100 ضربه شلاق کاملن قابل نصف کردن است).
به‌دلایل زیر بایستی اجتهاد جدیدی صورت بگیرد و همان‌طور که آیت‌اله هاشمی‌شاهرودی ریاست سابق قوه‌قضاییه چند سال پیش به قضات دستور داده‌اند، دیگر نبایستی حکم به سنگسار داده شود:
1 _ نه تنها هیچ آیه‌ای از قرآن کریم به این حکم اشاره نمی‌کند بلکه برعکس، آیه 25 سوره شریفه نسا بر ضد آن حکم می‌کند.
2_ حضرت رسول (ص) (7) و حضرت امام باقر (ع) (8) و حضرت امام صادق (ع) (9)، هر سه بزرگوار صحت احادیث منقول از خود را عدم مغایرت آن‌ها با آیات نورانی قرآن ذکر کرده‌اند، پس با همین استدلال تمامی احادیث مربوط به سنگسار چون با آیه 25 سوره شریفه نسا مغایرند، همگی از درجه اعتبار ساقط می‌شوند.
آیا نخوانده‌ایم: «تلک حدود اله فلاتعتدوها و من یتعد حدود اله فاولئک هم الظالمون» سوره شریفه بقره آیه 229 (این است حدود خدا، پس از آن تعدی نکنید و کسانی‌که از حدود خدا تعدی کنند، پس همانا ظالم هستند). در پایان لازم است اشاره‌ای هم به ماده 630 قانون مجازات اسلامی داشته باشیم:
«هرگاه مردی همسر خود را در حال زنا با اجنبی مشاهده کند و علم به تمکین زن داشته باشد، می تواند در همان حال آنان را به قتل برساند و در صورتی‌که مکره باشد فقط مرد را می‌تواند به قتل برساند»
ایراداتی که به‌این ماده قانونی وارد است به شرح زیر می‌باشد:
1 _ اگر استدلالات بالا در رد حکم سنگسار را بپذیریم، به مراتب اولی شوهر حق کشتن زن خود و مرد زناکار را ندارد.
2 _ اگر هم استدلالات بالا را نپذیریم، چون طبق همین قانون هم، پس از دفاعیات زن، باید اثبات شود که زن شوهردار دست‌رسی به شوهر داشته (یعنی شوهر دارای ناتوانی جنسی نبوده، در مسافرت نبوده و نیز ترک منزل نکرده بوده) حال چگونه زن کشته شده (قبل از دفاع) مستحق مرگ دانسته می شود؟ حال آن‌که حکم قرآنی در این مورد کاملن روشن و بدون ابهام است: چقدر زیباست که به آیات نورانی قرآنی رجوع کنیم و کمی به محتوای عیمق آن بیاندیشیم (ایات 6، 7، 8 و 9 از سوره نور).
«والذین یرون ازواجهم و لم یکن لهم شهداء الا انفسهم فشهاده احدهم اربع شاهدات بالله انه لمن الصادقین والخاسمه ان لعنت الله علیه ان کان من الکاذبین و یدروا عنها العذاب ان تشهد اربع شهادات بالله انّه لمن الکاذبین و الخامسه ان غضب الله علیها ان کان من الصادقین.»
(و کسانی‌که به همسران خود نسبت زنا می‌دهند و جز خودشان گواهی ندارند، پس شوهر چهار بار به‌نام خدا شهادت دهد که راست‌گو است و بار پنجم شهادت دهد که اگر دروغ بگوید، لعنت خدا بر او باد و عذاب از آن زن برداشته می‌شود به شرط آن‌که 4 بار به‌نام خدا شهادت دهد که شوهرش دروغ‌گو است و بار پنجم شهادت دهد که لعنت خدا بر او باد در صورتی‌که دروغ‌گو باشد.)
اما سوال من در پایان این‌جاست که: وقتی‌که سنگسار کردن نوعی شکنجه کردن قبل از مرگ است و از آن جایی‌که دین مبین اسلام شکنجه کردن حیوانات را حرام دانسته، و حتا آیت‌اله خمینی هم فتوا داده است چرا حکم آن اجرا می شود وچگونه می‌توان باور کرد که حکم سنگسار کردن زناکار، خلاف عقل نباشد؟
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
