آن‌چه در این بخش می‌آیدانتخابی از رادیو کوچه در بین رسانه‌ها است
عفو بین الملل با صدور بیانیه ای اعدام ناگهانی زندانی سیاسی ، علی صارمی را محکوم کرد و نسبت به خطر اعدام 6 زندانی سیاسی دیگر هشدار داد. در همین زمینه و در روز گذشته 43 فعال مدنی و روزنامه نگار با صدور بیانیه ای این اعدام ها را محکوم نمودند:
بیانیه ۴۳ فعال مدنی و روزنامه نگار در اعتراض به اعدام های سیاسی در ایران به شرح زیر است:
سحرگاه روز هفتم دیماه 1389 بار دیگر با حادثه هولناکی برای همه فعالان حقوق بشر در ایران و در سراسر جهان آغاز شد: دو زندانی سیاسی در ایران، علی صارمی و علی اکبر سیادت اعدام شدند. اخبار منتشره در باره این دو زندانی سیاسی در ایران توسط رسانه‌های دولتی به گونه‌ای منتشر شد که هر خواننده‌ای را به این نتیجه برساند که با اعدام آن‌ها زمین از آلودگی‌ها پاک خواهد شد. هرچند هیچ اطلاعاتی در مورد پرونده سیادت بجز اطلاعات منتشره توسط رسانه‌های طرفدار اعدام ایشان وجود ندارد که بتوان به حقیقت ماجرا پی برد، اما در مورد پرونده علی صارمی اطلاعات موجود نشان می‌دهد که وی یک زندانی عقیدتی سیاسی بود.
ناگهانی بودن اعدام این دو زندانی سیاسی که بدون اطلاع خانواده و وکلا انجام شده، این سوال را به ذهن می‌آورد که چه خطری از جانب آن‌ها در زندان، جامعه را تهدید می‌کرد که چنین ناگهانی حکم اعدام آن‌ها اجرا شد؟ و اگر چنین تهدیدی وجود نداشته، که قطعا چنین بوده است، پس چه دلیل سیاسی ای باعث شده تا قرعه به نام آن‌ها بیافتد و قربانی شوند؟ اگر که اجرای حکم اعدام آن‌ها صرفا طبق روند عادی قانونی بوده، چرا روز قبل از آن که همسر آقای صارمی با وی ملاقات داشته، کوچکترین اطلاعی به ایشان داده نمی‌شود؟ به لحاظ حقوقی، هنوز در باره محاکمه و روند دادرسی و صدور حکم اعدام برای این دو زندانی سابق سوالات بسیاری مطرح است اما بازداشت خانواده آن‌ها که خواستار تحویل پیکرهای اعدام شدگان بودند، سیاسی بودن هدف اجرای این اعدام‌های ناگهانی را شدت می‌بخشد.
اگر بهانه اعدام این دو زندانی، سیاسی و امنیتی بود، تاکید هم‌زمان فرمانده نیروهای انتظامی در همان روز بر اجرای قانون اعدام حاملان مواد مخدر تامل برانگیز است، در حالی که زندان وکیل آباد در شهر مشهد در چند ماه گذشته شاهد اعدام‌های خارج از روند همیشگی قاچاقچیان مواد مخدر بوده است. نگاهی به آمار اعدام‌ها در ایران و پاسخ منفی به این پرسش که آیا با هر اعدامی مشکلات ایران کم‌تر شده است یا نه، و شتاب دادن به اعدام‌های سیاسی و غیر سیاسی، این ذهنیت را به وجود می آورد که گروهی خشونت طلب برجایگاه قدرت تکیه زده‌اند و دغدغه تامین آرامش و امنیت مردم را ندارند.
جای هیچ تردیدی نیست که هر کسی که کوچکترین انگیزه‌ای در تامین امنیت و آرامش مردم ایران داشته باشد، با این اعدام‌ها و با صدور احکام اعدام برای هر انسانی به صرف داشتن عقیده و باور به آن عقیده، مخالفت جدی خواهد کرد. ما نیز جمعی از فعالان مدنی و طرفداران حقوق بشر، صرف نظر از هر اعتقادی که این دو زندانی داشتند، این اعدام‌ها را محکوم می‌کنیم و از آن دسته از مسوولین کشوری که هنوز به آرامش مردم و حقوق آن‌ها باور دارند می‌خواهیم که نه تنها مسببین این اعدام‌های ناگهانی را شناسایی و محاکمه کنند، بلکه برای برقراری آرامش در جامعه نسبت به تامین حق اعضای خانواده اعدامی‌های امروز، اجساد آن‌ها را با احترام به خانواده‌ها تحویل دهند، به آن‌ها امکان برگزاری مراسم شایسته داده شود، و مهم‌تر از همه کلیه احکام مجازات اعدام را که در سایه اتهامات مشابه صادر شده‌اند، به دادگاه‌های صالحه بفرستند تا مورد بازبینی عادلانه قرار بگیرند.
اسامی امضا کنندگان این بیانیه:
1. احمدیان احمد
2. ازرحیمی آرنوش
3. اصغری محمد
4. اعرابی افشین
5. آقایی سهیل
6. امجدی ساسان
7. انصاری حامد
8. ایرانی آزاده
9. برزگریان افتخار
10. ثروتی مژگان
11. جلالی فر سعید
12. جهاندار پویا
13. جوانمردی رحمان
14. حسن پور زینب
15. حسینی کشتان میلاد
16. راستی مهشید
17. رسول پور سامان
18. رضایی عبدالجلیل
19. رضاییان سیاوش
20. ریاحی امین
21. زارع زاده اردشیر حسن
22. شیخی شهاب الدین
23. صدقی فرهاد
24. صفوی سیاوش
25. صفی محمود
26. صنعتی پور محسن
27. طیفوری منصور
28. ظریفی نیا حمیدرضا
29. عرب رضا
30. عزیزی پویا
31. فریدی ناصح
32. قابل حسین
33. قاضی فرشته
34. قریشی کاوه
35. قلی زاده علی
36. کاشفی رویا
37. کاکارش محسن
38. گرجستانی محمدرضا
39. گلی یاسر
40. معروفی عباس
41. مقدم رضوان
42. نایب یزدی مریم
43. نظری علی
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
