شکوفه/ دفتر ترکیه/ رادیو کوچه
در هفتمین برنامه از سری برنامه‌های «خانه‌به‌خانه»، می‌شنوید از یک خانواده‌ی پنج نفره که، چهار نفرشان به استثنا پدر در ترکیه پناهنده هستند و مهم‌ترین دلایل‌شان برای خروج از ایران، زندگی در محیطی آزاد برای تحصیل فرزندان و شکوفایی استعدادهاشان، است. مادر این خانواده که از شرایط زندگی در ترکیه بسیار راضی است تمایل دارد تا بعد از ادامه‌ی تحصیل خودش و فرزندان نوجوانش به ایران برگردند و در کنار خانواده‌شان باشند.
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
معرفی کوتاهی از خودتان داشته باشید؟
من به هم‌راه پسرهایم تیر ماه از ایران خارج شدیم و از آن موقع هم به ترتیب مراحل قبول شدن برای کشور آمریکا را گذراندیم و هم اکنون هم منتظر دوره‌ی مدیکال هستیم. همسرم هم در ایران است. محیط ترکیه اوایل برایم نا‌آشنا بود اما کم کم عادت کردیم.
تفاوت زندگی شما در ایران و اینجا چیست؟
به نظر خیلی خوب است اگرچه دل کندن از فامیل‌ها برای‌مان سخت بود و در حال حاضر هم تنها مشکل ما همین دوری از بستگان است اما خیلی به‌تر از آن چیزی است که فکرش را می‌کردم. اینجا محیط آزاد است و در کنار آن هنوز با توحه به این‌که ساختار مشابهی با ایران دارد و مخصوصن این شهر که شهری مذهبی است، قید و بندهای فرهنگ ایرانی وجود دارد و البته محیط امن‌تر و آرام‌تر است و بستر خوبی است برای این‌که فرزندانم به خود باوری برسند و بتوانند با فکر باز، استعدادهای‌شان را پرورش بدهند.
اینجا با تعریف‌هایی که شنیده بودم خیلی فرق داشت. آزادی بی حد و حصر نیست و همه فرهنگ‌های مشابهی داریم و می‌توانیم با هم کنار بیاییم.
فکر می‌کردید چطور باشد؟
اینجا محیط سالمی دارد از نظر من. من هم شنیده بودم آزادی زیاد است، خیلی سخت است اما زندگی روزمره‌ی من با زندگی در ایرانم آن‌چنان تفاوتی ندارد و به چشمم آزادی بی‌قید و بندی ندیدم.
فرزندان‌تان چه سنی هستند؟
سه پسرم یکی 18 یکی 17 و آخری 12 سال دارد.
با توجه به این‌که نوجوانان شما در سنی هستند که ممکن است از محیط تاثیر زیادی بگیرند آیا مشکلی برای شما ایجاد شده؟ با توجه به این‌که به نظر می‌آید بعد از خروج از ایران، فرزندان آزادی عمل بیش‌تری دارند و ممکن است دیگر با مقررات خانواده کنار نیایند؟
نه، در این مورد هنوز زندگی ما مثل ایران است. بچه‌ها حرف شنوی دارند و همه‌ی کارها با مشورت انجام می‌شود و هنوز بدون این‌که من به آن‌ها تذکر بدهم، در رفتارشان دقت می‌کنند خانواده مثل قبل است. حتا بچه‌ها از لحاظ فکری رشد زیادی کرده‌اند.
بیش‌تر به فکر بچه‌ها هستم تا درس خواندن را شروع کنند. به همین نیت از ایران هم آمدیم. خود من هم دوست دارم درس بخوانم و برگردم. واقعن دوست دارم برگردم به ایران هرچند که در ترکیه فهمیدم همه‌جا آسمان یک رنگ است اما هیچ جا ایران نمی‌شود و دوست دارم برگردم
بچه‌های شما مدرسه نرفتند؟
پسر آخرم دو هفته رفت اما دیگر ادامه نداد. هم با زبا‌ن‌شان آشنا نبود هم نمی‌توانست با بچه‌ها دوست بشود. البته کمی هم تنبلی کرد و صبح‌ها سختش بود بیدار شود. مخصوصن چون نمی‌توانست با بچه‌ها ارتباط برقرار کند ذوق و شوقی برای بیدار شدن و رفتن به مدرسه نداشت.
چه برنامه‌ای برای کشور سوم دارید؟
بیش‌تر به فکر بچه‌ها هستم تا درس خواندن را شروع کنند. به همین نیت از ایران هم آمدیم. خود من هم دوست دارم درس بخوانم و برگردم. واقعن دوست دارم برگردم به ایران هرچند که در ترکیه فهمیدم همه‌جا آسمان یک رنگ است اما هیچ جا ایران نمی‌شود و دوست دارم برگردم.
خیلی از افراد اینجا شاغل هستند. آیا شما هم این‌طور بودید یا نه؟
خیر، با توجه به این‌که پدر بچه‌ها ایران هستند و به ترکیه رفت و آمد می‌کنند هزینه‌ی زندگی در اینجا را هم از طریق پدرشان تامین می‌کنیم. و احتیاجی به کار کردن در اینجا نداشتیم.
اینجا هزینه‌ها به نسبت ایران چطور است؟
با توجه به این‌که رایانه‌ها را در ایران برداشته‌اند، مثل همین جا شده. حتا اینجا در بعضی موارد ارزان‌تر است. اگرچه در ابتدا با هزینه‌ها کمی شکه شده بودم اما کم کم عادت کردم و دیدم تقریبن هم خرج ایران است.
در آمریکا خیلی بحران کاری است. به نظرتان با این مسئله می‌توانید کنار بیایید؟
بله خودم را برای سختی‌های آن‌جا آماده کرده‌ام و از قبل هم می‌دانستم که روزهای سختی را ممکن است در پیش داشته باشیم. اما به هرحال تمام سعی‌مان را می‌کنیم تا از پس مشکلات بر بیاییم.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
