«روزنگاشت/آثاری باقی در موزه‌های جهان»

محبوبه‌ شعاع / رادیو کوچه

mahboobeh@koochehmail.com

ششم آوریل برابر با سال‌روز درگذشت «آلبرشت دورر» نقاش، حکاک و ریاضی‌دان آلمانی، دوره نوزایی است. او زاده سال 1471 میلادی بود و بزرگ‌ترین «گراورساز» عصر خویش بود و با حکاکی روی چوب و فلزات آثار بی‌همتایی آفرید که در سراسر مغرب‌زمین دست به دست چرخید و نفوذ دامنه‌دار خود را برروی هنر سده شانزدهم اروپا گذاشت. آلبرشت در نهایت در سال 1528 در چنین روزی درگذشت.

فایل صوتی را از اینجا بشنوید

فایل را از این جا دانلود کنید

«آلبرشت دورر» در بیست‌و‌یکم می سال 1471 در دهکده‌ای کوچک در نزدیکی «نورنبرگ» به‌دنیا آمد. وی فرزند سوم از خانواده‌ای هجده فرزندی بود. پدرش طلاسازی بود که برای امرار معاش خانواده خود سخت کار می‌کرد و آلبرشت نیز نزد پدر طلاسازی می‌آموخت.

اما آلبرشت که به نقاشی علاقه‌مند بود کار در کنار پدر را رها کرد و از ۱۴۸۶ تا ۱۴۹۰ به مدت چهار سال با حمایت مالی برادرش آلبرت، نزد نقاش آلمانی به نام «میخائل ولگموت» به کار نقاشی پرداخت. او بعدها در زمینه باسمه‌سازی برای چاپ ملاک و مبنایی بنیان گذارد که در آن زمان در سراسر اروپا موجب دگرگونی شد.

آلبرشت دورر در دوران جوانی با شوقی وافر به سیر و سیاحت و دیدار از ونیز پرداخت و با دریافتی تازه از دنیای خارج به زادگاهش بازگشت و ده سال در زادگاهش اقامت کرد. او بیشتر کارهای مهم حکاکی خود را در این دوره انجام داد. در همین دوره بود که به حکاکی روی مس پرداخت و مانند بسیار از هنرمندان دوره رنسانس، به مسایل مربوط به ژرفانمایی در نقاشی و نسبت‌های بدن انسان و نیز کالبدشناسی علاقه‌مند شد.

پس از این دوره دوباره به ونیز رفت و این بار بیشتر به نقاشی پرداخت. آثار او مورد توجه هنرمندان ونیزی قرار گرفت و از برخی کارهای او تقلید می‌شد. چند اثر مذهبی او را اشراف خریدند و «امپراتور رودولف دوم» یکی از آثارش را با خود به «پراگ» برد. اما او با وجود محبوبیتش در ونیز، دوباره به نورنبرگ بازگشت.

آوازه دورر در سراسر اروپا پیچیده بود و بسیاری از هنرمندان آن دوره با او مکاتبه و دوستی داشتند. «رافائل» نقاش و معمار ایتالیایی، افتخار می‌کرد که با دورر مبادله نقاشی کرده‌ است. در این زمان دورر به امپراتور «ماکسیمیلیان» نزدیک بود و بسیاری از کارهای خود را برای او و با حمایت مالی او انجام می‌داد.

پس از مرگ ماکسیمیلیان در سال 1519 آلبرشت با همسرش عازم «هلند» شد و در گذشتن از شهرهای سر راه آثاری نیز ایجاد کرد. هدف او حضور در مراسم تاج‌گذاری امپراتور جدید یعنی «شارل پنجم» بود.

در ۱۵۲۱ آن‌ها از این سفر طولانی به نورنبرگ بازگشتند. او در این سفر به بیماری نامعلومی دچار شد که تا آخر زندگی با او بود. دورر قسمت عمده‌ای از سال‌های پایانی عمرش را وقف پژوهش در زمینه اصول نظری هنر ساخت و براساس بررسی کاملی از عقاید «پیرو دلا فرانچسکا» هنرمند و ریاضی‌دان دوره رنسانس، رساله‌ای در زمینه ژرفانمایی و هندسه نگاشت.

و سرانجام آلبرشت دورر در شال  ۱۵۲۸ در سن ۵۶ سالگی در نورنبرگ درگذشت. از آثار مشهور او «چهار حواری»، «آدم و حوا»، «چهار سوار سرنوشت»، «چهره نقاش»، «چهره ماکسیمیلیان» و «پورتره یاکوب موفل» می‌توان نام برد.

گفته شده: یک روز آلبرشت دورر برای قدردانی از همه سختی‌هایی که برادرش به خاطر او متحمل شده بود و در معدن کار کرده بود تا خرج تحصیل او را بدهد، دستان پینه بسته برادرش را که به هم چسبیده و انگشتان لاغرش به سمت آسمان بود، به تصویر کشید. او نقاشی استادانه‌اش را «دست‌ها» نام گذاری کرد اما جهانیان احساساتش را متوجه این شاه‌کار کردند و کار بزرگ هنرمندانه او را «دستان دعا کننده» نامیدند.

آلبرشت بزرگ‌ترین «گراورساز» عصر خویش بود و با حکاکی روی چوب و فلزات آثار بی‌همتایی آفرید که در سراسر مغرب‌زمین دست به دست چرخید و نفوذ دامنه‌دار خود را بر روی هنر سده شانزدهم اروپا تثبیت کرد. هم اکنون صدها نقاشی ماهرانه آلبرشت دورر، قلم کاری‌ها، آبرنگ‌ها و کنده کاری‌های چوبی او در هر موزه بزرگی در سراسر جهان نگه‌داری می‌شود.

منبع‌ها:

گوگل

ویکیپدیا

«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»