مطلب‌هایی که در این بخش تارنمای رادیو کوچه منتشر می‌شود یا انتخاب دبیر روز سایت و یا پیشنهاد دوستان رادیو است که می‌تواند از هر گروه یا دسته و یا مرامی باشد. نظر‌های مطرح شده در این بخش الزامن نظر رادیو کوچه نیست. اگر نقد و نظری بر نوشته‌های این بخش دارید می‌توانید برای ما ارسال کنید.
حجت‌الاسلام و‌المسلمین دکتر محسن رهامی در سلسه جلسات «حقوق اساسی» که از پس از انتخابات سال 88 در محل مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم برگزار می‌گردد در خصوص «حق حاکمیت ملی» گفت: «حاکمیت ملی در قانون اساسی ایران با تلفیق جمهوریت و اسلامیت تحقق می‌یابد.»
وی با بیان این‌که در فقه اسلامی مسئله حکومت و تحقق حاکمیت ملی مطرح و از درجه اهمیت بالایی برخوردار است، با انتقاد به برخی دیدگاه‌های فقهی گذشته و حال و با اشاره به تحول «حاکمیت ملی‌خواهی» و «دموکراسی‌خواهی» این پرسش‌ها را طرح کرد که: «چگونه می‌شود که مردم به حاکمیت ملی برسند ولی از بازگشت استبداد پیش‌گیری کرده و به اجرای عدالت سیاسی و اقتصادی نایل شوند؟»
و چگونه می‌شود که از دل حاکمیت‌های آزادی‌خواهی و دموکراسی خواهی استبداد خلق می‌شود؟
وی راز پاسخ به این پرسش‌ها را در جامعه و در آگاهی افراد جامعه از حقوق اساسی خویش دانست و با توجه به اهمیت رابطه بین افراد و جامعه گفت: «جامعه افراد را می‌سازد و افراد جامعه را می‌سازند.»
دموکراسی در انحصار کسی نیست و اختصاص به جایی هم ندارد بلکه دموکراسی میراث بشری و مدیون تجربه تمامی جهان بشری است
ایشان راه پیش‌گیری از تبدیل شدن جامعه به یک جامعه خشونت‌گرا را در مهربانی افراد جامعه با یک‌دیگر دانست و با استناد به آیه‌ای از قرآن بیان داشت: «جامعه وقتی مهربان نباشد دسته‌دسته شده و افراد جامعه علیه هم‌دیگر می‌شوند، وقتی خشونت در جامعه گسترش بیابد مهربانی رخت بر می‌بندد. وی اضافه کرد اگر خشونت در جامعه‌ای به حدی برسد که نتوان مثلن کتابی مثل کتاب روح‌القوانین نوشته منتسکیو نوشت، باید به سراغ نوشتن رمان‌هایی چون بینوایان رفت و در قالب رمان و داستان مهربانی و مشارکت در سرنوشت را به مردم آموزش داد و با مطالعه مقایسه‌ای و شناخت آفت‌های دموکراسی و حاکمیت ملی و آموزش درست آن‌ها به مبارزه با خشونت در جامعه پرداخت. »
وی در ادامه بحث «حقوق اساسی و حاکمیت ملی» گفت:
«دموکراسی در انحصار کسی نیست و اختصاص به جایی هم ندارد بلکه دموکراسی میراث بشری و مدیون تجربه تمامی جهان بشری است.»
وی در خصوص نقش جهانی فکر کردن و محلی عمل کردن در پیش‌رفت جوامع توسعه نایافته با اشاره به موفقیت کشور چین در اقتصاد و پیش‌رفت‌های چند جانبه گفت: «جهانی فکر کردن و ایرانی عمل کردن می‌تواند به ما کمک کند تا به یک جامعه نسبتن ایده‌آل برسیم.»
این استاد حوزه و دانشگاه در ایران با به چالش کشیدن کم‌کاری افراد جامعه در مبارزه با دیکتاتوری افزود: «آیا این‌که فردی و شاهی مثل رضا شاه را برکنار کردند همه چیز تمام شد و درست شد؟ عدالت برقرار شد؟ یا این‌که فرد یا شاه دیگری بدون دست‌رسی مردم به آزادی‌ها و دموکراسی جای‌گزین شاه و فرد قبلی شد؟ سهم کوتاهی مردم در جابه‌جایی دیکتاتورها و نهادینه شدن فرهنگ دیکتاتوری چقدر است؟»
وی ادامه داد برای ریشه‌کن کردن استبداد و نه صرفن جابه‌جایی افراد باید ابتدا مردم در میان خود استبداد‌زدایی کنند و مهربانی را در بین خود نهادینه نمایند.
دکتر رهامی با تقسیم سیستم‌های حکومتی به ریاستی و پارلمانی و نقش احزاب در گردش قدرت در یک سیستم پارلمانی گفت:
«باید در جامعه احزاب رشد کنند و نهادینه شوند و از طریق احزاب نهادینه شده در جامعه گردش قدرت صورت بگیرد.» وی با اشاره به سیستم‌های پارلمانی و دموکراسی‌خواهی گفت: «وقتی رییس جمهوری یا هرکسی که به‌قدرت می‌رسد مدیون رای و پشتیبانی رای مردم باشد، مجبور می‌شود به مردم مراجعه کند و به آنان احترام بگذارد، به آنان دروغ نگوید و صادقانه با مردم برخورد کند.»
وی در انتقاد از نحوه اصلاح قانون اساسی سال 57 گفت: «متاسفانه نظام پارلمانی در قانون اساسی اول به یک نظام ریاستی در اصلاح آن در سال 68 تبدیل شد و برخی از اختیارات پارلمان به اختیارات رهبری افزوده شد، چرا که در قانون اساسی اول رییس جمهوری منتخب، برای تثبیت قدرت خود نیاز به رای اعتماد نمایندگان مردم در پارلمان را داشت و این‌گونه، رییس جمهوری زیر بلیت پارلمان بود و حاکمیت ملی مردم این‌گونه اعمال می‌گردید تا از خودکامگی و استبداد احتمالی پیش‌گیری شود اما در قانون اساسی دوم این اختیار از پارلمان سلب و به اختیارات مقام رهبری اضافه شد.»
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
