مریم انجیدنی/ رادیوکوچه
«تو کنارم هستی ای حضور تابناک و من آسودهام، آرامم و خاموش … »
خود را در حضور خدا تصور کنید و این دعای ساده را به او تقدیم کنید.
بهطورحتم برخورد کردهاید با کسانی که به موفقیتهای مادی زندگی از جمله شهرت، مقام و ثروت دست یافتهاند اما هیچگاه در آرامش نبوده و همیشه بدنبال گم شدهای میگردند.
«جی پی واسونی» نویسنده معروف در کتاب با خالق هستی میگوید: «زنی درحدود نود ساله را میشناختم که هرگز و از هیچ چیز ناراحت نمیشد، او هیچگاه عصبی نبود، پیوسته آرام و پرنشاط با همهکس و همهچیز و حتی خودش در آرامش بود، از او پرسیدند چگونه میتواند تحت همه شرایط آسوده خاطر باشد، زن پاسخ داد:« من هر شب کودکی میشوم و قبل از خواب در سکوت به خدا فکر میکنم، همه نگرانیها، تشویشها و مسایل روز را یک به یک بر دامان خدا میگذارم، اگر از کاری که کردهام یا حرفی که زدهام احسا س گناه کنم، اگر کسی را رنجاندهباشم، اینها را در سکوت به خدا میگویم و از او طلب بخشایش میکنم و بخشایش او را میپذیرم، اگر نگران چیزی باشم آن را به خدا میگویم، همیشه وقتی که به این ترتیب همهچیز را رها میکنم و به خدا میسپارم، آرامش عظیمی مییابم و بدنبال آن همه فشارها، تشویشها و عصباتیتها ناپدید میشوند.»
آری ما در دنیای جاذبههای وهمآلود و اسارتها زندگی میکنیم، تیغ خواستههای غیرانسانی، غرور، جهل، نفرت، اضطراب، حسادت، ترس، حرص و طمع، روح ما را مجروح کرده است، روح ما زخمی جراحتهای بسیار است.
سکوت میتواند التیامبخش این زخمها باشد، بدین جهت اگر میخواهیم به آرامش درون برسیم و برای انجام وظایفمان نیرو بگیریم باید با سکوت هیاهوی ذهن نا آراممان را خاموش کنیم و آشفتگیهای ذهنی را از خود دور کنیم .
برای سکوتکردن باید خاموشبودن را بیاموزیم، بدینجهت بایستی برای مدتی از دنیای جنجالها و هیجانها کنارهگرفت و هر روز در صورت امکان در گوشهای از طبیعت دقایقی را ( 15 دقیقه تا یک ساعت) در خود فرو رویم که این حالت را مراقبه یا «مدی تیشن» به معنی التیام گویند.
انواع مراقبه را با هم تمرین کنیم:
1- مراقبه عشق است که در آن از صمیم قلب شادی همه موجودات از جمله دشمنانمان را میخواهیم.
2- مراقبه شفقت است که در آن به همه موجودات غمزده و رنجیده فکر میکنیم.
3- مراقبه سرور است که در آن به سعادت دیگران وشادشدن آنها فکر میکنیم.
4- مراقبه اخلاق است که به عواقب رعایتنکردن اخلاق فکر میکنیم.
5- مراقبه آرامش است که از تنفر، ثروت و نیاز فرا میرویم و تقدیرمان را با عشق و آرامش مینگریم.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»