پویا / رادیو کوچه
استفاده از عنصر ناشناخته، در فیلم‌های ترسناک همواره به‌سان ابزاری قدرت‌مند به کمک نویسندگان و کارگردانان این ژانر از سینما آمده است. اما امروزه، با توجه به فیلم‌های بی‌شماری که در این ژانر ساخته شده است، کم‌تر موضوع بکری را می‌توان در میان عناصر ماورایی و ناشناخته پیدا کرد. از این‌رو استفاده از جلوه‌های ویژه‌ی مدرن و تکنولوژی سه‌بعدی اهمیتی روز افزون پیدا کرده است. فیلم «رانندگی پر التهاب» (Drive Angry) نیز سعی کرده تا با اتکا به تکنولوژی صحنه‌هایی بدیع و سرشار از خشونت را خلق کند.
فایل صوتی را از اینجا بشنوید
در این فیلم «نیکلاس کیج» در نقش «جان میلتون» ظاهر می‌شود. قاتلی که از جهنم می‌گریزد. او برای فرارش دلیل مهمی دارد. «جونا کینگ» با بازی (Billy Burke) فردی است پیرو یک فرقه‌ی شیطان‌پرستی، که دختر میلتون را به قتل رسانده و قصد دارد که فرزند نونهال‌اش را نیز قربانی کند. میلتون برای جلوگیری از این موضوع و گرفتن انتقام قتل دخترش از جهنم می‌گریزد. صحنه‌ی شروع فیلم رانندگی پر التهاب «نیکلاس کیج» در حال گذر از پل آتشین دروازه‌ی جهنم را به تصویر می‌کشد. میلتون برای نجات جان نوه‌اش فرصت چندانی ندارد. کودک را قرار است در نیمه‌ی ماه، زمانی که قرص ماه کامل می‌شود قربانی کنند. از سوی دیگر، فردی که با عنوان «حساب‌دار» او را می‌شناسیم از سوی شیطان مسوول دستگیری میلتون می‌شود. جست‌وجوی میلتون در یک‌بار آغاز می‌شود، جایی که خدمت‌کاری به‌نام «پایپر» را ملاقات می‌کند. شاید شنیده باشید که برخی از دخترها تمایلی به شخصیت‌های خوب ندارند، و مجذوب آدم‌های خلافکار می‌شوند. پایپر دقیقن چنین فردی است. پس از دیدن خشونت مثال‌زندنی میلتون در بار، پایپر با وی هم‌راه می‌شود. صحنه‌ای که در صورتی که شاید اگر خود نیکلاس کیج نیز دختر می‌بود، با دیدن آن به وحشت می‌افتاد. باقی ماجرا تعقیب و گریز بین میلتون، حساب‌دار و جونا و پیروانش است.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=O2-hiHUh4UQ[/youtube]
نیکلاس کیج بازی‌گری است که در فیلم‌های خوب، خوب بازی می‌کند و در فیلم‌های ضعیف نیز شخصیتی الزامی را از خود بروز می‌دهد. او شاید تنها بازی‌گری باشد که به راحتی بازی در چنین فیلم‌هایی را بپذیرد. او در این فیلم‌ها بی‌هیچ تلاشی در مرکز توجه قرار گرفته و در بالاترین سطح خود‌نمایی می‌کند، زمانی که سایر بازی‌گران ضعیف فیلم توان هم‌راهی او را ندارند. دیگر به این‌گونه نمایش‌های او عادت کرده‌ایم و فیلم‌های خوبش و شخصیت‌های به یاد ماندنی‌اش به‌صورت خاطره‌ای محو در پس زمینه‌ی ذهن‌مان مانده است.
رانندگی پر التهاب چیزی نیست مگر تعقیب و گریز. صحنه‌هایی که به لطف جلوه‌های ویژه و تکنولوژی سه بعدی جذاب تر شده‌اند. داستان نیز در حین همین تعقیب و گریزها پیش می‌رود هرچند در کنار روایت اصلی، ماجرای دیگری نیز وجود ندارد. شاید از دید یک دوست‌دار واقعی سینما، این فیلم هیچ جذابیتی نداشته باشد، اما باید در نظر گرفت که رانندگی پر التهاب برای چه کسی ساخته شده است و مخاطبان این فیلم چه کسانی هستند. این فیلم برای تماشاگرانی که در جست‌وجوی هیجان و ترشح آدرنالین هستند، جالب خواهد بود. رانندگی پر التهاب به‌خاطر خشونت زیاد به کار گرفته شده در آن دارای برچسب R است.
کارگردانی این فیلم را «پاتریک لوسیه» (Patrick Lussier) بر عهده داشته است. فردی که در کارنامه‌ی کارگردانی‌اش فیلم مطرحی دیده نمی‌شود و تاکنون هیچ جایزه‌ی سینمایی را به خود اختصاص نداده است. معروف‌ترین اثری که لوسیه در آن مشارکت داشته، مجموعه فیلم‌های جیغ است که او تدوین آن‌ها را انجام داده است.
چنان‌چه خود را مخاطب این فیلم می‌پندارید دیدن آن را از دست ندهید.
منابع
http://www.imdb.com/title/tt1502404/
http://rogerebert.suntimes.com/apps/pbcs.dll/article?AID=/20110224/REVIEWS/110229990/1023
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
