اکبرترشیزاد/ رادیوکوچه
در بخش نخست از تعریف «پروپاگاندا» و چگونگی استفاده حکومت‌ها و احزاب سیاسی در جهان و ایران از آن ابزار برای وارونه نشان‌دادن حقایق به مردم سخن گفتیم. به موازات گسترش ابزارهای اطلاع‌رسانی آزاد در دهه‌ی اخیر، پروپاگاندای جمهوریاسلامی نیز روش‌هایش را تغییر داد. حال برآنیم تا از این روش‌های نو سخن بگوییم.
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
یکی از روش‌هایی که دست‌گاه تبلیغاتی جمهوریاسلامی برای موجه نشان دادن حمایت‌های مالی خود از گروه‌های تروریستی در دیگر کشورهای جهان به کار می‌بندد، این است که با بهره بردن از تفکرات طیف چپ‌نوی بین‌الملل، خود را مدافع ملت‌های مظلوم و ستم‌دیده در عالم نشان داده و در واقع ریشه‌ی حمایت خود از این گروه‌ها را مظلومیت مردم آن مناطق اعلام کند. واقعیت این است که جمهوریاسلامی در این‌کار خود گزینشی عمل می‌کند و صداقت ندارد. کسی نیست که نداند سرکوب و کشتار مظلومان در دیگر نقاط جهان مانند «چین» و «روسیه» و «آمریکای جنوبی» نیز صورت گرفته و می‌گیرد و اگر بنای دفاع از مظلوم باشد، چه تفاوتی میان مسلمانان «چچن» و یا چین با «لبنان» و «فلسطین» وجود دارد که داد وامظلومای جمهوریاسلامی برای بعضی بلند شده و در برابر دیگران سکوت می‌کند. حقیقت این است که بحث دفاع از مظلوم در میان نیست و سخن به تمامی، از منافع سردمداران جمهوریاسلامی است.
یکی دیگر از موضوعاتی که جمهوریاسلامی از ابتدای تشکیل خود همیشه سعی کرده است تا آن را به ایرانیان بقبولاند، عدم وجود آزادی در غرب است. دست‌گاه تبلیغاتی جمهوریاسلامی با علم به این موضوع که مردم اعتماد خود را به سخنان سیاست‌پیشگان داخلی از دست داده‌اند، در دهه‌ی سوم برای پیش‌برد این هدف خود راه دیگری در پیش گرفته است و آن استفاده از سخنان و مواضع اساتید ایرانی و غربی که در دانش‌گاه‌های آن کشورها مشغول به تدریس هستند، برای ثابت کردن وجود سانسور در غرب است. حقیقت آن است که آزادی اندیشه و گفتار در هیچ کجای جهان به‌طور مطلق وجود نداشته و یک ایده‌آل می‌باشد و تمامی روشن‌فکران و آزادمردان سال‌هاست که برای رسیدن به آن در تلاش‌اند، اما از دیگر سو نشان دادن همین سخنان اساتیدی که با نظام حاکم و موجود در غرب مخالف‌اند، خود نشانی از وجود میزان بالایی از آزادی بیان در این کشورهاست که به مخالفین خود اجازه می‌دهد تا آزادانه بر علیه آن سخن بگویند و هم‌چنان بتوانند به کار و تدریس‌شان ادامه دهند.
یکی دیگر از موضوعاتی که همیشه از موضوعات اساسی پروپاگاندای جمهوریاسلامی بوده، بحث اسراییل است. روش جدیدی که دست‌گاه تبلیغات برای سرکوب این کشور، اهداف و روش‌های حکومتی آن برگزیده است، دوباره نشان دادن یهودیان در جهان و عدم یک دستی آنان است و این‌که صهیونیزم و به تبع آن رفتار دولت اسراییل مورد قبول تمامی یهودیان در جهان نیست. واقعیت این است که همواره بسیاری از رفتارهای دولت اسراییل مورد انتقاد آزادی‌خواهان و روشن‌فکران در جهان بوده است، اما همین حاکمان جمهوریاسلامی که از متفاوت و جدا بودن حساب یهودیان و صهیونیست‌ها سخن می‌گویند، خود از سویی در داخل کشور همه‌ی یهودیان را به چشم جاسوسان اسراییل نگاه کرده و مورد ظلم و ستم قرار می‌دهد و از سوی دیگر «هولوکاست» را به‌عنوان یک حقیقت تاریخی که متعلق به تمام یهودیان است، انکار می‌کند.
از روش‌های دیگر تبلیغاتی این پروپاگاندا، انبوه و میلیونی نشان دادن موافقان خود و سیاست‌هایش و اندک و کم‌شمار جلوه‌دادن مخالفین‌اش است. برای این‌کار نیز از ابزارهای فراوانی بهره می‌برد، از بسیج کردن و آوردن کارمندان ادارات و دانش‌آموزان به تظاهرات دولتی گرفته، تا استفاده از تکنیک‌ها و روش‌های فیلم‌برداری و نرم‌افزارهای کامپیوتری، برای چند برابر نشان‌دادن جمعیت موافقان. در سوی دیگر با سانسور‌کردن اخبار و اطلاعات مخالفان و عدم پوشش تصویری آن‌ها سعی در حذف و نادیده‌گرفتن‌شان می‌کند، نمونه‌ی عینی این روش برخورد با دو تظاهرات خودجوش مردمی در 25 خرداد و حکومتی 9 دی، پس از انتخابات ریاست‌جمهوری بود.
می‌توان به فهرست موضوعاتی که پروپاگاندای جمهوریاسلامی سعی در وارونه نشان‌دادن آن‌ها داشته است، چندین مورد دیگر نیز افزود، اما سعی من بیش‌تر بر آن بود تا نشان دهم، که جمهوریاسلامی چگونه بر مبنای شرایط زمانی و موقعیت جهانی روش‌های تبلیغاتی خود را روز به روز تغییر می‌دهد.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
