پویا/ رادیو کوچه
«توقف‌ناپذیر» (Unstoppable) عنوان فیلمی است که برنامه‌ی این هفته به آن اختصاص یافته است. فیلمی ساخته‌ی «تونی اسکات» (Tony Scott) که در عرصه‌ی سینما نامی آشنا است، حتا اگر شهرت برادر بزرگ‌تر خود «ریدلی اسکات» را نداشته باشد. در این فیلم هم مانند اغلب فیلم‌های قبلی این کارگردان دنزل واشینگتن (Denzel Washington) نقش‌آفرینی می‌کند. بازی‌گری که بسیار مورد علاقه‌ی تونی اسکات است.
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
فیلم‌نامه‌ی «توقف‌ناپذیر» بر اساس یک اتفاق واقعی نوشته شده است و با اندکی تغییرات برای ایجاد جاذبه‌های سینمایی به تصویر کشیده شده است. قطار باری شماره‌ی 777 در اثر سهل‌انگاری لوکوموتیو‌ران که قبل از توقف کامل از آن پیاده شده است، در مسیر اصلی رها شده و ابزاری برای کنترل آن وجود ندارد. این قطار با سرعت سرسام آور 70 مایل در ساعت به سوی پنسیلوانیا در حرکت است و بار آن چیزی نیست جز مواد آلاینده شیمیایی. فاجعه‌ای انسانی در راه است و همه‌ی افراد حاضر در فیلم سعی دارند تا جلوی این فاجعه‌ی مرگ‌بار را بگیرند. پس از چند ناکامی در متوقف کردن قطار نوبت «فرانک برنز» (دنزل واشینگتن) و «ویل کالسن» ( کریس پاین) است تا وارد ماجرا شوند و بخت خود را در تقابل با این هیولای آهنین بیازمایند.
فرانک مهندسی کهنه‌کار است که پس از 28 سال کار به خاطر سیاست‌های کارفرمای خود در خصوص کاهش نیروی کار مجبور به بازنشستگی زود‌هنگام شده است و در طی چند هفته‌ی آینده خانه‌نشین خواهد شد. ویل کارآموزی تازه وارد است که به خاطر داشتن روابط فامیلی در اتحادیه موفق شده است که این شغل را در راه‌آهن به‌دست آورد. فرانک با اتکا به تجربه‌ی خود معتقد است که می‌تواند قطار را متوقف کند. از این رو علی‌رغم مخالفت مدیران شرکت خودسرانه در تعقیب قطار است. ویل نیز تحت‌تاثیر فرانک و برای نجات زادگاهش پنسیلوانیا با او هم‌راه شده است. علی‌رغم این‌که پیش‌بینی انتهای ماجرا چندان دشوار نیست، اما برای حفظ جذابیت فیلم برای کسانی که قصد دیدن آن را دارند، بیش از این به داستان فیلم نمی‌پردازیم.
همان‌طور که قبلن گفته شد فیلم بر اساس داستانی واقعی ساخته شده، اما تفاوت‌هایی نیز در میان است. داستان واقعی در اوهایو در سال 2001 رخ داد و سرعت قطار نیز از 47 مایل در ساعت تجاوز نکرد. در فیلم جای اوهایو با پنسیلوانیا عوض شده است و سرهت قطار به 70 مایل در ساعت افزایش یافته است.
فیلم از دیدگاه‌های مختلف روایت می‌شود. فرانک و ویل که در تعقیب قطار برای نجات مردم هستند، مدیران رده‌بالای شرکت که نگران ضرر زیان ناشی از دست دادن قطار و کاهش بهای سهام شرکت هستند و پوشش خبری زنده‌ی ماجرا در تلویزیون و واکنش‌های مردم عادی. با در نظر گرفتن تعداد اشخاص درگیر ماجرا و مدت زمان کوتاهی که وقایع در آن روی می‌دهند چندان عجیب نیست که فضا و زمان کافی برای شخصیت‌پردازی وجود ندارد. در مورد فرانک و ویل به عنوان شخصیت‌های اصلی ماجرا همین‌قدر می‌دانیم که فرانک همسر خود را از دست داده و دو دختر نوجوان دارد که در تکاپو برای رفتن به کالج هستند و ویل نیز با ناخشنودی از همسر و پسر خود جدا شده است.
در این فیلم اگر انتهای ماجرا را از قبل پیش‌بینی نکنید اطمینان داشته باشید که پس از حضوری چند دقیقه‌ای در سینما خواهید توانست آن را حدس بزنید. از این‌‌رو با توجه به تکراری بودن درون‌مایه، کارگردان سعی کرده است تا با ارایه‌ی روایتی نو از «توقف‌ناپذیر» فیلمی تازه و پرهیجان بسازد. روایتی با استفاده‌ی موثر از جلوه‌های ویژه‌ی تصویری و صوتی، فیلم‌برداری هوایی، برش‌های تصویری مکرر از افراد و بهینه‌سازی دیجیتال تصویر. «توقف‌ناپذیر» فیلمی است که به مانند اسمش سراسر در حرکت است. حتا در نماهایی که همه‌چیز ساکن است، (مانند نمای صحبت معلم با دانش‌آموزان قبل از سوار شدن به قطار) دوربین دایم حرکت می‌کند.
اسکات با به تصویر‌کشیدن صحنه‌های تصادف قطار فراری با اتومبیل‌ها و واگن‌های سایر قطارها و هم‌چنین تلاش ناموفق برای خارج کردن آن از ریل به خوبی این حس را به مخاطب القا می‌کند که قطار را نمی‌توان به این سادگی متوقف کرد. این موضوعی است که بعدها در هرچه بزرگ‌تر جلوه دادن قهرمان‌های داستانش نیز به او کمک می‌کند. انتخاب شخصیت‌های اصلی داستان از طبقه‌ی زحمت‌کش جامعه که تنها به خاطر ارزش‌های انسانی و اخلاقی جان خود را به خطر می‌اندازند نیز در ارایه‌ی تصویری قهرمانانه از آن‌ها موثر بوده است.
اگر در پی گذراندن ساعتی پر از هیجان هستید، می‌توانید برای دیدن توقف‌ناپذیر به سینما بروید. کسب امتیاز 7.3 از 10 در تارنمای IMDB نشان‌دهنده‌ی موفقیت این فیلم در جلب نظر مخاطبان خود بوده است.
http://www.youtube.com/watch?v=JM-0Ywc7wNY
منابع
http://www.imdb.com/title/tt0477080
http://rogerebert.suntimes.com/
http://www.salon.com/
http://www.sfgate.com/
http://www.usatoday.com/
http://www.villagevoice.com/
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
