سیمین/ رادیو کوچه
simin@koochehmail.com
روز 14 اکتبر، روز جهانی «استاندارد» است و من قصد دارم در این برنامه به این موضوع بپردازم.
استاندارد؛ همه‌ی ما این نام را بارها و بارها شنیدیم و می‌دانیم که وقتی گفته میشود چیزی استاندارد است یعنی این‌که به قول جوانترها کارش خیلی درسته!
حالا ببینیم استاندارد از نظر لغوی چه معنایی دارد: در ویکی پدیا آمده که اندازه‌ی معمول هر چیز را که بر پایه قرارداد، سنت یا تصمیم سازمانی مبنا و پیمانه اندازه‌گیری درنظر گرفته شده، استاندارد می‌گویند. شاید بتوان گفت استاندارد معیاری است برای سنجش و یا نظمی مبتنی بر نتایج ثابت علوم، فنون و تجارب بشری، که بصورت قواعد، مقررات و نظام‌هایی به منظور ایجاد هماهنگی و وحدت رویه، افزایش میزان تفاهم، تسهیل ارتباطات، توسعه صنعت، صرفه‌جویی در اقتصاد ملی، حفظ سلامت و ایمنی عمومی، گسترش مبادلات بازرگانی داخلی و خارجی و … به کار می‌رود.
البته استانداردها تنها مربوط به کالاها نمی‌شوند، بلکه بسیاری از خدمات را نیز شامل می‌شوند. به هر روی، هر کالا و یا هر نوع خدماتی باید در یک چارچوب مشخص ارایه شود و این چارچوب‌ها را می‌توان با استاندارد تعریف کرد.
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
اندیشه سازمان بین‌المللی استاندارد در چهاردهم اکتبر سال 1946 بین روسای بیست و پنج کشور در لندن شکل گرفت و مقر آن در ژنو تعیین شد. مجمع عمومی این سازمان از سال 1970، چهاردهم اکتبر را به نام روز جهانی «استاندارد» تعیین کرد.
هم اکنون درسراسر جهان موسسه‌های استاندارد در راه تهیه، تنظیم و اجرای قوانین و مقررات استاندارد، تلاش‌های علمی فراوانی انجام می‌دهند. استانداردهایی که این موسسه‌ها درسطح یک کشور وضع می‌کنند، استانداردهای ملی خوانده میشود. تمامی موسسه‌های استاندارد کشورها عضو سازمان جهانی استاندارد هستند و این سازمان با هم‌کاری و هم‌فکری موسسه‌های استاندارد ملی، استانداردهای بین‌المللی را تهیه می‌کند.از جمله استانداردهای جهانی می‌توان به ISO ، (اروپا)CE ،ANSI (امریکا)،HALAL (کشورهای اسلامی)،TUV (آلمان)اشاره کرد.
ایزو ISO، یک سازمان غیردولتی (NGO) است که در سال1947 میلادی تاسیس شد و وظیفه ارتقای توسعه استانداردسازی و فعالیت‌های مربوط به آن در دنیا را داراست.
بیشتر استانداردهای ISO مخصوص تولید محصولات یا مواد خاصی است، اما استانداردهای ISO 14000 و ISO 9000 هیچ‌گونه محدودیتی ندارند و تمامی تولیدات یا خدمات را شامل می‌شوند. به طوری که نام «استانداردهای مدیریت روابط عمومی» را بر آن‌ها گذاشته‌اند.
استاندارد ISO 9000 به کنترل فرآیند تولید توجه می‌کند. در واقع ISO 9000 استانداردی برای مدیریت کیفیت است و نه مدیریت محصول.
ISO 14000 نیز جزو خانواده استانداردهای مدیریت محیط زیست است و بر طبق آن تشکیلاتی موظف است تا آثار زیان‌بار ناشی از فعالیت‌های تولیدکنندگان بر محیط زیست را به حداقل برساند.
در ایران نیز برای نخستین بار با تصویب قانون اوزان و مقیاس‌ها در سال 1304 شمسی، تشکیلات سازمانی که بعدها به موسسه مستقل استاندارد و تحقیقات صنعتی کشور تغییر شکل داد، پایه‌ریزی شد.
کشورهای توسعه یافته، شکوفایی اقتصاد خود را مدیون اجرای نظام استانداردها می‌دانند، این کشورها، استانداردها را مهم‌ترین مکانیزم دفاع از حقوق تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان درسطح ملی و بین‌المللی می‌دانند و در راستای آن حرکت کرده‌اند. کشورهای توسعه یافته باور دارند که اجرای استانداردها باعث میشود تا سطح توقع‌های مصرف‌کنندگان افزایش یافته و از این طریق با دفاع از تولیدکنندگان برتر، ارتقاء کیفیت به صورت طبیعی بوجود آمده، و زمینه برای ورود به بازارهای جهانی فراهم میشود.
پیام روز جهانی استاندارد در سال 2010 چنین است:
«استانداردها جهان را برای همگان دست یافتنی می‌کنند»
در این پیام با اشاره به ضرورت دستیابی به امکانات برای تمام افراد به ویژه افراد ناتوان، گفته شده که استانداردهای بین‌المللی، راهنماهایی را در اختیار تولیدکنندگان و ارایه‌دهندگان خدمت قرار می‌دهند تا محصولاتی را طراحی کنند که برای همگان قابل استفاده و دستیابی باشند. این استانداردها، دسترسی همگان را به محصولات، ساختارها و خدمات، تسهیل کرده و حاوی ملاحظات، فاکتورهای مهندسی انسانی و روش‌های آزمون هماهنگ شده‌ای هستند که همگی دسترسی به امکانات را افزایش می‌دهند. علاوه بر این، استانداردها راه‌کارهایی را برای اشاعه نوآوری‌های فنی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه ارایه می‌دهند، به رشد سریع‌تر بازارها کمک کرده و تجارت جهانی را توسعه می‌دهند.
اما همه این موارد را اشاره کردم که بگویم وقتی برای خرید جنسی می‌رویم حتمن دقت می‌کنیم که علامت استاندارد را داشته باشد. زمانی که در حال دریافت خدمات هستیم، ارایه خدمات را در یک قالب مشخص قرار می‌دهیم تا ببینیم چقدر این خدمات براساس استانداردهای رایج انجام میشود. اما تاکنون چقدر زندگی خود را با استاندارد تطبیق داده‌ایم؟ اصلن آیا استانداردی برای زندگی وجود دارد؟
ما براساس چه میزانی کیفیت زندگی‌مان را می‌سنجیم؟ شاید هم اصلن به کیفیت زندگی توجهی نداریم. همیشه وقتی سخن از عمر و زندگی به میان می‌آید، چرتکه‌ها و ماشین حساب ذهنمان به سراغ شمارش سال‌های عمر می‌روند. ما همگی در درازای زندگی در حرکتیم. اغلب تلاش داریم طول عمرمان را افزایش دهیم. رعایت موارد بهداشتی، سلامتی، استفاده از امکانات و تکنولوژی مدرن، یافتن مکانی دیگر برای زندگی بشر آن سوی زمین، جایی در میان کهکشان‌ها و ….
بد نیست به بهانه روز جهانی استاندارد کمی به «زندگی در پهنای زمان» بیاندیشیم
اما به واقع تا چه میزان به کیفیت زندگی و عرض آن اندیشیده‌ایم؟ لحظه‌ای که در آن هستیم و به سرعت می‌گذرد چه باری دارد؟سنگینی دقیقه‌های زندگی‌مان تا چه میزان است؟
حتمن شما هم دیدین خیلی از آدم‌ها این‌قدر که به آینده شان و فردا فکر می‌کنند امروزشان را از دست می‌دهند؟
چقدر روزها و ساعت‌ها و دقیقه‌های حال را با نگرانی از فرداها و افسوس گذشته‌ها از دست داده‌ایم؟
تعیین استانداردی برای زندگی یکی از ضروری‌ترین اقدام‌های هر فرد در زندگی است و البته شاید بتوان گفت این استاندارد در افراد مختلف گوناگون است، اما هست، باید باشد.
در جامعه‌ای که فرهنگ استفاده از کالاهای استاندارد نهادینه شده، تولیدکننده می‌داند که بدون داشتن مهر استاندارد نمی‌تواند محصولات تولیدی خود را در بازار بفروشد. در این جامعه با فرهنگ مردم آموخته‌اند که توجه بیشتری به کیفیت داشته باشند و در این میان به نظر شما تکلیف زندگی‌های بدون مهر استاندارد چیست؟
بد نیست به بهانه روز جهانی استاندارد کمی به «زندگی در پهنای زمان» بیاندیشیم. به جای تعداد و مقدار، چگونگی شیوه زندگی‌مان را بررسی کنیم. ببینیم آیا با افزایش سپرده‌های بانکی‌مان، با افزایش تعداد خانه‌هایمان یا حتا با افزایش تعداد ذوستانمان، کیفیت لذت‌بردن از زندگی، کیفیت مهربانی‌هایمان و کیفیت اندیشه‌هایمان نیز افزایش یافته است.
یادمان باشد
اگر خاطرمان تنها ماند طلب عشق زهر بی‌سر و پایی نکنیم
منبع
سازمان استاندارد و تحقیقات صنعتی
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
