جمعی از فعالان مدنی، سیاسی و روزنامه‌نگاران در روزهای اخیر با نوشت نامه‌ای در سیویکمین سال از زندانی شدن عباس امیرانتظام قدیمی‌ترین زندانی سیاسی ایران به دبیرکل سازمان ملل خواستار حمایت این سازمان برای آزادی آقای امیرانتظام شده‌اند.
متن کامل این نامه به شرح زیر است:
جناب آقای بان‌کی‌مون دبیرکل محترم سازمان ملل،
حتمن اطلاع دارید که در بیست‌وهشت آذر ۱۳۵۸ عباس امیرانتظام، معاون نخست وزیر، سخن‌گوی دولت موقت انقلاب ۱۳۵۷، سفیر ایران در کشور‌های اسکاندیناوی پس از اشغال سفارت آمریکا، به اتهام توطئه برای انحلال مجلس خبرگان، مخالفت با نظام ولایت فقیه، تلاش برای ایجاد اختلاف بین فلسطین و لیبی با ایران، فراری دادن سران رژیم سابق و ارایه اطلاعات سری به آمریکا دستگیر شد.
او پس از ۴۵۴ روز بازداشت در سلول انفرادی، در دادگاه ویژه انقلاب اسلامی بدون حضور وکیل و هیت منصفه به اعدام و سپس با تخفیف به مجازات حبس ابد محکوم شد. عباس امیرانتظام، از سال ۱۳۵۸ تا سال ۱۳۷۷ به مدت ۱۹ سال در سخت‌ترین وضعیت و بدون هیچ‌گونه مرخصی در زندان‌های جمهوری اسلامی به سر برد.
انتشار گزارش آقای گالیندوپل نماینده ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در سال ۱۳۷۰ و انتشار تصویرش در حال بیماری و داشتن سرم در دست و با پای زنجیر شده بر تخت بهداری زندان اوین بیان‌گر شقاوتی است که براین مرد مبارز و سخت‌کوش برای آزادی و دمکراسی رفته است.
امروز این قدیمی‌ترین زندانی سیاسی جمهوری اسلامی و سمبل مقاومت ایرانیان در برابر استبداد حاکم وارد سیویکمین سال زندان خود می‌شود. این انسان شریف در دوران زندانی خود در زندان‌های مخوف جمهوری اسلامی ایران بیش از سی‌و‌دو عمل جراحی را تحمل کرده است. عباس امیرانتظام هم اکنون به دلیل بیماری در مرخصی موقت در خارج از زندان نگهداری می‌شود و بنا بر اطلاعات موجود هر لحظه امکان بازگرداندن او به زندان اوین وجود دارد.
جناب آقای بان‌کی‌مون دبیرکل محترم سازمان ملل، ما امضا‌کنندگان این نامه خواهان پایان دادن به زندان و آزادی فوری و بی‌قید و شرط عباس امیرانتظام هستیم و مصرن از جناب‌عالی تقاضا داریم نسبت به آزادی او اقدام فرمایید.
احمد آزاد، نعمت آزرم، داریوش احمدی، ادیب برومند، لقا اردلان، کمال ارس، حسین اسدی، اسکندر اسکندری، کوهزاد اسماعیلی، مرتضی اصلاحچی، کورش افطسی، بانو فرشید افشار، علی افشاری، امیر حسین اعتمادی، فرهاد امیر‌ابراهیمی، امیررضا امیربختیار، نوشابه امیری، فریبا امینی، مرتضی انواری، علی ایل‌بیگی، هرمیداس باوند، مرتضی بدیعی، جهانشاه برومند، فرامرز بیانی، سپیده پورآقایی، احمد تقوایی، منوچهر تقوی‌بیات، بیژن جانفشان، عیسا‌خان حاتمی، اسماعیل حاج‌قاسمعلی، حمید حمیدی، مهرداد حیدرپور، علی خرد‌پیر، عباس خرسندی، فریبا داوودی‌مهاجر، پرویز دبیری، جمال درودی، حمیدرضا راستگو‌نیا، حسین راضی، سهیل رسولی، امیر رشیدی، علی رشیدی، کورش زعیم، خسرو سعیدی، بهروز سورن، حسین شاه‌حسینی، رضا شاه حسینی، جواد شرف‌الدین، حسین شفیعی، محمدرضا شکوهی‌فرد، حسن شهیدی، امیر شیخ‌الاسلام، سعید شیرزاد، قاسم شیرزادیان، محمد صادقی، ایرج صبحانی، بنیامین صدر، حمید صدر، شهلا صفایی، یعقوب صفایی، مجید ضیایی، حسن طالبی، پیمان عارف، حسین عزت‌زاده، مجید علی‌نژاد، منوچهر فاضل، مسعود فتحی، سعید فدوی، ناصر فربد، محسن فرشاد، ناصح فریدی، اصغر فنی‌پور، کامبیز قائم‌مقام، محسن قائم‌مقام، علی قادری، فرزانه قاسمی، فرهنگ قاسمی، حسن قدیانی، باقر قدیری‌اصلی، آیدا قجر، امین کرد، عزیز‌اله کرملو، سعید کلانکی، ناصر کنعانی، جهانگیر گلزار، علی گوشه، بهرام مبشری، بهمن مبشری، پریچهر مبشری، تراب مستوفی، صادق مسرت، حمیدرضا مسیبیان، مهدی مصدق، مهران مصطفوی، اسماعیل مفیدزاده، منوچهر ملک‌قاسمی، رویا ملکی، هرمز ممیزی، ابراهیم منتصری، حسین موسویان، اصغر مومنی، مهدی مویدزاده، بهجت مهرآسا، محمدعلی مهرآسا، فریده مهمنش، همایون مهمنش، میترا میرزا‌زاده، شکوه میرزادگی، انور میرستاری، رضا ناصحی، صبا نصری، علی‌اکبر نقی‌پور، ابوالفضل نیماوری، منوجهر واثق‌نوری، پروانه وحید‌منش، ژاله وفا، رضا ولی‌زاده، انصاف‌علی هدایت، علی هنری، فرشید یاسایی، محمدرضا یزدان‌پناه
بیست وهشت آذر ۱۳۸۹ برابر با 19 دسامبر ۲۰۱۰
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
