فرامرز دادرس
پس از سی و دوسال، تاریخ تکرار می‌شود، در آستانه سال‌گرد انقلاب اسلامی در ایران، این پیام آقای اوباما رییس جمهوری آمریکا است که روز یک‌شنبه از حنجره‌های به حسنی مبارک رییس جمهوری مصر ابلاغ شد.
بر پایه برخی از گزارش‌های محرمانه، خانم هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا در یک گفت‌وگوی تلفنی به ژنرال عمرسلیمان، رییس سازمان اطلاعات مصر، که چند روز پیش به مقام معاونت ریاست جمهوری مصر دست یافته است ابلاغ کرد؛ مبارک باید هر چه زودتر برکنار شود وگرنه کمک‌های نظامی آمریکا به مصر قطع خواهد شد.
از سوی دیگر برای تاثیر بیش‌تر پیام آقای اوباما به مبارک، وزیر دفاع آمریکا رابرت گیتس، در یک گفت‌وگوی تلفنی به فیلد مارشال محمد تنطاوی وزیر دفاع مصر همین پیام را تکرار کرد. ژنرال مک مولن رییس ستاد ارتش آمریکا نیز به هم‌تای مصری خود ژنرال سامی عنان گفت که مبارک باید برود.
این جمله شاید برای مصریان تازه باشد، ولی برای ایرانیان یاد‌آور سخنان آیت‌اله خمینی است که گفت: شاه باید برود، آن زمان طرف‌داران آقای خمینی می‌گفتند که این پیرمرد عجب پردل است و سرنترسی دارد، و طرف‌داران شاه هم که از این جمله مرعوب شده بودند، هاج و واج به فروپاشی رژیم نگاه می‌کردند.
این جمله شاید برای مصریان تازه باشد، ولی برای ایرانیان یاد‌آور سخنان آیت‌اله خمینی است که گفت: شاه باید برود، آن زمان طرف‌داران آقای خمینی می‌گفتند که این پیرمرد عجب پردل است و سرنترسی دارد، و طرف‌داران شاه هم که از این جمله مرعوب شده بودند، هاج و واج به فروپاشی رژیم نگاه می‌کردند
شاه گمان نمی‌کرد که این پیام آقای جیمی کارتر است که از دهان آیت‌اله خمینی در می‌آید و آن را جدی نگرفت، چون مقامات آمریکایی در ظاهر از شاه پشتیبانی می‌کردند، و گویی شهامت این را نداشتند که به یک دوست گرمابه و گلستان خود بگویند که دورانش به سر آمده و باید برود.
شاه تنها بود و همه او را ترک کرده بودند، او در کاخ خود نیز در امان نبود و بیم آن می‌رفت که هر آن وی را بکشند، یک بار روز عاشورای سال 57 ، توطئه‌ای در گارد شاهنشاهی رخ داد و شماری از افسران و درجه‌داران و سربازان در تیراندازی کشته و زخمی شدند. این آخرین اخطار به شاه بود و شاه هم دریافت که کارتر خودش نمی‌خواهد مستقیم به او بگوید و رفت.
آمریکایی‌ها، سناریوی شاه را برای حسنی مبارک اجرا می‌کنند، ولی این بار برای این‌که مبارک، مانند شاه دچار سردرگمی نشود، بی‌پرده پیام می‌فرستند. شاید هنوز یک امام خمینی برای مصر آماده نکرده‌اند که از زبان او بگویند.
توفانی که از تونس برخاست، با سرعت زیادی به مصر رسید و در حال عبور از چند کشور دیگر می‌باشد و آمریکایی‌ها نیز غافل‌گیر شده‌اند، از یک سو، ماشین جنگی آن‌ها در عراق و افغانستان در گل و لای زمستان گیر کرده است، از سوی دیگر اسراییلی‌ها فشار می‌آورند و نمی‌خواهند در خاورمیانه هرج و مرج شود، چون برنده اصلی آیت‌اله‌ها‌ی ایران خواهند بود، البته شادی روحانیون تا زمانی است، که این توفان به سرزمین ایران نیز برسد، و شادی آنان را به غم مبدل سازد.
کسانی مانند مبارک، قربانیان ماشین دیکتاتور‌پروری خود آمریکایی‌ها هستند، این رهبران در کشورهای خود نیز از سوی مخالفین، به عنوان سرسپردگان امپریالیسم آمریکا، نامیده می‌شوند. از مبارک‌ها به نام ژاندارم‌های آمریکا در گوشه و کنار جهان یاد می‌شود. روزی که دوران آنان به‌سر آید جایی برای زیستن ندارند و دیگر آنان را نمی‌پذیرند و حتا به مصادره اموال و دارایی‌ها‌ی آنان حکم می‌رانند، کاری که به سر ژنرال زین‌العابدین بن‌علی، رییس جمهوری پیشین تونس آمد، حکم بازداشت بین‌المللی او و خانواده‌اش صادر شده است. طرف‌داران دیکتاتور که گمان می‌کنند در راه کشور و ملت خود خدمت می‌کنند، ناچار به فرار به همان کشورهای دیکتاتور‌پرور خواهند شد، چاره‌ای جز پذیرفتن مشاغل پایین و سخت نخواهند داشت و هرشب پس از پایان کار طاقت‌فرسا، به دیکتاتورهایشان ناسزا خواهند گفت که آنان را به این روز انداخته است. دیکتاتور پروران نیز برای آنان سرگرمی فراهم می‌کنند آنان را مشغول طرح‌ها‌ی براندازی حکومت تازه خواهند کرد و این بازی هم‌چنان ادامه خواهد داشت.
شگفت‌آور است که هیچ‌گاه کسی به ماشین دیکتاتور‌پروری و پایوران آن کاری ندارد، تنها ممکن است چند ناسزا به آن دست‌گاه گفته شود و سپس فراموشی حافظه‌ها را پاک خواهد کرد. سیستم‌های دیکتاتور‌پرور خودشان دارای دموکراسی می‌باشند، و محصولات ساخت آنان، ویژه کشورهای عقب افتاده‌ای است که در فقر فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی دست و پا می‌زنند.
14 بهمن- سوم فوریه 2011
فایل پی‌دی‌اف را از این‌جا دانلود کنید.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
