شیرین دهقان / دفتر آمریکا / رادیو کوچه
shirin@koochehmail.com
سران هشت کشور صنعتی جهان در پایان نشست خود در کانادا از ایران خواستند به تقاضاهای شورای امنیت توجه کند و برای شهروندان خود حق آزادی بیان قایل شود. این دو کنفرانس به خودی خود هر کدامشان حائز اهمیت جهانی بودند و تصمیماتی که در این کنفرانس‌ها گرفته می‌شود اغلب تاثیرات مهمی در اقتصاد و سیاست جهانی و بازار جهانی از خود برجای گذاشته و می‌گذارد. سران کشورهایی که در این کنفرانس شرکت می‌کنند فرصتی به دست می‌آورند که در زد و بندها و مذاکراتی که نمی‌شود از طریق مجاری اداری و وزارت خارجه خودشان و وزارت دارایی و اقتصاد خودشان آن‌ها را دنبال کنند، از این طریق پی بگیرند. و طی ملاقات‌هایی که در دوران تشکیل این کنفرانس‌ها با هم دارند، آن‌ها را در میان می‌گذارند و «گروه هشت» و «گروه جی بیست» یک تصمیمات به اصطلاح استراتژی ویژه‌ای که به نظرشان می‌رسد، می‌گیرند و آن‌ها را به مورد اجرا گذاشته و دنبال می‌کنند تا به منافع ملی خودشان دست پیدا کنند.
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
سران هشت کشور صنعتی جهان در پایان روز دوم این نشست از ایران خواستند به تقاضاهای شورای امنیت توجه کند و برای شهروندان خودشان حق آزادی بیان قایل شوند. بعدن هم این مطلب در همان کنفرانس جی بیست مورد تایید قرار گرفت و به صراحت خواستار شناسایی حق آزادی بیان برای همه ایرانیان شدند.
اگر شما پرونده‌ی هسته‌ای ایران را که موجب اختلاف نظر بین ایران و کشورهای اروپا و آمریکا بود را ورق بزنید، ملاحظه خواهید کرد که سال‌ها است در تمام دعاویی که آمریکا و غرب علیه ایران مطرح می‌کنند به توقف برنامه هسته‌ای ایران که عقیده دارند موجبات ساختن بمب اتم خواهد شد، اصرار ورزیدند. و در تمام قطعنامه‌هایی که قبل از این کنفرانس تصویب شده بود، هیچ‌وقت تاکید این چنین در شناسایی حق آزادی بیان قایل نشده بودند. اما این بار بر آن مهر تاکید گذاشته‌اند و این تحول عظیمی است.
و این نشان می‌دهد که غرب و در راس آن ایالات متحده آمریکا هر وقت قصد کمک به کشوری را داشته است، حتا مثل روسیه که امیدواریم به ملت ایران هم به همان روال کمک کند، از این اهرم حقوق بشر استفاده می‌کنند. ما ایرانیان از چنین تحولی استقبال می‌کنیم. البته رنجش و گلایه خود را از آمریکا و کشورهای اروپای پنهان نکرده و نمی‌کنیم. ما عقیده داریم کارهایی که کشورهای شرکت کننده در این کنفرانس جهانی بر روی آن انگشت گذاشتند، را 32 سال پیش در اولین روزهایی که اعدام‌های خلاف قانون و خلاف شرع انسانی و ضد بشری انجام می‌شد، می‌توانستند مهر تاکید بر آن بگذارند و همان حکومتی را که خودشان بر سر کار آوردند و از آن مستقیم و غیر‌مستقیم حمایت می‌کنند را وادار کنند که به حقوق بشر توجه کند. اساسن ملت ایران به خاطر کمبود و نقض حقوق بشر در واقع قیام کرد و به اصطلاح فریب کشورهای بیگانه را خورد و رژیم خودش را ساقط کرد که به آزادی و حقوق انسانی بیش از پیش دسترسی پیدا کند. حالا بعد از 32 سال دیدیم که این کنفرانس انجام شد و اهرم اعمال حقوق بشر در یک کشوری مثل ایران که هرگز اعمال حقوق بشری به رسمیت اجرا نشده نوشتن منشور به منظور مراعات حقوق بشر بوده است. حتا آن روزهایی که اعلامیه حقوق بشر کوروش نوشته می‌شد به همین مناسبت بوده که در آن سنوات هم در امپراطوری پارس و ایران به خوبی اجرا نمی‌شده و چون اگر چیزی در کشوری وجود داشته باشد دیگر لازم نیست دولت بخش‌نامه صادر کند که این کار را انجام دهید.
اگر اعلامیه‌ای پخش کنند که مردم ایران از امروز سعی کنید به یکدیگر لیوان آبی هدیه بدهید، از این چه چیزی را می‌توان فهمید؟ این‌که در ایران کم‌یابی آب است و مردم در اثر نبودن آب آشامیدنی رنج می‌برند. آن وقت دولت منشوری را اعلام می‌کند که از این به بعد مردم به میزان آب خوردن خود توجه داشته باشید و با دادن آب به تشنگان آن‌ها را خشنود کنید. این نشان می‌دهد که ایران دچار کمبود آب آشامیدنی است و دولت مجبور است به این موضوع فکر کند و به خاطر آن منشور صادر کند. و آن‌جا که می‌بینیم داریوش می‌گوید: «خداوند کشور من را از خشکسالی و دروغ نجات بده» مناجات می‌کند و از اهورا مزدا این خواهش را می‌کند، نشان می‌دهد که در همان موقع هم‌وطنان عزیز دروغ‌گویی فراوان کرده‌اند و بعد هم ایران در اثر اقلیمی که دارد دچار خشکسالی بوده است و مردم نمی‌توانستند نان و غذا را داشته باشند. پس پادشاه آن کشور به خداوند متوصل می‌شود که خداوندا مردم مرا از این دو آسیب دروغ‌گویی و خشکسالی نجات بده.
حالا هم ما استناد می‌کنیم به این بیانیه گروه هشت و گروه بیست که شما سند کافی برای نقض حقوق بشر در ایران داشتید. ملت ایران هم تقاضای خود را اعلام کرده است. اما هیچ گامی برداشته نشده است. در این بیانیه که به دفاع از حق آزادی بیان در ایران برخاستند، ما ایرانیان هم از آن استقبال می‌کنیم. آمریکا هم در این مذاکراتی که داشته و در جلسات اخیر تاکید کرده است. میزهای سناتورهای آمریکایی هم به اندازه کافی پر شده از نامه‌ها و عکس‌ها و فیلم‌های جنایاتی که در ایران صورت گرفته است. خودشان هم از این جنایت به ستوه آمده‌اند.
امیدواریم که این اقدامات سبب ایجاد جنبش بین‌المللی شود که نه تنها در ایران بلکه کشورهای زیر ستم و ظلم نیز چنین تحولی به نفع ملت‌ها انجام شود و دولت‌ها نشان دهند که در مقابل ملت‌ها جبهه ندارند و برای سرکوبی آن‌ها رسالت ندارند. اگر دولت‌ها خود را منتخب یک کشور می‌دانند باید به حقوق شهروندان آن کشور احترام بگذارند. اگر چه متاسفانه دولت‌هایی که در ایران تا کنون با حمایت بیگانگان بر سر کار آمده‌اند، خودشان را کاملن غالب دانسته‌اند و با مردم ایران به صورت مغلوب عمل کرده‌اند و فکر می‌کنند آمده‌اند تا فقط سرکوب و کشتار و دزدی کنند و هیچ وظیفه‌ای برای استقرار آزادی و اصول حقوق بشر ندارند.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
