سروش / رادیو کوچه
souroosh@radiokoocheh.com
«لیونیکلایوویچ تولستوی» نویسنده و فعال سیاسی اجتماعی روس بود که در نهم سپتامبر سال 1828 زاده شد. تولستوی یکی از مشهورترین نویسندگان و بزرگ‌ترین شخصیت‌های تاریخ روسیه می‌باشد. او با نوشتن رمان‌های جنگ و صلح و آنا کارنینا جایگاه خود را در بالاترین رده ادبیات داستانی جهان تثبیت کرد . لیو نیکلایوویچ تولستوی به‌حدی در کشورش مشهور و محبوب است که به تازگی سکه طلای یادبودی به‌احترام وی ضرب شده‌است.
نیکلایوویچ در خانواده‌ای بسیار قدیمی و اشرافی در یاسنایا پالیانا در ۱۶۰ کیلومتری جنوب مسکو زاده شد. در کودکی پدر و مادرش را از دست داد و مجبور شد به خانه‌ی عمه‌اش برود و در آنجا زندگی کند. اودر رشته زبان‌های شرقی در دانشگاه قازان ثبت نام کرد و پس از سه سال تغییر رشته داده و خود را به‌دانشکده حقوق منتقل نمود تا با خواندن درس حقوق به‌وضعیت بحرانی ۳۵۰ نفر کشاورز روزمزد که بعد از مرگ پدر و مادرش به‌او انتقال یافته بودند، رسیدگی و با اصلاحات اراضی خود به شرایط مصیبت‌بار اجتماعی آن‌ها پایان دهد.
تولستوی پس از گذراندان دوران مقدماتی نظام، در جنگ‌های قفقاز شرکت نمود . تجاربی که از زندگی سربازان کسب نمود، مبنای داستان‌های قفقازی او شد و با نوشتن داستان کودکی، سه‌گانه‌ای را آغاز کرد که با نوجوانی و جوانی آن را ادامه داد . باشروع جنگ‌های کریمه به‌جبهه سواستوپل منتقل و به‌خاطر ارسال گزارش های واقعی از صحنه‌های نبرد در کتاب خود به نام قصه‌های سواستوپل، نامش به‌عنوان نویسنده‌ای چیره‌دست در ادبیات روسیه به‌ثبت رسید . او بعد از سقوط سواستوپل به سنت‌پترزبورگ رفت که در آنجا از ارتش کناره‌گیری کرد و پس از آن به شهر خود بازگشت.
تولستوی، در اوج اشتهار، مبتلا به‌سرگشتگی و ناامید از بهبود وضعیت جامعه شد و در مرز انحطاط فکری و شکست روحی قرار گرفت. او به‌عنوان عضوی از اداره کل آمار و سرشماری در مسکو در سال ۱۸۸۲ میلادی با فقر روزافزون کارگران که در مقام مقایسه با محرومیت دهقانان از ابعاد وسیع‌تری برخوردار بود، آشنا شد. با تأثیرپذیری از این واقعیت تلخ، به منظور کمک‌رسانی به‌کشاورزان و جلوگیری از مهاجرت دسته جمعی آنان به‌شهرها، اقدام به‌ایجاد تشکیلاتی نمود که حمایت از روستاییانی که محصولاتشان در اثر حوادث و آفات طبیعی آسیب دیده بود، در دستور کار خود قرار داد. او خود نیز با ترک سیگار و الکل و کناره‌گیری از تفریحات مخصوص مانند شکار حیوانات، اعلام هم دردی نمود .
ازجمله فعالیت‌های اجتماعی تولستوی، حمایت از زندانیان سیاسی، مذهبی و سربازان فراری بود. از سال ۱۸۸۱ میلادی به‌بعد، در نتیجه مطالعات و تحقیقات بیشتر در حیطه ادیان، گرایش و تعلقات مذهبی وی نیز شدت یافت و در همین رابطه نسبت به‌ترجمه مجدد ِ انجیل به‌زبان روسی اقدام کرد.
اشتهار تولستوی هرچه بیشتر در خارج از روسیه وسعت می‌یافت، به‌همان نسبت نیز در داخل روسیه مورد طعن و لعن و انزجار دستگاه‌های دولتی و مراجع ارتودوکس قرار می‌گرفت. نوشته‌هایش قبل از انتشار توقیف و شایعه روانی بودن او به‌سرعت پراکنده می‌شد.
علاوه بر تضییقات حکومت، سخت گیری‌های پلیس تزاری و ضبط پیش‌نویس رمان‌هایش، مشکلات خانوادگی هم مزید بر آن شد. تولستوی در آخرین روزهای حیات خود به‌اتفاق پزشک خانوادگی و دختر کوچکش، همسر خود را ترک و به‌سوی جنوب روسیه مسافرت نمود. آخرین سفر تولستوی در تاریخ هفتم نوامبر ۱۹۱۰ میلادی در ایستگاه راه آهن آستاپوفو به‌پایان رسید. وی دو روز بعد در زادگاهش به‌خاک سپرده شد.
منابع:
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
