معروف است که پزشکان اموپتی به کسانی که از درد مفاصل رنج می‌برند داشتن یک دست‌بند مسی را توصیه می‌کنند و دلیل این امر را هم کمبود یون‌های مسی در خون ذکر می‌کنند که با تماس دست‌بندهای مسی با پوست بخشی از این کمبود جبران شده و از درد مفاصل کاسته می‌شود. از سوی دیگر محققین یکی از علت‌های بروز بیماری آلزیمر را رسوب یون‌های آلومینیوم در مغز عنوان می‌کنند.
تا چند دهه پیش مردم کشور ما رسم داشتند برای پخت غذا به خصوص خورشت و آش از قابلمه‌های مسی استفاده می‌کردند و یک کف گیر آهنی به نام «حسوم» داشتند که موقع پخت غذا دایم درون آن قرار می‌گرفت.
هیچ‌کس نمی‌دانست چرا باید این کفگیر درون قابلمه مسی قرار بگیرد، فقط می‌دانستند برای پخت غذا خوب است.
داستان از این قرار بود که بدن (به خصوص مغز) برای سلامت و نشاط و کنترل «اسیدلاکتیک» و «کورتیزول» به 6 میلیارد یون مس نیاز دارد و به همین نسبت یون آهن.
کمبود یون مس باعث می‌شود شما دایم احساس رخوت و خواب آلودگی و کسالت کنید. در ضمن هیچ کارتل دارویی نمی‌تواند از یون یک عنصر برای شما قرص تهیه کند. و آن چیزی که به عنوان قرص آهن می‌بینید مولکول آهن است.
غذا موقع پخت در درون قابلمه مسی از یون آزاد شده این ظرف استفاده می‌کند و در بدن شما فوق‌العاده احساس نشاط و انرژی ایجاد می‌شود و دیگر از آن دهن‌درگی و خمیازه و کسالت خبری نیست و باعث طول عمر مفید و سلامتی جسمی به خصوص برای خانم‌ها نزدیک به دوران عادت ماهیانه دارد.
به تازگی ظرف‌های استیل و تفلون و… وارد بازار شده است که مدعی هستند غذا در آن زود می‌پزد و به کف ظرف نمی‌چسبد. ولی افراد خبر ندارند که همین یون‌های مضر در این ظروف عامل سرطان هستند و به راحتی یون سرب و آلمینیوم و … می‌توانند یک کودک 6 ماهه را ظرف یک سال به بیماری‌های کمبود خونی و سرطان و یک فرد بزرگسال را در طی 5 سال به بیماری‌های کبدی و خونی و طحال دچار کند.
پیشنهاد می‌شود حتمن برای پخت غذا (به خصوص غذاهای آبکی) از قابلمه مسی و کفگیر آهنی استفاده کنید. حداقل برای یک بار هم شده تا ظرف سه روز اثر آن را روی بدن خودتون ببینید.
جالب است که در شمال ایران زمان پخت خورشت (به خصوص فسنجان) یک تکه آهن یا نعل اسب می‌اندازند داخل خورشت تا حسابی رنگ بگیرد. این کار باعث آزاد شدن یون‌های آهن و سلامتی بدن می‌شود. اگر دقت کنید مردم مازندران و گیلان تقریبن در حد صفر دچار بیماری‌های خونی و سرطان خون می‌شوند.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
