«پیروزی بزرگ در آینه مطبوعات آلمان»

محمدرضا / رادیوکوچه

mohamadreza@koochehmail.com

حذف آرژانتین قابل پیش‌بینی بود، آرژانتینی‌ها قبل از این دیدار به‌زمین سفت نخورده بودند. «مارادونا» نشان داد که با بغل‌کردن بازیکنان نمی‌تواند بازی را متحول کند، چرا که پیش از آغاز رقابت‌های جام‌جهانی، خیلی‌ها آرژانتین را مدعی قهرمانی می‌دانستند. البته تکنیک‌های تمرینی عجیب مارادونا، صحبت‌های جنجالی او در کنفرانس‌های خبری و سیگار کشیدن او در جلسات تمرینی پیش از دیدار، این‌ها همه نکاتی بود که در مورد مربی تیم‌ملی آرژانتین جلب توجه می‌کرد. «مسی» انصافن هرچه داشت رو کرد اما کسی کنار او نبود.

فایل صوتی را از اینجا بشنوید

فایل را از این جا دانلود کنید

خط دفاع آلمان حساب همه‌چیز را کرده بود. هیچ خلایی برای نفوذ نبود هیچ راهی برای تو رفتن یا تک به‌تک شدن داده نشد. خط دفاع آلمان چنان ماشینی و برنامه‌ریزی شده مقابل مهاجمان آرژانتینی صف‌آرایی کرد که کوچک‌ترین فرصتی برای نفس‌کشیدن به‌ آن‌ها داده نشد. ظاهرن مارادونا از بازی انگلیس و آلمان درس نگرفته بود. دیه‌گو باید متوجه می‌شد که ناتوانی مهاجمان انگلیس در مغلوب کردن مدافعان آلمان می‌تواند برای مهاجمان خودش تکرار شود. او باید به‌فکر راه چاره‌ای می‌بود. شاید بهتر بود آرژانتین جای حملات بی‌محابا به‌تقویت خط دفاع باز خود می‌پرداخت. آلمان گل اول را زود زد و پس از آن به‌اداره حملات احساسی حریف پرداخت.

مارادونا در جام امسال و در غیاب فرانسه، ایتالیا و انگلیس، بار احساسی مسابقات را بر‌دوش کشید. حرکات او عکاسان را شادمان کرد و خاکی بودنش، تماشاگران را. جام‌جهانی 2010 آفریقا بخشی از هیجان و مردمی بودنش را به‌او مدیون است. خط دفاع بدون رهبر آرژانتین در این بازی آخر بود که غیبت صخره‌های باتعصبی مثل «کامبیاسو و زانتی» را حس کرد. «دومنش» پس از تحقیر فرانسه اعتراف کرد که در انتخاب مردانش اشتباه کرده، آیا مارادونای مغرور حاضر است به اشتباهات خود در انتخاب بازیکنان اعتراف کند.

مرد رویافروش، بهترین تعبیری است که می‌توان در مورد مارادونا به‌کار برد. او با آن کاریزمای ذاتی، با آن دیوانه‌بازی‌های تاثیرگذار، که در بسیاری از موارد به «پوپولیسم» تنه می‌زد، رویاهای زیادی را فروخت. رویای آخر او اما در حساس‌ترین مرحله خریداری پیدا نکرد. او به ‌آلمانی رسید که برای رویاهایش نقشه و برنامه داشت.

روزنامه «ولت» در این‌باره نوشت: «تیم جوان آلمان دارد با فوتبالی که دنیا را مفتون خود ساخته در هر بازی توفانی به‌پا می‌کند.» ولت حتا بین «‌اشتایگر و مسی» هم مقایسه انجام داده و البته هافبک آلمانی را برتر دانسته وگفته: «بهتر از مسی، ‌اشتایگر، شاه‌کارش را تکمیل کرد. او بهترین بازی‌اش در جام‌جهانی را انجام داد.»

حتا مصدومیت «میشاییل بالاک» هم توفیقی اجباری قلم‌داد شده. مصدومیت بالاک، درست است که برای او سخت بود اما برای «لو» خوب شد. این بازیکن 33 ساله آخرین بازیکنی بود که می‌خواست لیدر تیم باشد و بازی را دیکته کند و تصمیم بگیرد. «لو» بدون «بالاک» توانست به لام، ‌اشتایگر و پودولسکی مسولیت بیشتری بدهد و به‌این ترتیب تیمی سرشار از قدرت، انرژی و لذت به‌وجود آمد.

روزنامه «بیلد» هم از قهرمانان ستایش کرده و گفته: «تمام دنیا پیروزی‌های آلمان را جشن می‌گیرند.»

دیه‌گومارادونا در حالی در نشست خبری پس از بازی با آلمان شرکت کرد که خبری از شور و نشاط کنفرانس‌های پیشین او نبود.

او گفت: «امروز، پس از نزدیک به 50 سال عمر، این بدترین چیزی بود که تجربه کردم. انگار محمدعلی کلی به ‌من مشت زده باشد. من هیچ قدرتی در خود احساس نمی‌کنم. روزی‌که فوتبال را کنار گذاشتم می‌توانست بدترین روز من باشد، اما امروز حتا از آن هم بسیار سخت‌تر بود.»

این بدترین شکست آرژانتین در جام‌های جهانی پس از شکست شش بر یک مقابل چک‌اسلواکی در 1958 بود. آرژانتین پس از سال 90 تاکنون به‌جمع چهار تیم برتر راه نیافته است.

مارادونا می‌گوید: «باید کاملن به‌آینده فکر کنیم. باید با بازیکنانم صحبت کنم، بحث‌های بسیاری باید انجام دهم. هنوز مشخص نیست چه می‌شود، اما هر کسی بیاید باید این‌راه را ادامه دهد، راهی که آرژانتینی‌ها دوست دارند. از بازیکنان و کادر فنی به‌دلیل کاری که کردند تشکر می‌کنم، اما درباره آینده حرفی نمی‌زنم. شاید من فردا بروم، اما می‌خواهم این بازیکنان، فوتبال واقعی آرژانتین را هم‌چنان نشان دهند. به‌عنوان مربی و بازیکن فهمیده‌ام که فوتبالی که مردم کشورم دوست دارند به‌این ترتیب است. آن‌ها مرتب به‌دنبال گل، بازی خوب و پشت سر گذاشتن حریفان هستند. من آرژانتین را به‌سبک دیگری نمی‌پسندم.»

هم‌چنین او درباره حریف گفت: « آلمان‌ها بازی بسیار خوبی انجام دادند. آن‌ها خیلی خوب بازی ما را مورد مطالعه قرار داده بودند. پس از گل اول همه چیز تغییر کرد و ما شرایط را برای آن‌ها آسان کردیم. آلمان پس از گل اول ایده‌هایی در سر پروراند که پیش از این در جام‌جهانی ندیده بودیم. می‌دانم نتیجه بازتاب اتفاقات زمین نبود و هم‌چنان به بازیکنانم افتخار می‌کنم. آن‌ها موقعیت‌های خود را به‌گل تبدیل کردند و ما هم چند موقعیت داشتیم و به‌همین دلیل غرور من را خدشه‌دار نمی‌کند. می‌خواهم این بازیکنان در آینده نشان دهند که از چه ارزشی برخوردارند و فوتبال آرژانتین دقیقن چیست. به‌بازیکنانم افتخار می‌کنم و از همه آن‌ها تشکر می‌کنم. ما به ‌آن‌چه می‌خواستیم نرسیدیم اما باید به‌ راهی که در پیش گرفته‌ایم، ادامه دهیم.»

مارادونا هم‌چنین در مورد مسی که بدون زدن حتا یک گل جام را ترک کرد گفت: «او گل نزد اما جام جهانی فو‌ق‌العاده‌ای را پشت‌سر گذاشت. دیدن گریه‌های مسی در رخت‌کن واقعن ناراحت کننده بود. آن‌هایی که می‌گویند او برای آرژانتین تمام تلاشش را انجام نمی‌دهد، احمق هستند.»

مسی البته در چهار بازی اول آرژانتین بارقه‌هایی از نبوغش را نشان داده بود، اما نتوانست در بازی یک‌چهارم نهایی کاری از پیش ببرد. اما در پایان رفتار مارادونا با هواداران آلمان بار دیگر بر حاشیه‌های غیر‌حرفه‌ای این مرد خبرساز افزود.

مارادونا که سابقه بسیار طولانی در رفتارهای غیرحرفه‌ای با مردم و خبرنگاران دارد، پس از شکست  تیمش برابر آلمان و پس از آن‌که چند هوادار آلمانی از وی خواستند با آن‌ها عکس بگیرد نسبت به ‌آن‌ها فحاشی کرد و اگر افسر خبری آرژانتین نبود امکان داشت با آن‌ها درگیری فیزیکی داشته باشد.

مارادونا هرگز تصور نمی‌کرد جام نوزدهم این‌گونه برایش تمام شود و به‌ احتمال فراوان ناگفته‌های بسیاری را هم‌چنان در دل نگه خواهد داشت تا وقتش برسد.

به‌این ترتیب روند توهین وی به ‌پله، پلاتینی، بلاتر، خبرنگاران و مردم بدون آن‌که پاسخی از سوی آن‌ها داشته باشد ناگهان نیمه‌کاره ماند و او باید با مردانش به ‌آرژانتین بازگردد، مردانی‌که بی‌صبرانه در انتظار آغاز بازی‌های باشگاهی و شمردن پول‌های نجومی خود هستند.

از نکات قابل توجه این دیدار، می‌توان به ‌حضور دختر دیه‌گو اشاره کرد، چرا که پس از شکست تیم‌ملی آرژانتین مقابل ژرمن‌ها «دالما» دختر بزرگ‌تر دیه‌گو مارادونا وارد زمین مسابقه شد تا پدرش را در این غم بزرگ هم‌راهی کند. او در کنار پدر حرکت می‌کرد و به‌او دل‌داری می‌داد، دیه‌گو آرماندو مارادونا بی‌شک یکی از جنجالی‌ترین چهره‌های رقابت‌های جام‌جهانی بود ولی حذف مقابل آلمان قطعن برای «دن دیه‌گو» به‌شدت دردناک بود.

«یواخیم لو» سرمربی تیم‌ملی آلمان، پس از پایان بازی در مصاحبه به خبرنگاران گفت: «بازی‌ای که در نیمه دوم ارایه دادیم، واقعن از کلاس متفاوتی برخوردار بود. این تیم شور و اشتیاقش برای قهرمانی را نشان داد. بزرگی این پیروزی قابل تصور نیست.»

او هم‌چنین تاکید کرد که باید مراقب بازی نیمه‌نهایی باشند، ما در بین چهار تیم برتر دنیا قرار داریم اما هنوز برای قهرمانی راه سختی در پیش داریم. ما دو بازی بزرگ در پیش داریم اما همه چیز در دستان خود ماست و می‌توانیم کارهای بزرگ‌تری انجام بدهیم.

«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»