ثمرسعیدی / رادیو کوچه
samar@koochehmail.com
«جیمز براون» هنرمند بزرگ موسیقی آمریکا، به‌عنوان یکی از تمثال‌های فرهنگی این کشور شناخته می‌شود. او با یاری گرفتن از دانسته‌های خود در زمینه‌ی موسیقی و با تلفیق سبک‌های رایج در زمان خود، به نوعی از موسیقی ریتم‌دار و قابل رقص دست پیدا کرد که آن‌را به اسم «فانک» می‌شناسیم. فانک، پدر جد موسیقی دیسکو، ریتمیک و رقصی و هم‌چنین رپ و هیپ هاپ است.
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
جیمز براون این هنرمند آفریقایی‌تبار، در دهه‌ی 60 میلادی به اوج محبوبیت و شهرت خود رسیده بود. وی در سال 1968 با خواندن ترانه‌ای که سیاه‌پوستان را وادار می‌کرد سر خود را بالا بگیرند و با افتخار فریاد بزنند که: «من سیاهم و به آن می‌بالم» عزت و احترامی مثال زدنی را برای سیاهان به ارمغان آورد.
هم‌چنین زمانی که مارتین لوترکینگ ترور شد و شورش‌هایی از جانب سیاه‌پوستان ایالت‌های مختلف در سراسر ایالات متحده صورت گرفته بود، براون از تلویزیون‌های آمریکا تقاضا کرد تا کنسرت او در بوستون را به‌صورت زنده از تلویزیون پخش کنند و به این بهانه، سیاهان در خانه بمانند و از شورش جلوگیری شود. این برنامه تا حد زیادی موفق شد به‌طوری که در آن تاریخ، بوستون تنها شهری بود که هیچ‌گونه شورشی در آن صورت نگرفت.
براون در طی سال‌های طولانی فعالیت خود بر روی صحنه به‌عنوان «پر انرژی‌ترین مرد حرفه‌ی نمایش» لقب گرفت. او به هر کجا سفر می‌کرد تا برنامه اجرا کند، بخشی از فرهنگ آمریکا را با خود به هم‌راه می‌برد. جیمز براون در سال 2006 درگذشت.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
