سینا رهنما / رادیو کوچه
سخن‌رانی و پرزنتیشن «آنتونی سالسیتو» – Anthony Salcito – معاون آموزشی شرکت مایکروسافت در لندن و در جریان بررسی کلاس های درسی و استفاده از فناوری، مجموعه ای که توسط سازمان «فراگیری بدون مرز» انجام شده و دنبال می‌شود. این ویدئو را در پایین همین مطلب می‌توانید ببینید.
محور سخن‌رانی و گفت‌وگوی آقای سالسیتو در چند بخش است: آیا با ورود فناوری و کامپیوتر و تبلت به کلاس و مدرسه، تغییری صورت گرفته؟ جواب منطقی او این است که اگر فقط کامپیوتر به کلاس بیاید و در همه جا از آمار گرفته تا دست‌رسی به سایت‌های خبری و آموزشی در کلاس از آن استفاده شود ولی وقتی زمان امتحان گرفتن شد، بگویند حالا کامیپوترها تعطیل و به مواد امتحانی بپردازید، این ناقص و ناکارآمد است. اگر از طرف دیگر، شما درس را به طور کامل با دنیای کامپیوتر نوین قاطی و ترکیب کنید ولی راهی برای پرورش فکر پیدا نکنید، باز هم هیچ نتیجه‌ای گرفته نشده است.
در ادامه با نشان دادن اسلاید می‌گوید کلاس‌های درس شکلش هم حتا عوض نشده، کامپیوتر و میزها عوض شده‌اند اما شکل آن همان است، چرا که همه چیز بر طبق مدار سابق دارد می‌گردد از جمله معلم، که آن وسط است و باید راهی پیدا کند که بتواند سواد مدرن و روز را بیاموزد چرا که آن چه خود آموخته، علم متوسط روز است و از علم متوسط هم همان درمی آید در نتیجه مهم نیست فناوری در چه حدی است، آن چه منتقل می‌شود، در حد متوسط است.
به قول آقای سالسیتو، دانش‌آموزی که امروز به مدرسه می‌آید مهم نیست در مدرسه کامپیوتر یا تبلت هست یا نه، او از قبل به آن وصل شده و به مدرسه می‌آید. در نتیجه ذهنش یک لوح سفید نیست، خودش دیده و سرچ کرده و چیزهایی در آن شکل گرفته که باید با متد و روشی تازه آن را هدایت کرد.
شما وقتی در درسی قبول نشوید، آخرش با قرمز می نویسند: رد. مردود یا همان F یا Fail در حالی که همه بچه ها امروز گیم بازی می کنند و هرگیمی صد بار می نویسد: Game Over ولی باز برمی گردید و از اول شروع می کنید و با تجربه بارها گیم اور، بازی و محیط و قواعد آن را یاد می گیرید و بازی را تمام می کنید
برای مثال، به تابوی هنر و فناوری می‌پردازد و می‌گوید: «خیلی‌ها هنر را با فناوری روز غیرقابل آمیزش می‌دانند در حالی که خلاقیت راه خود را پیدا می‌کند.» نمونه‌ای که می‌آورد، از هنرمندی به نام کریس جوردن – Chris Jordan – که «مجموعه‌هایی دیدنی» را برای نشان دادن پیام خود با استفاده از فناوری تهیه کرده است و در این مجموعه شما برای مثال فقط چهار ستون می‌بینید. بعد زیر تصویر نوشته شده: «2.3 دو، پوینت سه میلیون لباس فرم زندانی. در سال 2005 این مقدار زندانی در آمریکا سرشماری شدند و این کشور بزرگ‌ترین جمعیت زندانی در جهان را دارد. حالا با ماوس روی تصویر کلیک کنید، تصویر به تدریج به عمق می‌رود آن قدر که جزییات لباس فرم‌هایی که روی هم چیده شده را می‌بینید. یا تصویری دیگر، از درصد پلاستیک‌های زباله که در آمریکا تولید می‌شود و زیرعکس می‌گوید: 60 هزار کیسه پلاستیکی. در آمریکا هر پنج ثانیه، این مقدار (60 هزار) کیسه پلاستیکی مصرف می‌شود. بعد روی تصویر کلیک می‌کنید و حرکت می‌کند به سمت عمق و شاهد جزییات هستید.
پس نتیجه‌ای که این جا می‌گیرد این است که آموزش نوین ابزار خودش را هم می‌خواهد. مثل ویکی‌پدیا، شما در‌جا برگه از اطلاعات می‌توانید به دست آورید. اما از همه مهم‌تر، برویم به سراغ روش آموزش. چرا روش آموزش قبلی دیگر جواب‌گو نیست: شما وقتی در درسی قبول نشوید، آخرش با قرمز می‌نویسند: رد. مردود یا همان F یا Fail در حالی که همه بچه‌ها امروز گیم بازی می‌کنند و هرگیمی صد بار می‌نویسد: Game Over ولی باز برمی‌گردید و از اول شروع می‌کنید و با تجربه بارها گیم اور، بازی و محیط و قواعد آن را یاد می‌گیرید و بازی را تمام می‌کنید. نکته این است که روش جدید یادگیری بر اساس گیم و بازی، آن چه را که نیاز یادگیری است مهیا می‌کند: مشوقی که بتواند مغز را تحریک کند، تازه بعد از آن باید نشست و فکر کرد در قرن 21 چه مواد درسی باید به بچه‌ها داد چرا که نیاز امروز و یا آینده نزدیک، بسیار با نیاز 10 یا 20 سال پیش، متفاوت است.
این برنامه و پرزنتیشن را در ویدئوی زیر که به مدت بیست دقیقه است نگاه کنید:
[youtube width=”500″ height=”378″]http://www.youtube.com/watch?v=EG6PVCMb3tE [/youtube]
مطلب های بخش «اندیشه گار» را از این جا دنبال کنید.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
