خبرنگار رادیو کوچه / عکس / بروکسل
کنفرانسی با نام «میزگرد در مورد مسئله هسته‌ای ایران» در شهر بروکسل، پایتخت بلژیک برگزار شده است.
در روز نخست و در بخش دوم این کنفرانس پرونده اتمی ایران و وضعیت این کشور در این خصوص مورد بررسی قرار گرفت.
سخن‌رانان این کنفرانس رضا تقی‌زاده، اتو لانگی، مارک فیتس پاتریک، هانس بلیکس و بهروز بیات بودند.
نخستین سخن‌ران، مارک فیتس پاتریک دیپلمات پیشین وزارت خارجه ایالات متحده و کارشناس آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای بود که ضمن ابراز هم‌دردی با مردم ایران به دلیل فشارهای وارده بر اثر تحریم‌های بین‌المللی اظهار داشت: «تاکنون مدارکی دال بر دست‌یابی ایران به سلاح هسته‌ای یافت نشده است و کشورهای دیگر استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای را حق ایران می‌دانند، اما به دلیل این‌که یکی از استفاده‌ها از انرژی هسته‌ای در زمینه‌های استراتژیک و راه‌بردی است، ادامه چنین سیاستی در آینده نزدیک می‌تواند موجب بروز جنگ شود.»
وی تصریح کرد که ایران هم‌اکنون جهت تولید 4 یا 5 بمب اتمی، اورانیوم غنی‌شده در اختیار دارد و هم‌چنین می‌تواند نیروگاه هسته‌ای دیگر را نیز راه‌اندازی کند.
وی با اشاره به این‌که شهر قم تاکنون به عنوان یک شهر مذهبی و مرکز تشیع شناخته شده بود، گفت حالا امروز این شهر به عنوان مرکز انرژی هسته‌ای شناخته می‌شود.
وی در پایان گفت: «استفاده از تبادل نظرها بخشی از راه‌حل نهایی خواهد بود و حکومت ایران باید بداند ما حقوق آن‌ها را به رسمیت می‌شناسیم.»
وی هم‌چنین پیش‌آمدن وضعیت کنونی را به دلیل شرایط خود ایران عنوان کرد.
رضا تقی‌زاده به عنوان دومین سخن‌ران، گفت که اراده ایران و هدفش برای رسیدن به سلاح هسته‌ای از طریق تمام راه‌ها و تماس با پاکستان برای ایجاد یک تغییر استراتژیک در منطقه است.
تقی‌زاده هم‌چنین تاکید کرد: «همه دنیا نسبت به نیت ایران در دست‌یابی به فن‌آوری هسته‌ای تردید دارند. شاید روزی برسد که جمهوری اسلامی بفهمد بزرگ‌ترین اشتباه استراتژیکش ادامه همین راه است و دنباله این روش هدف گزافی را در پی خواهد داشت. در سوی دیگر برنامه بالستیکی ایران نیز قابل درک نیست. ایران موشک‌هایی با دو هزار کیلومتر برد را ساخته است و این عاقلانه نیست که موشکی با چنین بردی برای حمل هفتاد کیلوگرم تی‌ان‌تی باشد و نخواهد کلاهک هسته‌ای حمل کند و همین‌گونه امور است که علامت سوال‌های بزرگ ایجاد می‌کند. فکر می‌کنم ادامه این روش از طرف ایران، اشتباهی استراتژیک با بهایی گزاف است و اکثر مردم ایران فهمیده‌اند که منافعشان با منافع حکومت در تضاد است».
اتو لانگی نیز با اشاره به این‌که ایران هر سال میلیاردها متر مکعب گاز را به دلیل عدم سرمایه‌گذاری از دست می‌دهد گفت: «این پرسش پر رنگ‌تر می‌شود که چرا وارد فعالیت هسته‌ای شده است. مسئله اصلی، پرونده هسته‌ای ایران و یا اطمینان‌سازی نیست؛ بلکه امروز مسئله تحریم‌ها موضوع مهم است.»
وی هم‌چنین دلیل حضور آمریکا در گفت‌وگوها را درخواست مقام‌های جمهوری اسلامی عنوان کرد.
اتو لانگی تاکید کرد افزایش تحریم‌ها در پی به بن‌بست رسیدن مذاکرات و راه‌حل‌های دیپلماتیک بوده است.
وی هدف تحریم‌ها را سه بخش فروشنده قطعات به ایران، شرکت‌ها‌ی باربری و سازمان‌های مالی عنوان کرد.
لانگی با اشاره به تظاهرات سال 88 و عدم حمایت خارجی از این اعتراضات را مردم ایران دانست و گفت مردم ایران هنوز به توان خود برای تغییر نظام ایمان ندارند.
بهروز بیات به عنوان چهارمین سخن‌ران، این سوال را مطرح کرد که چرا حکومت ایران برنامه هسته‌ای را شروع کرد و نباید فراموش کنیم که تصمیم اصلی در این زمینه زمان جنگ ایران و عراق اتخاذ شد که حکومت ایران به دنبال راهی برای مقابله بود و به همین دلیل موضوع هسته‌ای از زمان آغاز به شکل زیر زمینی دنبال می‌شد.
بیات گفت: «به نظر من از زمانی که این برنامه لو رفته است، تصمیم حکومت ایران از دست‌یابی به فن‌آوری هسته‌ای به تولید سلاح اتمی تغییر کرده است. هیچ شکی وجود ندارد که نظام ایران به دنبال به دست آوردن قابلیت مقابله به مثل هسته‌ای است و از طرف دیگر یکی از شاخص‌های هسته‌ای ایران، ابهام‌آمیز بودن آن است که می‌خواهد ابهام را حفظ کند. این برای رژیم حیاتی است که با توجه به سرمایه‌گذاری مالی و سیاسی و حیثیتی یا عقب‌نشینی نکند و یا به قیمت خیلی بالایی عقب‌نشینی کند. اگر صرفن از نظر غیر‌تسلیحاتی به قضیه نگاه کنیم، این برنامه هیچ توضیح اقتصادی ندارد. کل ظرفیت ذخایر هسته‌ای ایران یک‌دهم درصد است.»
وی افزود: «نمی‌توان یک صنعت غنی‌سازی تولید انبوه اورانیوم غنی‌شده ایجاد کنید، برای تنها یک رآکتور یا حتا چند رآکتور و این موضوع هیچ توجیه منطقی ندارد. پاکستان که قدرت هسته‌ای است، ولی وضعیت داخلی نا امنی دارد. در نیتجه تسلیحات هسته‌ای چیزی برای ایران نیاورده و اگر ایران به بمب دست یابد، کلید یک تغییر هسته‌ای در منطقه خواهد خورد در حالی‌که چنین مسابقه‌ای در این وضعیت به نفع ایران و در چشم‌انداز آینده به سود هیچ‌کس نخواهد بود، زیرا آینده را باید بر اساس یک تفاهم منطقه‌ای برنامه‌ریزی کرد نه یک مسابقه منطقه‌ای»
بیات در پایان گفت: «در خطر نظامی یک ایران هسته‌ای از سوی غرب اغراق می‌شود؛ اما رژیم هم بی‌تمایل به این اغراق نیست؛ زیرا برای تقلیدی که از اسراییل می‌کند در ابهام‌زایی به نفعش هست که بقیه در موردش اغراق‌گویی کنند. کسانی که قدرت را به دست دارند چون به دنبال منافع تجاری و مالی خود هستند، کسانی نیستند که با حمله به اسراییل خودکشی کنند. اگر تحریم‌ها ادامه پیدا کند و نظام عقب‌نشینی نکند، جنگ تنها راه‌حل غرب برای خروج از این بحران است اما باید بر پویایی مردم و جامعه ایران برای عوض کردن اوضاع داخلی به دست خودشان تکیه شود».
هانس بلیکس مدیر پیشین آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای پنجمین و آخرین سخن‌ران بخش دوم بود.
بلیکس اظهار داشت: «ایران در شرایطی کنونی توان عقب‌نشینی ندارد؛ اما با توجه به انتخابات آمریکا برای دولت اوباما نیز بسیار مشکل است که موضوع هسته‌ای ایران را حل کند. از این بابت به نظر می‌رسد که کشورهای اروپایی در حل مشکل هسته‌ای ایران و هم‌چنین مذاکره بین کشورها پررنگ‌تر ظاهر شوند.»
وی تاکید کرد آغاز اعتمادسازی در مذاکرات و ادامه گفت‌وگوها در گرو توقف کامل روند غنی‌سازی اورانیوم از طرف ایران، است.
«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»
