حس ایران دوستی در وجود من شعله می‌کشید. مدت‌ها بود که با خودم کلنجار می‌رفتم اما هربار که تصمیم گرفتم یک مشکل خانوادگی و روزمرگی پیش می‌آمد و مانع می‌شد تا اینکه یک‌باره همه چیز را کنار زدم و قصد دیار کردم.
حبیب محبیان خواننده‌ای که پس از انقلاب از ایران خارج شده بود اکنون به‌هم‌راه خانواده خود در تهران ساکن است در گفت‌وگوی اختصاصی با روزنامه «راه مردم» از دلایل رفتن خود از ایران و زندگی‌اش در ینگه دنیا و علت بازگشتش به ایران گفته است.
حبیب گفته درباره نظام جمهوری اسلامی گفته است: «نظام با ابتذال مخالف است نه با موسیقی و هنر. آن‌هایی که سودای رفتن دارند بدانند آن‌جا خبری نیست هیچ کجای دنیا کشور خود آدم نمی‌شود. از فضایی که در ایران برای کسانی که بخواهند به اصل خویش برگردند به‌وجود آمده و از لطف مردم و مسوولان تشکر می‌کنم.»
تبدیل ایران به قدرت بلامنازع باعث فخر ایرانیان است
از مدت‌ها قبل زمزمه بازگشت «حبیب محبیان» معروف به حبیب در محافل مختلف مطبوعاتی و رسانه‌ای به خصوص سایت‌های خبری مطرح شده است که ابتدا با رضا رشیدپور مجری صدا و سیما در سایت شخصی‌اش هم‌راه با عکس مشترکش با وی این خبر را اعلام کرد که به‌دنبال آن این خبر در بسیاری از سایت‌ها منعکس شد.
در این میان سایت‌های مختلف و مراجع رسمی دولتی اظهارنظرهای مختلفی را اعلام کرده‌اند، همانند اینکه آقای حبیب محبیان تقاضای کنسرت در تهران کرده است. ولی مسوولین هنری وزارت ارشاد طی اظهار نظری اعلام داشتند تقاضای مجوز آلبوم موسیقی حبیب در دست بررسی دارند.
روزنامه «راه مردم» به منظور اینکه به ابهامات، تکذیب‌ها و تاییدهای افراد و مراجع مختلف پایان دهد، مصاحبه‌ای چالشی با آقای حبیب محبیان انجام داده است که از نظر خوانندگان گرامی می‌گذرد.
آقای محبیان بفرمایید چه شد که بعد از یک فاصله طولانی به ایران بازگشتید؟
حس ایران‌دوستی در وجود من شعله می‌کشید. مدت‌ها بود که با خودم کلنجار می‌رفتم اما هر بار که تصمیم گرفتم یک مشکل خانوادگی و روزمرگی پیش می‌آمد و مانع می‌شد تا اینکه یک‌باره همه چیز را کنار زدم و قصد دیار کردم.
شما که وطن‌دوست بودی چرا رفتی؟
اوایل انقلاب احساس این بود که فضای مناسبی برای اجرای موسیقی میسر نیست من هم با شدت علاقه‌ای که به‌کار آهنگ‌سازی و خواندن داشتم تصمیم به رفتن گرفتم، اما باید به جرات بگویم که متاسفانه آن مدینه فاضله خیالی 15 سال مرا از علایقم یعنی موسیقی دور و خانه‌نشین کرد. جالب اینکه بدانید در این مدت از دو جنبه زجر می‌کشیدم. یکی فاصله از مملکت خود و دیگری از موسیقی.
چه مدت در آن‌جا کار موسیقی انجام ندادید؟
حدود پانزده سال در منزل درگیر فعالیت‌های اقتصادی بودم و برای خودم آهنگ می‌ساختم اما پس از آن با دیدن مشکلات موسیقی‌های موجود تصمیم گرفتم مجددن کارهای خود را ارایه دهم.
با این روحیه فکر نمی‌کنید دیر تصمیم به بازگشت گرفتید؟
شاید. اما زندگی در غربت گرفتاری‌ها و مشکلات خاص خودش را دارد.
چه شد تصمیم برای بازگشت گرفتید؟
فشار غربت و علاقه شخصی به وطن و تشویق همسر و فرزندم برای زندگی در ایران. اما مستحضر هستید از بین‌بردن زندگی که با آن همه سختی و مشقت در آمریکا درست کردم به شدت و ریسک پذیر بود. من برای رسیدن به اهدافم ضررهای زیادی متحمل شده‌ام اما این‌بار بالاخره با هر دشواری که بود توانستم تمام زندگی خود را در آن‌جا رها کرده و به سمت اصالت واقعی خود یعنی کشورم بازگردم، ضمنن متوجه شدم که حاکمیت نظام با هنر و موسیقی مخالف نیست بلکه با ابتذال و دور شدن از فرهنگ مردم مخالف است. ایران و زندگی در آن با تمام خاطرات و فرهنگ و عقاید دینی و مذهبی در واقع شروع دوباره زیستن پس از سه دهه دوری و غربت است که برای من لذت و شیرینی وصف‌ناپذیر عجیبی به هم‌راه دارد.
تعبیر و نگاه سی ساله شما نسبت به ایران چیست؟
مردم دوست‌داشتنی ایران همیشه لب‌ریز از احساس، محبت و مهربانی هستند. در هیچ کجای دنیا این زندگی سراسر عاطفه و نوع‌دوستی و باهم بودن را ندیدم. اراده قوی این ملت واقعن غرورآفرین است. باور کنید ایران به یک قدرت بلامنازع تبدیل شده است. این باعث فخر ایرانیان است.
یعنی ورود شما به‌این دلایل بستگی داشت؟
بلی، اما مسایل دیگری هم دخیل بود از جمله تهاجم بی‌منطق و مبتذل به فرهنگ و به‌ویژه موسیقی ایرانی. متاسفانه هر چند وقت یک‌بار متوجه می‌شدم که فلان خواننده بعد از کسب شهرت در ایران از کشور خارج شده و به کشورهای دیگر و شبکههای ماهوارهای پناه می‌برند. من برگشتم تا به آن‌هایی که سودای رفتن دارند ثابت کنم که آن‌جا خبری نیست. هیچ کجای دنیا کشور خود آدم نمی‌شود.
حالا که برگشتید قصد دارید مجددن به عالم هنر برگردید؟
فعلن به‌دنبال آرامش زندگی و لذت‌بردن از موهبت معاشرت با مردم بزرگوار و صمیمی و آداب و رسوم ارزش‌مندی که مدت‌ها با آن فاصله داشته‌ام، هستم. از آن‌جا که من هم مثل همه ایرانیان متعلق به این سرزمین هستم، چنان‌چه بتوانم خدمتی در جهت رشد و شکوفایی موسیقی کشورم داشته باشم با کمال میل ادای دین می‌کنم. البته در این مدت حدود یک‌سالی که در ایران هستم تقاضای هم‌کاری در زمینه هنر را در چارچوب قوانین و مقرارت کشور داشته‌ام.
یعنی برای فعالیت مشکلی ندارید؟
ببینید من هیچ‌گاه به‌دنبال ابتذال نبوده‌ام. حتا قبل از انقلاب در طول این سی سال هم تلاش کردهام. هیچ‌گاه از معیارهای اصولی موسیقی کلاسیک و فاخر و فرهنگ اصیل ایرانی خارج نشوم. به‌نظرم همیشه نحوه فعالیت من با بقیه متمایز بوده. شما سابقه کارهای من را ملاحظه کنید. من همیشه و در هر حالتی با عقاید و باورهای خودم زندگی کردم. من این حرف را برای اینکه به ایران آمدم نمی‌زنم بلکه در طول این سی سال گذشته کارنامه‌ام کاملن واضح و روشن است. وقتی‌که طی سال‌های قبل آثاری در مورد رزمندگان، امام علی (ع)، عید غدیر و چندین قطعه مذهبی دیگر که خواندم در ایران نبودم که گفته شود به‌خاطر اینکه تاییدی بگیرم آن‌ها را اجرا کردهام. در واقع اجرای این‌کارها صرفن به‌خاطر اعتقادات من بوده، در عین حال از فضایی که در ایران برای کسانی که بخواهند به اصل خویش برگردند به‌وجود آمده و از لطف مردم و مسوولان تشکر می‌کنم.
آیا این اواخر کار جدیدی از خود ارایه کرده‌اید که از طرف شبکههای تلویزیونی پخش شده باشد؟
نه به هیچ‌وجه. الان حداقل بالغ بر 2 سال است که هیچ هم‌کاری نداشته و اساسان من با هیچ شبکه‌ای قراردادی ندارم و رسمان به همه شبکههای ماهوارهای اعلام کردهام موافق پخش برنامه‌هایم در آن شبکه‌ها نیستم. اما علی‌رغم این اقدام ممکن است شبکه‌ای این درخواست را رعایت نکرده باشد که متقابلان من هم باید راه‌کارهای قانونی عدم پخش آثارم را در آن شبکه‌ها پی‌گیری کنم.
اما کارهایی که از شما مطرح می‌کنند که با برخی ارزشهای مورد قبول مردم هم‌خوانی ندارد در این رابطه چه توضیحی دارید؟
همانطور که اشاره کردم من شخصن تاکنون تلاش کردهام در آثارم هنجارشکنی نشود و سعی کردهام ارزشهای مورد قبول مردم را رعایت کنم اما از جانب تهیه‌کننده یا طرف قراردادم متاسفانه ممکن است تنها در چند اثر (از مجموعه حدود 130 اثر تولید شده) این موضوع رعایت نشده باشد که اینکار صرفن توسط قراردادم بوده و این تنها به فضای نامناسب لس‌آنجلس بر می‌گردد و این‌جانب در آن نقشی نداشتم.
در واقع اثر خریداری شده به نحوی میکس شده که برای فروش در شبکههای ماهوارهای جذاب باشد و اینکار به من ربطی نداشته است. در عین حال جا دارد که از این بابت از مردم عزیز عذرخواهی کنم ،اما همانطور که در محتوای روند کلی تولیدات من مشخص میباشد در اکثریت قریب به اتفاق در کار‌هایم من این مراقبت و حساسیت وجود داشته است. زیرا همیشه خود را پایبند ارزشهای ملت خوب و با صفای خودم میدانم مضاف بر اینکه کارهایی نیز قبل از انقلاب اجرا کردهام که محتوای مذهبی داشته است.
شما در حال حاضر با این سابقه چه پیغامی برای نسل جدید این هنر دارید؟
در موسیقی و محتوای اشعار سلامت نفس و احترام به ارزشهای انسانی و فرهنگی کشور قبل از هر چیز مهم است .نسل جدید باید بداند موسیقی یک زبان انتقال فرهنگ است. پس در انتخاب شعر ،آهنگ و اجرا باید دقت عمل داشته باشند زیرا یک هنرمند از توانایی وجودی و ذاتی خود بر خواسته و تنها اثر اوست که ماندگار است. پس در تولید آن دقت عمل اجتنابناپذیر است و باید تلاش کنیم که فرهنگ اصیل خودمان را تولید و با زیبایی هر چه بهتر منتقل کنیم.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
