مطلب‌هایی که در این بخش تارنمای رادیو کوچه منتشر می‌شود یا انتخاب دبیر روز سایت و یا پیشنهاد دوستان رادیو است که می‌تواند از هر گروه یا دسته و یا مرامی باشد. نظر‌های مطرح شده در این بخش الزامن نظر رادیو کوچه نیست. اگر نقد و نظری بر نوشته‌های این بخش دارید می‌توانید برای ما ارسال کنید.
اکبر ترشیزاد/ رادیو کوچه
پس از راه‌پیمایی تاثیرگذار 25 بهمن ماه، جنبش سبز باید به دنبال حرکات موثر بعدی برای بیان اعتراضات خود باشد. این روز بزرگ نشان داد که هر چقدر نیروهای اپوزیسیون با یک‌دیگر هماهنگ‌تر باشند، حرکت و اعتراضات آن‌ها غیرقابل مهارتر خواهد بود. حرکاتی که بدون هماهنگی با رهبران جنبش و سلیقه‌ای انجام گیرند، از پیش محکوم به شکست خواهند بود و نمونه‌ی بارز آن فراخوان 14 بهمن ماه بود که بدون نتیجه ماند.
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
از این پس و تا آمادگی، تجدید قوا و پیش آمدن شرایط مناسب برای یک حرکت عظیم دیگر مردمی، باید از ابزارهای دیگر برای تضعیف قوای اقتصادی و نظامی حکومت از یک‌سو و نمایش قدرت جنبش آزادی‌خواهانه مردم از سوی دیگر بهره گرفت. اعتصاب بدون شک یکی از روش‌های موثر است و برای آن‌که کم‌ترین هزینه‌ی ممکن برای مردم، کارگران و کارمندان را داشته باشد، باید در قالب مطالبات صنفی و اقتصادی بیان شود تا از یک‌سو دست حکومت را برای سرکوب بندد و از سوی دیگر بر شمار هم‌راهان حرکت بیافزاید. کم‌کاری کارمندان و کارگران در محل کار و پایین آوردن بازده اقتصادی نیز از دیگر روش‌های بی دردسر دیگر است.
حرکت موثر دیگر، حضور نیروهای جنبش در مراسم، مناسبت‌ها و گردهم‌آیی‌های مذهبی، ورزشی و هنری است، که خوش‌بختانه در کشور ما به وفور یافت می‌شود. اگر شرایط در این جمع‌ها فراهم شد، به عنوان مثال پس از پایان یک مسابقه‌ی پر از جمعیت فوتبال، یک کنسرت پرطرف‌دار یا عزاداری‌ها و با تاریک شدن هوا، می‌توان شعارهای ضد‌حکومتی و آزادی‌خواهانه سر داد و در خیابان‌ها بر روی در و دیوار شعارنویسی کرد.
هر چقدر مخالفت و اعتراض اعضای فهیم و آزاده‌ای که به هر دلیلی هنوز در درون حکومت مانده‌اند، در داخل کشور سخت و دشوار است، این اعتراضات در خارج از کشور آسان و تاثیرگذار است. به عنوان مثال استعفای اعضای سفارت‌خانه‌های جمهوری‌اسلامی در خارج از کشور که در سال گذشته نیز چند بار اتفاق افتاده است، می‌تواند از نظر تبلیغاتی تاثیر بزرگی بر افکار عمومی دنیا داشته باشد و هم‌چنین نشان از عمق نارضایتی در درون دست‌گاه حاکمه داشته باشد. به هر روی این وظیفه کنش‌گران و مبارزان راه آزادی ایران است که به دنبال کشف راه‌های تازه و کم‌هزینه‌ی جدید، برای مبارزات مدنی مردم باشند.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
