«قاتل چهار میلیاردی»

دکتر آویده مطمئن‌فر/ رادیو کوچه

avideh@avideh.net

با بیش از چهار میلیارد کاربر، تلفن‌های هم‌راه‌، تاکنون‌ محبوب‌ترین ابزار جهان هستند. گوشی‌های تلفن هم‌راه، بسیاری اوقات به ایجاد اختلال در سلامتی انسان متهم شده‌اند، اما چه‌مقدار از این باورها افسانه‌ است و چه‌مقدار بر اساس پژوهش‌های معتبر مطرح می‌شود، پرسشی است که سعی می‌کنیم برای آن جوابی پیدا کنیم. بر اساس کتاب «دورا دیویس» Dr. Devra Davis)) تشعشعات تلفن‌های هم‌راه، مساله‌ی ضروری در سراسر جهان است. به‌صورت شگفت‌انگیزی، این محبوب‌ترین ابزار وقت ما، به «دی ان ای» (DNA) ما خسارت وارد می‌کند، به ظرفیت دفاعی مغز لطمه می‌زند و باعث کاهش تعداد اسپرم می‌شود.

فایل صوتی را از اینجا بشنوید

فایل را از این جا دانلود کنید

از طرف دیگر، روند از دست‌دادن حافظه و بیماری «آلزیمر» (Alzheimer) و حتا احتمال بروز سرطان را سبب می‌شود. ناگفته نماند که نیمی از این چهار میلیارد تلفن هم‌راه در جهان، توسط افراد جوان زیر ۲۰ سال استفاده می‌شود.

تلفن هم‌راه خود را هنگام خواب، کنار بستر خود قرار ندهید شما ممکن است خواب باشید، ولی‌ تلفن شما خواب نیست و هم‌چنان مشغول دریافت و ارسال امواج است

آیا صحبت کردن با تلفن هم‌راه ایمن است؟ اگر به حرف تولیدکننده‌گان تلفن‌های هم‌راه گوش کنیم، صحبت کردن با تلفن هم‌راه امن است، ولی اگر به گفته‌ی دانش‌مندان در سراسر جهان گوش کنیم، به نظر آن‌ها این کار امن نیست. «صنعت کانادا» (Industry Canada)، اپراتور ملی مخابرات، موظف است تا انرژی فرکانس رادیویی تلفن‌های هم‌راه و آنتن‌های مخابراتی را در محدوده‌ی اعلام شده توسط وزارت بهداشت کانادا نگه دارد. محدودیت‌های فرکانس برای انسانی که در معرض میدان رادیو فرکانس الکترو مغناطیسی قرار گیرد، از سه کیلو هرتز تا ۳۰۰ گیگا هرتز است.

کارخانه سازنده «اپل» (Apple) می‌‌گوید که در زمان استفاده از «آیفون» (iPhone)، برای تماس صوتی، این دست‌گاه را حداقل دو سانتی‌متر دورتر از بدن خود نگه دارید. راه‌نمای «بلک‌بری» (Blackberry) نیز سفارش می‌کند که دست‌گاه را در جلد چرمی اصلی خود قرارداد دهید، یا دست‌کم، این دست‌گاه را دو ‌و‌ نیم سانتی‌متر از بدن خود دور نگاه دارید. تولیدکنندگان دیگر تلفن‌های هم‌راه نیز به مردم توصیه می‌‌کنند که هنگام استفاده از این دست‌گاه‌ها، آن‌ها را از بدن خود دور نگاه دارید. البته این سفارشات، نه روی خود تلفن و نه روی جعبه‌ی آن، بلکه فقط در کتاب‌چه‌ی راه‌نما، که معمولن هیچ‌کس آن‌را نمی‌خواند، نوشته شده است.

اکثریت مردم نمی‌دانند که تلفن‌ هم‌راه، یک رادیو‌ی «مایکرو ویو» (Microwaves) است و اشعه‌ی «مایکرو ویو» در میزان پایین، طی یک دوره زمانی‌ طولانی، با انواع اثرات مخرب و خسارت‌های بیولوژیک مرتبط است. در همین حال، صنعت بی‌‌سیم می‌گوید که میزان اشعه‌ی منتشر شده از تلفن‌های هم‌راه، بسیار پایین است، اما به گفته‌ی دکتر «دیویس»، مدیر سابق تحقیقات موسسه‌ی سرطان دانش‌گاه «پیتزبورگ»  (Pittsburgh)، نه مقدار اشعه، بلکه ماهیت سیگنال مهم است، چرا که در واقع، تابش انرژی در این گوشی‌ها ضعیف است، ولی‌ «پالس» (pulse) و طبیعت دیجیتالی آن سیگنال بیش‌تر نگران‌کننده است. دکتر «دیویس» در کتاب خود می‌‌گوید که ماهیت سیگنال مضر است، به‌خصوص به این دلیل که به‌طور مداوم برای ارتباط با برج آنتن، در حال جست‌وجو است. در مکان‌هایی که‌ به اصطلاح، ‌ آنتن‌دهی تلفن هم‌راه ضعیف است، ما بیش‌تر در معرض تشعشعات هستیم، به‌دلیل این‌که تلفن برای حفظ و یا برقراری اتصال دوباره، سیگنال‌های رادیویی را افزایش می‌‌دهد.

در حالی‌که هم‌واره سازندگان تلفن هم‌راه به مردم می‌گویند که استفاده از تلفن هم‌راه بی‌‌خطر است، استفاده‌ی گسترده از تلفن‌های هم‌راه، با افزایش نگرانی در مورد اثرات بهداشتی و عوارض جانبی آن‌ها هم‌راه بوده است. در سال ۱۹۹۴ دکتر  «هنری لای‌» (Henri Lai) از «سیاتل‌» (Seattle) یکی از اولین افرادی بود که طی مطالعاتی روی موش‌های آزمایش‌گاهی خود گزارش داد که تابش انرژی، مانند انرژی تلفن‌های هم‌راه به «دی ان‌ ای»  (DNA) آسیب می‌رساند. هنگامی که او گزارش خود را انتشار داد، وجه دریافتی او برای انجام آزمایش‌ها و تحقیقاتش به‌طور کامل قطع شد. زمانی که «اوم گاندی‌» (Om Gandhi) گزارش داد که مغز بزرگ‌سالان کوچک و کودکان، بیش‌تر از مدلی‌ که مطالعات دیگر از آن استفاده کرده بودند (یک انسان با قد ۱۸۸ سانتی‌متر و ۹۰ کیلوگرم وزن) امواج تلفن‌های هم‌راه را جذب می‌کند، رابطه‌ی طولانی مدت و سودآور خود با صنایع دفاعی و الکترونیک را از دست داد.

صنعت تلفن هم‌راه کانادا و آمریکا به «جرج کارلو‌« (George Carlo) ۲۸) میلیون دلار بودجه برای تحقیقات دادند. او سال‌ها وقت خود را صرف گفتن این کرد که جای نگرانی نیست، اما زمانی‌ که در نهایت، مطالعات وی اثرات و  آسیب‌های ژنتیکی را مطرح کرد، او نیز حامیان خود را به‌طور کامل از دست داد. مطالعات متعدد و جدیدی از ایتالیا، چین، ترکیه، هند، اتریش، کرواسی، سوئد، و آلمان  گزارش داده‌اند که تلفن هم‌راه، اثرات ‌ بیولوژیکی منفی به هم‌راه دارد.

در سال ۲۰۰۲، «فرانتس آدلکوفر‌« (Franz Adlkofer) دو میلیون یورو دریافت کرد که به بررسی این فرضیه که اشعه‌ی تلفن هم‌راه امن است بپردازد، ولی‌ او از پیدا کردن این نتیجه که تلفن هم‌راه باعث آسیب ژنتیکی می‌شود و  در تلفن‌های جدید «۳ج» حتا ۱۰ برابر بیش‌تر از پیش، بسیار شوکه شده بود. البته او چند ماه بعد از انتشار نتایج تحقیقاتش، به ساختگی بودن نتایج متهم شد. او معتقد است که صنعت تلفن هم‌راه، تاکنون روش مشابهی را که صنعت سیگارسازی در مورد پنهان کردن حقایق، در چندین سال گذشته در آمریکا داشته، پیش گرفته است.

محققانی که مورد کاربران مداوم را مطالعه کرده‌اند، دو برابر و حتا چهار برابر بیش‌تر، مورد تومور پیدا کرده‌اند آن‌ها تومور‌هایی‌ بر روی گونه، روی اعصاب شنوایی، تومور مغزی، خصوصن در محدوده‌ی اطراف گوش و در طرفی‌ از سر که مردم اغلب گوشی خود را نگاه می‌دارند، یافته‌اند

از طرفی‌ دیگر، مطالعاتی دیگر بر روی ارتباط احتمالی‌ بین تومور مغزی و استفاده از تلفن هم‌راه گزارش داده است که هیچ افزایش خطر ابتلا به «گلیوما‌« (Glioma) و یا «مننجیوما‌« (Meningioma) مشاهده نشده است و اثرات احتمالی‌ استفاده طولانی مدت از تلفن هم‌راه نیاز به تحقیقات بیش‌تر دارد. هم‌چنین مطالعه‌ی دیگری در اروپا، در سال ۲۰۰۶ منتشر شده است که هیچ مدرکی‌ برای ارتباط بین خطر بروز تومور و استفاده از تلفن هم‌راه در میان کاربران طولانی‌ مدت یا کوتاه مدت وجود ندارد.

مطالعات «اینترفون‌« (Interphone) در سال ۲۰۱۰ نیز هیچ خطری برای ابتلا به تومور مغزی گزارش نمی‌‌دهد. اما دکتر «دیویس» می‌گوید که بسیاری از این مطالعات دو مشکل عمده دارد، یکی‌ تضاد منافع است، به این دلیل که بودجه‌ی بسیاری از این مطالعات انجام شده، توسط صنعت تلفن هم‌راه تامین می‌‌شود و دوم این‌که آن‌ها کاربران طولانی مدت و مداوم تلفن هم‌راه را در نظر نگرفته‌اند. اما محققانی که مورد کاربران مداوم را مطالعه کرده‌اند، دو برابر و حتا چهار برابر بیش‌تر، مورد تومور پیدا کرده‌اند، آن‌ها تومور‌هایی‌ بر روی گونه، روی اعصاب شنوایی، تومور مغزی، خصوصن در محدوده‌ی اطراف گوش و در طرفی‌ از سر که مردم اغلب گوشی خود را نگاه می‌دارند، یافته‌اند.

در هر حال، پنج راه بسیار ساده وجود دارد که تابش انرژی تلفن هم‌راه را به حداقل می‌رساند. استفاده از بلندگو، دست‌گاه دست آزاد (Hands-Free) و یا گوشی، در هنگام صحبت با تلفن هم‌راه، فاصله آن را با بدن شما زیاد می‌کند و قرار گرفتن در معرض امواج آن را به حداقل می‌‌رساند. تلفن خود را روی بدن خود حمل نکنید، حتا وقتی‌ که مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. مخصوصن هنگامی که سیگنال ضعیف است، مواظب باشید و استفاده از تلفن را در آن زمان محدود کنید. تلفن هم‌راه خود را در دست‌رس کودکان قرار ندهید، چرا که مطالعات نشان داده‌است که آن‌ها به ویژه آسیب پذیرتر هستند و به‌طور کلی‌ هر چه کودک کم‌سن‌تر باشد، بیش‌تر در معرض خطر است. و در نهایت، تلفن هم‌راه خود را هنگام خواب، کنار بستر خود قرار ندهید. شما ممکن است خواب باشید، ولی‌ تلفن شما خواب نیست و هم‌چنان مشغول دریافت و ارسال امواج است.

«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»