سیمین / رادیو کوچه
simin@koochehmail.com
در هفتمین پرسه در دیار غربت به سراغ بانویی می‌روم که سال‌های زندگی‌اش در دیاری دیگر را با اندیشیدن به کودکان و دنیای زیبای آن‌ها گذرانده است.
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
«آزیتا پورقاسم» چندسالی است که دور از دیار خودش زندگی می‌کند و در این برنامه از تلاشش در ماندگار کردن ترانه‌های شاد دوران کودکی که اغلب ما چندتایی از آن‌ها را به خاطر داریم و با شنیدن‌شان به یاد دوران خوش کودکی می‌افتیم می‌گوید:
«من وقتی که دبیرستان را تمام کردم از ایران خارج شدم و سال‌ها را صرف یادگیری زبان، تحصیل و جا افتادن در محیطی که در آن زندگی می‌کردم، گذراندم. همیشه یک امیدی ته دلم بوده که به ایران بر می‌گردم و هنوز آن امید خاموش نشده ولی حس در لحظه بودنم به من می‌گفته که باید از لحضات زندگی استفاده بکنم، از محیطم تاثیر بگیرم و بر محیطم تاثیر بگذارم. وقتی پسرم را به‌دنیا آوردم عشق عمیق مادری و تعلق او به من و من به او و این مسئله که چه‌طور می‌توانم با فرزندم رابطه خوبی برقرار کنم و چگونه کودکی او را سرشار از شادی‌های کودکانه کنم شد مسوولیتم.
همیشه یک امیدی ته دلم بوده که به ایران بر می‌گردم و هنوز آن امید خاموش نشده ولی حس در لحظه بودنم به من می‌گفته که باید از لحضات زندگی استفاده بکنم، از محیطم تاثیر بگیرم و بر محیطم تاثیر بگذارم
من فکر می‌کنم پدر و مادر بودن بیش‌تر از تهیه امکانات راحتی برای بچه‌هاست. اگر بخواهید به‌دنبال رابطه درست با فرزندان‌مان باشیم باید از وسایل با کیفیت فرهنگی استفاده کنیم تا کیفیت رابطه با بچه‌های‌مان را بالا ببریم.
ما می‌بینیم که در جوامع پیش‌رفته‌تر چگونه به این قضیه اهمیت می‌دهند و روی روان‌شناسی کودک و همین‌طور بازی‌هایی که با آن‌ها می‌کنند کار می‌کنند. راه‌های مختلفی هست که می‌توان با بچه‌ها ارتباط بر قرار کرد و همه آن‌ها به‌طور غریزی و طبیعی به انسان داده شده است.
برای مثال وقتی شما کودکتان را بغل می‌کنید به او حس امنیت و عشق می‌دهید. واکنش‌های بچه‌ها را وقتی می‌بینید به آن‌ها توجه می‌کنید، مثلن وقتی حس می‌کنید کودکتان در خطر هست امکانی را براش تهیه می‌کنید که بچه در امنیت قرار بگیرد. خیلی دیده شده که مادرها گریه متفاوت بچه را می‌شناسند و می‌توانند بسته به هر تم گریه نیازهاشون را بر طرف کنند. یکی از راه‌های ارتباط با بچه‌ها قصه و ترانه خواندن است. مادرها و پدرها وقتی که می‌خواهند بچه‌ها را بخوابانند برای‌شان شعر یا لالایی می‌خوانند.
وقتی بچه گریه می‌کند و ما می‌خواهیم آرامش کنیم و نازش کنیم بی‌اختیار برایش ترانه می‌خوانیم. در من هم همین گونه بود. من هم وقتی بچه‌ام را به‌دنیا آوردم خیلی دوست داشتم برایش ترانه بخوانم و می‌دیدم که با ترانه خوندانم پسرم آرام‌تر می‌شود. در همین گیر و دار من خیلی دنبال ترانه‌های کودکی ایرانی بودم که دوست داشتم با زبان مادری فرزندم که فارسی است، با پسرم ارتباط برقرار کنم ولی متاسفانه دست‌رسی به هیچ شعری نداشتم و یا اگر شعرهایی از بچگی در خاطرم بود همه ناقص بودند تا این‌که یک روز ایمیلی از یکی از دوستانم دریافت کردم، دوستی که تقریبن هم زمان با مادرشدن من پدر شده بود. ضمیمه این ایمیل تعدادی از شعرهای خانم «هنگامه یاشار» بود.
شاید خیلی از شماها با این شعرها آشنایی داشته باشید، شعرهایی که فکر کنم قدمت‌شان حداقل پنجاه سال باشد، شعرهایی مثل «عروسک قشنگ من قرمز پوشیده» یا «آقا خرگوشه» یا «توپ سفیدم قشنگی و نازی…». وقتی من این شعرها را شنیدم خیلی از آن‌ها خوشم آومد چون هم یادآور کودکی خودم بودند و هم این‌که شعرهایی مثبت بودند و در تمام شعرها به کودکی بچه‌ها پرداخته شده بود. این شعرها هیچ متن مذهبی و نصیحت‌کنندگی ندارند فقط به شادی کودکان، به نگاه کردن به آینده و به این‌که آینده روشن و آفتابی است پرداخته‌اند.
این شعرها به‌نظر من خیلی قشنگ هستند و زمانی که من این‌ها را برای پسرم خواندم حس کردم چه‌قدر خوب بود اگر یک کتابی بود که این شعرها در آن بود و فایل‌های آهنگ‌ها به سی‌دی تبدیل می‌شدند و یک مجموعه می‌شد که پدرها و مادرها می‌توانستند از آن استفاده کنند و این ترانه‌ها را به آن‌ها یاد بدهند و از این طریق حداقل زبان فارسی را با آن‌ها تمرین بکنند و از طرفی به آن‌ها بگویند که در فرهنگ فارسی شعرهایی هستند که شادی‌آور و قشنگ هستند و فکر کردم این کتاب و مجموعه می‌تواند ساعتی خوش را برای پدرها و مادرها در ارتباط با فرزندان‌شون ایجاد کند.
و این شد انگیزه من برای تهیه این کتاب و بعد از آن مراحل انجام و تهیه کتاب و سی دی آغاز شد.»
این کتاب 29 ترانه دارد که آزیتا برای هر ترانه خودش نقاشی کشیده است هم‌چنین یکی از دوستان آلمانی او به‌نام «پترا ادیک» ترجمه آزادی از این شعرها به زبان انگلیسی انجام داده است و به این ترتیب تمامی شعرها دارای ترجمه‌ای آزاد به زبان انگلیسی هستند که به خواننده ایده‌ای از معنای ترانه می‌دهد.
او هم‌چنین برای کودکانی که یا پدر یا مادرشان ایرانی نیستند یا کودکانی که الفبای فارسی نمی‌دانند آوان‌گاری این ترانه‌ها را در کتاب با یاری همسرش انجام داده است. به این ترتیب به گفته خودش با این تلاش، مجموعه‌ای برای پدرها و مادرها و بچه‌هایی که می‌خواهند در ارتباط با هم، اوقاتی خوش داشته باشند، فراهم شده است.
علاقه‌مندان برای آشنایی بیش‌تر با این کتاب دیدنی و ارتباط با آزیتا پورقاسم، پدیدآورنده کتاب و سی دی «ترانه‌های جاودانه کودکی» می‌توانند به این آدرس www.letsbeachild.com مراجعه کنند.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
