خبرگزاری میراث فرهنگی
اهمال و کم‌کاری مدیران سازمان میراث فرهنگی و گردشگری برای اجرای یکی از مواد قانون برنامه چهارم توسعه، ضرر میلیاردی عدم ورود بودجه به بافتهای تاریخی کشور را به همراه داشته است.
بر اساس بند «ب» ماده 166 قانون برنامه چهارم توسعه، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری موظف شده‌است تا پایان موعد زمانی این قانون که امسال است، محدوده بافتهای تاریخی در تمامی شهرهای کشور را تعیین و برای مدیریت شهری یک‌پارچه به شهرداری‌ها اعلام‌کند.
دراین بند آمده‌است: «در شهرهای دارای بافت تاریخی ارزشمند که حدود آن طبق ماده 3 قانون اساس‌نامه سازمان میراث فرهنگی کشور مصوب 1/2/1367 اعلام‌شده و یا می‌شود، تشکیلات شهرداری‌ها مورد تجدیدنظر قرار می‌گیرد و به منظور انجام امور مربوط به حفاظت از بافتهای تاریخی این‌گونه شهرها، ساز و کار مدیریتی مناسب در شهرداری‌های مذکور ایجاد می‌گردد.»
حال چنان‌چه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نسبت به اعلام محدوده بافتهای تاریخی کوتاهی نکرده بود، این احتمال وجود داشت که تعیین شهردار برای بافتهای تاریخی که مدت‌هاست تنها زمزمه آن مطرح می‌شود، جامه عمل بپوشد و در پی آن مدیریت واحد مانع نابودی بیش از پیش بافتهای تاریخی کشور شود.
اما نکته مناقشه برانگیزتر مربوط به بند «ج» ماده 166 قانون برنامه چهارم توسعه می‌شود. براساس این بند چنان‌چه محدوده بافتهای تاریخی تعیین شده‌بود، شهرداری موظف می‌شد درصدی از درآمد خود را به بافت اختصاص‌دهد. در این بند آمده‌است: «شوراهای شهر درصدی از درآمد شهرداری هر شهر را متناسب با نیاز بافتهای تاریخی آن شهر در اختیار مدیریت ذیربط در شهرداری قرار می‌دهند تا با نظارت واحدهای سازمان میراث فرهنگی کشور در جهت مرمت بناها، مجموعه‌ها و بافتهای تاریخی همان محل به مصرف برسد.»
از این ماده چنین منتج می‌شود که اگر سازمان میراث فرهنگی طی چهارسال گذشته نسبت به اعلام محدوده بافتها اقدام کرده‌بود، تاکنون چه ارقام هنگفتی از درآمدهای شهرداری صرف ترمیم و نگهداری بافتهای تاریخی می‌شد. این درحالی است که مدیران میراث فرهنگی کشور همواره از نبود اعتبارت برای نگهداری بافتهای تاریخی شکایت دارند.
از سوی دیگر با توجه به این‌که هشتصد شهر دارای بافت تاریخی در کشور وجود دارد، اجرای این دو بند می‌توانست در طول موعد زمانی قانون برنامه چهارم میلیون‌ها تومان به هر یک از بافتها تزریق کند.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
