حسن زارع‌زاده اردشیر / روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر
حکومت ولایی با سرسپردگان مجلسی، دولتی و سپاهی خود مثل همیشه توانسته است نگاه عده‌ای را به سمت انتخابات (انتصابات) جلب کند. در این میان نقش نیروهای خط امامی و چپ نظام؛ از میانه‌رو‌ها گرفته تا سران اصلاح‌طلب که پس از جنبش سبز موفق شده‌اند بخشی از مردم را با خود هم‌راه کنند، برجسته‌تر است.
موضوع انتخابات که البته امری فرمایشی و نمایشی برای اعتبار بخشیدن به نظام ولایی شده، می‌رود که در سایه تلاش حکومت و دل‌بستگان به نظام به دغدغه‌ای اساسی تبدیل شود. به واقع می‌شود گفت که اطلاح‌طلبان انتخابات را به گفتمان غالب سیاسی تبدیل کرده‌اند و علارغم این‌که تقلب و دست‌کاری با هدایت رهبری را شاهد بوده‌اند و هنوز رهبران خود را در بند می‌بینند اما هم‌چنان خود را در چارچوب بازی سیاسی حکومت ولایی قرار داده‌اند.
از طرفی تقریبن از رهبر گرفته، شورای نگهبان، صدا و سیما، مسوولین دولتی، اعمه جمعه، فرماندهان سپاه و بسیج و نیروی انتظامی، نمایندگان رهبری در نهادهای مختلف و خلاصه هر کسی که به نوعی از این سفره خوان یغما که حق مردم ایران است، بهره‌ای می‌برد در مورد انتخابات صحبت کرده‌اند. کسانی از سران حکومت و وابستگانشان از این‌که سران فتنه (لقب بعضی از سران اصلاح‌طلب) حق شرکت در انتخابات را ندارند، کسانی می‌گویند آن‌ها اگر عذر‌خواهی کنند می‌توانند در انتخابات شرکت کنند، کسانی دیگر شروطی تعیین می‌کنند و خلاصه بازار و تنور انتخاباتی را گرم نگاه داشته‌اند. از طرف دیگر سران اصلاح نیز بی‌کار ننشسته و بعضی از آن‌ها از انتخابات آزاد صحبت می‌کنند، بعضی از شرایطی دیگر برای شرکت در انتخابات سخن می‌گویند و خلاصه جواب هم‌کاران سابق خود در حکومت‌های گذشته را بی‌جواب نگذاشته‌اند. اگر رفسنجانی از بی‌بدیلی خامنه‌ای و ولایت فقیه می‌گوید، اگر خاتمی از بخشیدن رهبری سخن می‌پراکند، دوستان خارج‌نشین آن‌ها مهاجرانی و کدیور و در ادامه شورای هماهنگی راه سبز امید که این روزها پرچم‌دار سران اصلاح‌طلب شده، از شرایط انتخابات سخن می‌گویند. زمانی‌که سران اصلاح‌طلب که در سکوت پر معنای، موسوی و کروبی که در مبارزه مفهومی ندارد، اثر منفی سخنان محافظه‌کارانه خود را در مردم ایران می‌بینند، شرایط خود را محکم‌تر می‌نمایند تا مردم را بیش‌تر در ابهام راهی که می‌روند قرار دهند.
تقریبن از رهبر گرفته، شورای نگهبان، صدا و سیما، مسوولین دولتی، اعمه جمعه، فرماندهان سپاه و بسیج و نیروی انتظامی، نمایندگان رهبری در نهادهای مختلف و خلاصه هر کسی که به نوعی از این سفره خوان یغما که حق مردم ایران است، بهره‌ای می‌برد در مورد انتخابات صحبت کرده‌اند
شورای هماهنگی راه سبز امید در آخرین نشست خود در پاریس بیانیه‌ای در باره انتخابات دور نهم مجلس منتشر کرده است که نکات مهم آن بدین قرارند؛ آزادی تمامی شهروندانی که در حوادث پس از انتخابات ۸۸ بازداشت شده‌اند، کوتاه شدن دست نظامیان از عرصه رقابت‌ها و هرگونه دخالت در مهندسی انتخابات، پایان بخشیدن به حبس موسوی و کروبی، پایان دادن به سانسور و فشار علیه رسانه‌ها، فعالیت آزاد احزاب و تشکل‌های صنفی سیاسی و نهادهای غیر‌دولتی، لغو نظرات استصوابی و عدم خشونت و تامین امنیت جانی و مالی احزاب، نامزدها و رای‌دهندگان و سپس با یک‌سری کلی‌گویی‌ها درخواست نظر مردم را در باره ۳ گزینه مشارکت بی‌قید و شرط ، تحریم بی‌قید و شرط و مشارکت مشروط خواسته است. در ادامه با آزادی مرام و اندیشه و مذهب برای رای دادن، شورای هماهنگی خواسته است خود را نماینده تمام اقشار معرفی نماید، آن‌چه به دست می‌آید جز کشاندن مردم پای صندوق‌های رای برای حکومت ولایی نیست. اقدامی که مشابه آن در سه دهه گذشته به خوبی دیده شده است که چگونه حکومت گفتمانی می‌سازد و به تایید مردم می‌رساند، این‌جاست که آشکار می‌شود که در سایه تلاش سران نظام حکومت ولایی باز هم کنترل فضای فعالیت سیاسی نیروهای خط امامی و چپ نظام؛ از میانه‌رو‌ها گرفته تا سران اصلاح‌طلب، در دست اقتدارگرایان و سرکوب‌گران آزادی و ارزش‌های انسانی قرار گرفته است به‌طوری‌که امروز بیش‌تر نشست‌ها، اخبار و مقالات آن‌ها در باره انتخابات می‌باشد.
آقای مجتبی واحدی در موضع‌گیری نسبت به بیانیه شورا می‌گوید؛ کاش اعلام می‌شد همه گروه‌ها بتوانند کاندید معرفی نمایند و سپس بیانیه را متفاوت‌تر از سخنان آقای خاتمی می‌داند و سرانجام نتیجه می‌گیرد که حکومت با قبول شرایط، سقوط خود را نزدیک می‌کند. روشن نیست که آزادی‌های اعلام شده در بیانیه چگونه آزادی‌هایی هستند؛ مگر نه این‌که در دوره اصلاحات آزادی انتخاب نمایندگان، آزادی احزاب و نهادها، آزادی رسانه‌ها نبوده و دولت وقت با کنار آمدن و رل تدارک‌چی بازی کردن بر همه محدودیت‌ها صحه گذشته بود، هرچند شورای هماهنگی در بیانیه‌های قبلی نشان داده بود که نهایت دنبال حکومتی کم و بیش اسلامی است، روشن نیست که از نظر شورای هماهنگی و سایر سران اصلاح‌طلب چرا تنها از آزادی شهروندان زندانی پس از انتخابات ۸۸ سخن گفته شده و از آزادی کلیه زندانیان سیاسی بحث به میان نیامده است و اصولن شرط آزادی زندانیان سیاسی ربطی به شرکت در انتخابات دارد و یا اصلی است که الویت بر همه مسایل خارج از انتخاباتی برای مبارزه می‌باشد.
اگر اندکی صداقت در سران اصلاح‌طلب و بعضی از افراد و گروه‌های سیاسی وجود دارد باید بپذیرند که حکومت قدرت را تحویل کسی نداده، شرایط انتخابات آزاد را نپذیرفته و هم‌چنان بر حذف رقبا تلاش خواهد کرد
نکته مهم‌تر دیگر که در مورد بیانیه شورای هماهنگی جای پرسش دارد، ربط دادن ماه رمضان (مذهب) به انتخابات (حکومت) است که از مردم خواسته شده تا این ماه را فرصتی برای فکر کردن در باره شروط بیانیه شورا و تحلیل آن بدانند، که دم خروس آشکار می‌گردد که جامعه آینده مورد ترسیم شورا و هم‌کاران یک جامعه سکولار نخواهد بود. چرا همیشه سیاسیون و بالاخص سران اصلاح‌طلب دنبال خط حکومتی هستند تا نشان از روی سکه‌ای دهند که همواره حاضرند برای برگشت به قدرت با حکومت صلح کنند و در این میانه با گذاشتن شرط نشان دهند که دنبال خواست مردم هستند ! مگر رهبری و اصول‌گرایان و مهم‌تر از همه فرماندهان فاسد سپاه دست به این‌همه کشتار زده‌اند و منابع اقتصادی و سیاسی و اجتماعی را متصرف شدند که حالا به‌قول آقای واحدی با پذیرفتن شرایط سران اصلاح‌طلب قدرت از دست داده، موجب سقوط خود گردند؟
اگر اندکی صداقت در سران اصلاح‌طلب و بعضی از افراد و گروه‌های سیاسی وجود دارد باید بپذیرند که حکومت قدرت را تحویل کسی نداده، شرایط انتخابات آزاد را نپذیرفته و هم‌چنان بر حذف رقبا تلاش خواهد کرد. چنان‌چه گشایشی در فشای سیاسی نیز انجام دهند و نشان دهند که بخشی از شرایط را پذیرفته‌اند در واقع تلاشی است برای داغ کردن تنور انتخابات. تجربه ثابت کرده است که وعده‌های حکومت تنها در حد حرف است و به منظور علاقه‌مند کردن مردم به شرکت در انتخابات انجام می‌گیرد. حکومت تنها حاضر به تحمل کاندیداهای بی‌خطر است که حضور آن‌ها در مجلس تنها به داغ کردن فضای سیاسی به نفع نظام جمهوری اسلامی و نه مردم منجر می‌شود. دیری نخواهد گذشت که حکومت ترفند انتخابات مجلس را به ترفند انتخابات ریاست جمهوری تغییر داده و باز آش همان آش و کاسه همان کاسه خواهد بود و برخی سران اصلاح‌طلب نیز با فریب مردم دکان پررونق خود را خواهند داشت. اصلاح‌طلبان و نیروهای چپ حکومتی که از پتانسیل و توانایی بالایی در فعالیت سیاسی برخوردارند، با صرف انرژی خود در صف مردم هنوز فرصت جبران گذشته را دارند. در غیراین‌صورت سوال بزرگی در برابر آن‌هاست، هدف از داغ کردن تنور انتخابات فرمایشی ولی‌فقیه چیست؟
نیروهای سیاسی که خود را مدافع دمکراسی و حقوق بشر معرفی می‌کنند با ورود به انتخابات فرمایشی تنها به سود حکومت ولایی قدم بر می‌دارند و لازمست به‌جای داغ کردن تنور انتخابات به فکر راه‌های سقوط دیکتاتور و برقراری دمکراسی واقعی باشند.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
