مریم انجیدنی/ رادیوکوچه
پرودگارا … مرا به قضا و قدر خود دل خوش دار و سینه‌ام را بدانچه مقدر کرده‌ای، گشاده و فراخ گردان و مرا بدین تقدیر اعتمادی بخش، تا به این حقیقت که قضای تو جز براساس خیر ومصلحت جاری نمی‌گردد، اذعان کنم و سپاسگزاری‌ام را بر آن‌چه از من بازداشته‌ای، از سپاسگزاری‌ام در برابر آن‌چه عطا کرده‌ای، افزون‌تر گردان…
مناجات فوق برگرفته از کتاب صحیفه سجادیه است.
آری … قلب‌هایمان رنج‌دیده و گران‌بار است، آیا کسی هست که قلب‌های بی‌قرار ما را آرامش و تسکین بخشد؟ روحمان پریشان است، آیا کسی هست که پریشانی روحمان را بزداید و ما را چون نسیم کوه‌ساران سبک‌بال و باطراوت سازد؟
دعاست که ما را به آرامش می‌رساند، دعا ناب‌ترین گوهر گنجینه ادیان است، در دعا همه بارهای غم و تشویش و نگرانی‌هایمان را به خدا تسلیم می‌کنیم، با دعا انسان به خدا می‌رسد و کسی که دعا می‌کند با همه و در صحنه‌های متغیر زندگی در آرامش است.
لحظات ناگوار را همه ما طی دوران زندگی تاکنون تجربه‌کرده و یا خواهیم‌کرد، هنگامی که مصیبتی عظیم بر ما واردشده، خبر بیماری لاعلاج خود یا بستگانمان را شنیده‌ایم و یا فشارهای زندگی ما را درمانده و مستاصل ساخته و یا این‌که در برابر نامروتی‌ها در خود سوخته‌ایم… اینجاست که دعا بهترین و بزرگ‌ترین یاری‌رسان ما است، از بطن دعا در درون و بیرون ما آرامش بوجود می‌آید.
امروزه بسیاری از دانشمندان قدرت دعا را تاییدکرده‌اند، دکتر «الکسی کارل» نامزد جایزه نوبل معتقداست: «دعا قدرتمندترین صورت انرژی است که انسان می‌تواند تولیدکند، دعا چون نیروی جاذبه واقعی است و من بیمارانی را دیده‌ام که از انواع درمان‌ها نتیجه‌ای نگرفته‌اند، اما فقط باقدرت دعا توانسته‌اند بهبودیابند و طبق تحقیقات انجام‌شده بیش از 90 درصد مردم آمریکا به دعاکردن اعتقاددارند و آن را به کار می‌گیرند.
گفت وگو با خدا که همان دعا نام‌دارد باید هر صبح و پیش از هرکاری بهترین و مهم‌ترین جزء برنامه زندگی ما باشد، اگرچه برای دعاکردن، رفتن به معبد، زیارت‌گاه و یا مسجد خوب است، اما بدانیم که خدا در همه اوقات و در همه جا با ماست، فقط لازم است که چشمانمان را ببندیم، دنیای بیرون را کناربگذاریم و به خدا بیندیشیم، او آن‌جاست… او صدای ما را می‌شنود.
اگرچه دعاهای اکثر ما خواهش و التماس به خداست، از خدا درخواست می‌کنیم تا کاری را برایمان انجام دهد یا چیزی را به ما بدهد که تصور می‌کنیم بدان نیاز داریم. اما بدانیم که این کار فقط در مراحل اولیه ارتباط با خدا مفید است، هنگامی که دعاکردن را در خود پرورش می‌دهیم، تشخیص می‌دهیم که عمیق‌ترین نیاز ما چیزهای مادی که زمین می‌دهد و می‌ستاند نیست، بلکه بزرگ‌ترین نیاز ما بهترین چیزها همانا خداست.
در پایان بیائیم این دعای امام‌سجاد را باهم زمزمه‌کنیم… خدایا به تو پناه می‌برم از برانگیختگی و طغیان آزمندی، شدت و تندی خشم، چیرگی حسد، ضعف و ناتوانی در شکیبایی، بدخویی و اخلاق زشت، پیروی از هوس، کوتاهی در حق زیر دستان، نیازمندان را تحقیرکردن و چون توان‌گران نازیدن و … خدایا مرا از همه آن‌چه که به زبان آورده‌ام، پناه ده، ای مهربان‌ترین مهربانان … آمین یا رب‌العالمین
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
