«گزیده‌ای از سخنان زرتشت»

امیروکاملیا / رادیو کوچه

«زرتشت» یا «زردشت»، نام پیامبر ایرانی بنیادگذار دین زرتشتی یا مزدیسنا است. تعلیمات زرتشت در کتاب مقدس وی «اوستا» یا «زند اوستا» آمده است و قدیمی‌ترین قسمت آن شامل «گات‌ها» است. مورخان ایرانی دوره‌ی اسلامی مانند مسعودی و بیرونی، که جز منابع پهلوی اطلاعات دیگری در دست نداشتند، بعثت زرتشت را ۲۵۸ سال قبل از حمله اسکندر ذکر کرده و آن را حرود شش‌صد پیش از میلاد دانسته‌اند.

در آیین زرتشت گفتار نیک، کردار نیک و پندار نیک، اساس تمام کارها است و معتقدان به‌این سه اصل «اهورا مزدا» را پرستیده، نسبت به درماندگان عطوفت کرده، هم‌چون کشاورزان و گله‌داران کار کرده و نسبت به حیوانات اهلی ملایمت به خرج می‌دهند.

آن‌چه در پی می‌آید گزیده‌ای از گفتارهای  زرتشت است:

فایل صوتی را از اینجا بشنوید

فایل را از این جا دانلود کنید

زرتشت می‌گوید: «جهان به آن نیرزد که پریشان کنی دلی را.»

کار نیکی که برای دیگران انجام می‌دهید، وظیفه نیست بلکه یک نوع لذت است که برای شما سلامتی و آرامش خاطر به ارمغان می آورد. بهترین زندگی برای کسانی است که نیک بیاندیشند و پارسایی را سرلوحه زندگی خود کنند.

– شریف‌ترین دل‌ها، دلی است که اندیشه آزار کسان در آن نباشد.

– خوش‌بختی از آن کسی است که در پی خوش‌بختی دیگران باشد.

– هر عمل بزرگ از فکر بزرگ سرچشمه می‌گیرد.

– نیکی و سود خویش را در زیان دیگر کسان مخواه.

– آن‌چه را که می‌شنوید با عقل سلیم و منش پاک و روشن بسنجید و آن‌گاه بپذیرید.

– نیک می‌دانم، که هیچ نیایشی نیست که از جان و دل برآید و بی‌پاسخ بماند.

– اگر می‌خواهی با خداوند یکی شوی، نگاهی به پیرامونت بینداز و به اندرون خود بنگر.

– زننده‌ترین حیواناتی که من تا‌کنون دیده‌ام چاپلوسانند، آن‌ها از دوست داشتن سر در نمی‌آورند و فقط تقلید عاشق‌شدن را می‌کنند.

– تنهایی می‌تواند قابله‌ی زادن اندیشه‌ای بزرگ باشد،اما جایی می‌توانی به تنهاییت اطمینان کنی که اندیشه‌ی نیک، در آن‌جا خانه ساخته باشد.

– همسایه‌ی خود را مانند خود دوست بدار، اما ابتدا خویش را دوست‌تر بدار چرا که انسانی که به خود احترام گذاشت، به خالق خویش احترام گذارده است.

– حسن بلند‌پروازی در آن است که انسان را پر جنب‌و‌‌جوش نگه می‌دا‌رد، اما اگر این بلند پروازی باعث شود که انسان از واقعیت‌های روزمره دور بماند،آن دیگر بلندپروازی نیست بلکه کوته نظری است.

– برای آدمی در زندگی، هیچ خیری بالاتر از پاکیزگی نیست. این پاکیزگی همان است که از قانون اهورمزدا به‌دست می‌آید، و پاکی و پاکیزگی قانون دین من است.

– خدای زرتشت، بخشایش‌گر و پر‌جوشش است پس از کسی که می‌بخشد، نباید ترسید، تنها چیزی که باید از آن ترسید همان «ترس» است.

-اگر روزی دشمن پیدا کردی بدان در رسیدن به هدفت موفق بودی.

– فرو رفتن در غم و اندوه هیچ کس را در دین مومن نمی‌سازد.

-اگر روزی تهدیدت کردند بدان در برابرت ناتوانند.

-آن‌چه را گذشته است فرامو‌ش کن و بدان‌چه نرسیده است رنج و اندوه مبر.

-قبل از جواب دادن فکر کن.

-هیچ‌کس را تمسخر مکن.

-نه به راست و نه به دروغ قسم مخور.

-به شرر و دشمنی کسی راضی مشو.

-تا حدی که می‌توانی، از مال خود داد و دهش نما.

-کسی را فریب مده تا دردمندنشو‌‌‌‌ی.

-از هرکس و هرچیز مطمئن مباش.

-فرمان خوب ده تا بهره خوب یابی .

-بی‌گناه باش تا بیم نداشته باشی.

-سپاس‌دار باش تا لایق نیکی باشی.

-با مردم یگانه‌باش تا محرم و مشهو‌ر شوی.

-راست‌گو باش تا استقامت داشته باشی .

-متواضع باش تا دوست بسیار داشته باشی.

-دوست‌دار دین باش تا پاک و راست گردی.

-مطابق وجدان خود رفتار کن که بهشتی شوی.

-سخی و جوان‌مرد باش تا آسمانی باشی .

-روح خود را به خشم و کین آلوده مساز.

– هرگز ترشرو و بدخو مبا‌‌‌ش.

– در انجمن نزد مرد نادان منشین که تو را نادان ندانند.

– اگر خواهی از کسی دشنام نشنوی کسی را دشنام مده.

– دورو و سخن چین مباش، نزدیک انجمن درو‌غ‌گو منشین .

-چالاک‌ باش تا هوشیار باشی.

-اگرچه افسون مار خوب بدانی ولی دست به مار مزن تا تو را نگزد و نمیری.

-با هیچ‌کس و هیچ آیینی پیمان‌شکنی مکن که به تو آسیب نرسد.

-مغرور و خودپسند مباش، زیرا انسان چون مشک پرباد است و اگر باد آن. خالی شود چیزی باقی نمی‌ماند.

-کسی که اندیشه آسیب‌‌رساندن به هستی جهان رادر سر بپروراند،از کردارزشت او به من آسیبی نخواهد رسید. بلکه نتیجه کردا‌ر زشت و نفرت او به خودش بر خواهد گشت

منابع :

خورشیدیان، اردشیر. پاسخ به پرسش‌های دینی زرتشتیان. چاپ دوم، تهران: انتشارات فروهر، ۱۳۸۷،

ابراهیم پورداوود؛ گات‌ها، قدیمی‌ترین قسمتی از نامه مینوی اوستا، تهران: انتشارات اساطیر، ۱۳۰۵.

مهدی‌زاده کابلی، خراسان بزرگ مهد آیین زرتشت، مشهد: نشر نوند، چاپ اول – ۱۳۸۱،

کریستن سن، آرتور، مزداپرستی در ایران قدیم، ترجمه‌ی دکتر ذبیح‌اله صفا، تهران: انتشارات هیرمند، چاپ چهارم، ۱۳۷۶.

بخش خاست‌گاه برگرفته از زرتشت کیست؟

اوستا، گزارش و پژوهش جلیل دوست‌خواه، انتشارات مروارید، تهران

مهر، فرهنگ، دیدی نو از دین کهن (فلسفه زرتشت)، تهران: جامی، ۱۳۸۰.

هاشم رضی، راهنمای دین زرتشتی، تهران: سازمان انتشارات فروهر، ۱۳۵۲.

زادسال سپیتمان، پژوهشی نو درباره زمان زندگانی زرتشت برپایه دانش زیست‌شناسی، سورنا فیروزی، انتشارات آشیانه کتاب،1387

معین، محمد، مزدیسنا و تاثیر آن در ادبیات پارسی، تهران: انتشارات دانش‌گاه تهران، ۱۳۲۶.

«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»